Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος τοῦ Ρήγα Φεραίου

   Ὁ Ρήγας Φεραῖος ὡς πραγματικὸς ἡγέτης καὶ ἐπαναστάτης ἔδωσε προτεραιότητα στὴν ψυχικὴν προετοιμασία τῶν σκλαβωμένων Ἑλλήνων, ὥστε νὰ πάρουν τὰ ὅπλα καὶ νὰ ἐπαναστατήσουν κατὰ τῆς ὀθωμανικῆς τυραννίας. Ἤθελε πρῶτα νὰ ἐξυψώσῃ τὸ ἠθικό τους καὶ μετὰ νὰ τοὺς ὠθήσῃ στὸν ἀγῶναν  τῆς ἐπαναστάσεως, ὅπου θὰ χρειαζόταν καὶ τὴν ζωήν τους ἀκόμη νὰ θυσιάσουν.

Προσπάθησε νὰ δείξῃ στοὺς συμπατριῶτες του τὴ μεγάλη κληρονομιά, ποὺ εἶχαν ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους Ἓλληνες, τὸ μεγαλεῖο τῶν ἑλληνικών πόλεων, τὴν οἰκονομικὴ καὶ πολιτική τους δύναμη καὶ τὴν ἀνδρεία τῶν προπατόρων τους.

   Ὁ Ρήγας, ἐφαρμόζοντας τὸ συγκεκριμένο ἐπαναστατικό του σχέδιο, τυπώνει, τὸ 1797, σὲ ἕνα φύλλο, διαστάσεων 44.7 ἑκ.Χ 29 ἑκ., τὴν εἰκόναν  τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ποὺ πλαισιώνεται ἀπὸ τὶς μορφὲς τῶν τεσσάρων στρατηγῶν του, τὸν Ἀντίγονον, τὸν Σέλευκον, τὸν Κάσσαδρον καὶ τὸν Πτολεμαῖον. Ἐπίσης, καὶ τέσσερις παραστάσεις, ὅπως τὶς μνημονεύει, ἀπὸ τὰ κατορθώματα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου:

1. Τὴν θριαμβευτικὴν εἴσοδόν  του εἰς τὴν Βαβυλῶναν,
2. Τὴν φυγὴν τῶν Περσῶν εἰς τὸν Γρανικὸν ποταμόν,
3. Τὴν ἧτταν τοῦ Δαρείου καὶ
4. Τὴν φαμιλίαν τοῦ νικημένου τούτου βασιλέως εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἀλεξάνδρου.

   Ἐπί πλέον ὁ Ρήγας ὑπογραμμίζει ὅτι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος "ἐχάλασε τὴν αὐτοκρατορίαν τῶν Περσῶν εἰς τὴν Ἀσίαν καὶ Ἀφρικήν"...

Ἡ ζωὴ καὶ τὸ ἒργο τοῦ ΡΗΓΑ
ellinikoarxeio.com
Εἰκόνα ἀπὸ http://spirit16.blogspot.gr/2009/11/1_26.html

Πρωτοχρονιά. Θύμησες Ἀθανασίου Τόλιου, γεννηθεῖς τὸ ἔτος 1904.

Εἶναι ἡ Ἀγάπη αὐτὴ ποὺ μᾶς ὁρίζει, ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν τόπο μας, γιὰ τὴν Ἑλλάδα μας. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη μᾶς κάνει δυνατούς, ἔτοιμους νὰ προσφέρουμε ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας, ἀπὸ τὴ σκέψη μας, ἀπὸ τὴ ζωὴ μας. Ἀγάπη ἀγνή, πολύτιμη... 

     «Ἀπὸ μικρὸς μόλις 6 ἐτῶν ἦμουν πολὺ περίεργος νὰ παρακολουθῶ καὶ νὰ ἀφουγκράζομαι τοὺς ἡλικιωμένους καὶ νὰ μαθαίνω ἱστορίες ποὺ συζητοῦν καὶ στοίβαζα στὸ μυαλό μου ὅλα ὅσα ἄκουγα, μὰ σὰν ἀγράμματος, Δ΄ Δημοτικοῦ, δὲν μποροῦσα νὰ ἀξιοποιήσω καὶ μὲ κατεῖχε μεγάλη πικρία ἔως ὅταν διορίστηκε δάσκαλος στὸ χωριό μου ὁ Τσάμης Κωνσταντῖνος ἀπὸ τὰ Ρονσαίϊκα Ἀγρινίου, ποὺ διψοῦσε γιὰ ἱστορίες.

Ἡλιούγεννα, τὸ ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ ἒθιμο τῶν Χριστουγέννων

   Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

   Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο. Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 - 2 π. X.) Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή.Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει:

«Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8). Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες. Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.

Χαράτσια!

Τὰ χαράτσια δὲν εἶναι κάτι καινούργιο γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ Λαό. Ὅλοι οἱ κατακτητὲς ἀπαίτησαν καὶ ἐπέβαλαν παράλογους φόρους. Βλέπετε ἕνας κατακτημένος λαὸς ἐξαναγκάζεται νὰ πληρώνῃ μὲ κάθε τρόπο καὶ μέσον.  Ἄς ἀλλαξαν οἱ αἰῶνες, ἄς ἄλλαξαν πρόσωπο οἱ κατακτητές· ὁ Λαὸς πάντα πληρώνει…

     Εἰκοσιπέντε ὁλόκληρα χρόνια κράτησε ὁ ἀγῶνας τῶν Ἑνετῶν γιὰ νὰ μὴν χάσουν τὴν Κρήτη ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ὥσπου ἔλήξε τὸ 1669 μὲ τὴν ὁλοσχερὴ ἀπώλεια τῆς μεγαλονήσου. Ἡ Ἑνετική Ἀριστοκρατία γιὰ νὰ ἀνακτήσῃ τὸ χαμένο της γόητρο, προετοίμασε μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια ἐκστρατεία γιὰ τὴν ἀνακατάληψι τῶν χαμένων ἐδαφῶν. Ἐτοίμασε ἰσχυρὸ στόλο, τοῦ ὁποίου τὴν ἀρχηγία ἀνέθεσε στὸν Φραγκῖσκο Μοροζίνι.

Ἀρχαῖες πηγὲς γιὰ τὴν Ἑλληνικότητα τῶν Μακεδόνων

 

 

   Ὁ Πλούταρχος στὸ ἔργο του, «Περί τῆς Ἀλεξάνδρου Τύχης ἢ Ἀρετῆς, Λόγος Β, παράγραφος 11, ἀναφέρει, γιὰ τὴ σχέση τῶν Μακεδόνων μὲ τοὺς Θηβαίους:

«… ἡ δὲ πάλιν αὐτῷ τὰς Θήβας ἐνέσεισε καὶ πόλεμον Ἑλληνικὸν ἐμποδὼν κατέβαλε, καὶ δεινὴν πρὸς ἄνδρας ὁμοφύλους καὶ συγγενεῖς διὰ φόνου καὶ σιδήρου καὶ πυρὸς ἀνάγκην ἀμύνης, ἀτερπέστατον τέλος ἔχουσαν…»

http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Plutarque/fortunealexgr2.htm

Θεσσαλονίκη καὶ Ἃγιο Ὂρος, 1436 μ. Χ

1436, Pero Tafur

   Ὁ Pero Tafur γεννήθηκε πιθανῶς στὴν Κόρδοβα τῆς Ἰσπανίας περὶ τὸ 1410 καὶ πέθανε περὶ τὸ 1484. Εἶναι γνωστὸς ἀπὸ τὸ μεγάλο ταξίδι του στὴν Ἐγγῦς Ἀνατολή, τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν Εὐρώπη, τὸ ὁποῖο πραγματοποιήθηκε μεταξὺ Δεκεμβρίου 1435 καὶ Ιανουαρίου 1438 γιὰ λόγους –τουλάχιστον κατ’ ἐπίφαση– ἀποκλειστικῶς περιηγητικούς.

Στὶς 17 Μαΐου 1436 ἀπέπλευσε ἀπὸ τὴ Βενετία μὲ προορισμὸ τοὺς Ἁγίους Τόπους.

Αὐτὰ διδάσκονται στὰ σχολεῖα τῆς FYROM!!!

Ἓλληνες! Δεῖτε τί διδάσκονται τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα τῆς FYROM! Καὶ τὸ video αὐτὸ τελικὰ δὲν παρουσιάστηκε στὴ Χάγη!!!

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ: ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

   Στις 17 Νοεμβρίου 2008 τα Σκόπια προσέφυγαν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης από το οποίο ζήτησαν α) να αναγνωρίσει ότι η Ελλάδα παρεβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία στην Ατλαντική Σύνοδο Κορυφής τον Απρίλιο 2008 που απέρριψε ομόφωνα την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και β) να διατάξει την Ελλάδα να μη προβάλλει αντιρρήσεις στην εισδοχή τους στους διεθνείς οργανισμούς.

Μετά διαδικασία τριών ετών, τη Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011 το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ανακοίνωσε την απόφασή του η οποία απεδέχθη το πρώτο αίτημα των Σκοπίων και απέρριψε το δεύτερο αίτημά τους. Ταυτόχρονα η απόφαση καλεί τα δύο μέρη «να εμπλακούν σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών» τις οποίες επί 16 συνεχή άκαρπα έτη διεξάγουν τα δύο κράτη με σκοπό «μιαν αμοιβαία αποδεκτή ονομασία».

Επακολούθησε πανηγυρισμός στα Σκόπια και κατάθλιψη στην Ελλάδα.

Αυθημερόν, ωστόσο, σημειώθηκαν σε διεθνές επίπεδο τα εξής 4 γεγονότα:

Ἐντυπώσεις ἐξ Ἑλλάδος...!

Πόσα πράγματα ἒχουν ἀλλάξει στὴν Ἑλλάδα καὶ πόσα ἒχουν παραμείνει ἲδια… ἢ καὶ χειρότερα; Ἂς διαβάσουμε τὶς ἐντυπώσεις Γερμανοῦ δημοσιογράφου ποὺ ἐπισκέφτηκε τὴν χώρα μας... τὸ 1903!

Γιὰ σένα ξενιτεμένε ἀδερφέ μας...

   Ἀδειάζει σιγὰ σιγὰ πάλι ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ τὰ καλύτερα παιδιά της... Εἶναι ἡ ἀνάγκη βλέπεις καὶ ἡ ἐλπίδα, καὶ τὸ ἀθῶο βλέμμα τοῦ πεινασμένου παιδιοῦ σου ποὺ σὲ ὁδήγησαν στὴν ξένη γῆ. Βᾶστα καρδιὰ καὶ θὰ 'ρθει πάλι ἡ λευτεριά...!

Ἀπὸ τὸν  "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

   Ο καμένος κέδρος με το ρετσινωμένο έλατο σκορπούν τη μοσχοβολιά τους από το παλιό πετροκάλυβο δίπλα στη ρεματιά. Η γιαγιά βγάζει από την πυροστιά τη γάστρα με την πίτα και ο γέροντας σερβίρει ολόγυρα από τη χάλκινη κανάτα το άγιο τσιπουράκι που κυλάει, όμοιο διάφανο κεχριμπάρι, στα ρακοπότηρα της παρέας. Αφήνει κατάχαμα το κανατάκι και πυρώνει τα ροζιασμένα χέρια του πάνω απ’ το τζάκι.

Ένα παραπονιάρικο κλαρίνο μόλις που ακούγεται από το τρανζίστορ που κρέμεται με το δερμάτινο λουρί του από ένα καρφί στον τοίχο. Έξω το κρύο είναι τσουχτερό και η νύχτα απλώθηκε νωρίς. Μουγκρίζουν τα ευρυτανικά βουνά από τα αστραπόβροντα και της βροχής οι πρώτες στάλες χοροπηδάνε στον τσίγκο.

Ὁ «Συνέκδημος» τοῦ Ἱεροκλέους

Γιὰ μεγάλο μέγεθος χάρτη, κλὶκ στὴν εἰκόνα.

Ὁ Συνέκδημος τοῦ Ἱεροκλέους, εἶναι γεωγραφικὸ ἐγχειρίδιο ποὺ συντάχτηκε λίγο πρὶν τὸ 535 μ.Χ. ἀπὸ τὸν Βυζαντινὸ, Ἱεροκλῆ τὸν Γραμματικό.

Ἕλλην ναύτης καὶ φόβος δὲν συναντήθηκαν ποτέ! Θωρηκτὸ Ἀβέρωφ!

     Εἶναι καὶ τὰ ἄψυχα ποὺ ἔδωσαν ζωὴ στὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐλπίδα· καὶ ποὺ ἔδωσαν πάλι τὸ δικαίωμα νὰ ὀνειρεύεται ὁ λαβωμένος λαός. Καὶ τὰ ἄψυχα αὐτὰ, ἀπέκτησαν μαγικὴ ὑπόστασι καὶ διάστασι θρυλική. Λατρεύτηκαν, ἀποθεώθηκαν καὶ πῆραν τὴν θέσι ποὺ τοὺς ἀξίζει στὴν καρδιὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ στὴν Ἱστορία.

     Ἀβέρωφ, θωρηκτὸ καὶ καταδρομικὸ. Τὸ «διαβολοκάραβο» ὅπως τὸ ἔλεγαν οἱ Τοῦρκοι ποὺ ὅταν τὸ ἔβλεπαν, τὰ πλοῖα τους ἔτρεχαν νὰ κρυφτοῦν στὰ Δαρδανέλλια…

ΣΠΑΝΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ. Τα ελληνικά νοµίσµατα κατέγραψαν την έκλειψη

Ενα σπάνιο αρχαίο ελληνικό νόµισµα αποκαλύπτει µια (σπανιότατη) έκλειψη που έγινε πριν από 2.132 χρόνια και ήταν ορατή στην τότε συριακή Αντιόχεια. 

Ηταν 17 Ιανουαρίου 121 π.Χ. Ακριβώς πριν από 2.132 χρόνια συµβαίνει ένα σπάνιο αστρονοµικό φαινόµενο: έκλειψη του ∆ία από τη Σελήνη. Λίγο αργότερα – περίπουτο 120 π.Χ. – κυκλοφορεί ένα αργυρό τετράδραχµο που εµφανίζεται για µία φορά µόνο στην Ιστορία της αρχαίας Συρίας και εξαφανίζεται.

Ἀναίμακτος παράδοσις, ἡ πιὸ ἀτιμωτικὴ παράδοσις!

   Ἔχουν συνηθίσει νὰ βάζουν στὸν κρόταφο τοῦ ἄλλου, τὸ πιστόλι… Εἶναι αὐτὴ ἡ λειψὴ κυριαρχία ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ νιώσουν οἱ ἀπαίδευτοι, γιατὶ μόνο ἔτσι μποροῦν νὰ νιώσουν ἀνώτεροι· ἔστω καὶ διὰ τῆς βίας.

Ἑλλήνων Ἰχνη - Ἡ Ἑλλάδα σὲ ὃλον τὸν κόσμο

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, Βαρθολομαῖος Λάζαρης
ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΩΝ ΑΡΙΩΝ (ΓΗΓΕΝΩΝ) ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ.

Κλὶκ στοὺς χᾶρτες γιὰ μέγιστο ἂνοιγμα

   Ὁ Βαρθολομαῖος Χ. Λάζαρης ἦταν πλοιάρχος τοῡ Ε.Ν καὶ στὰ ταξίδια ποὺ ἒκανε, διαπίστωσε τὴν ὑπαρξη χιλιάδων ἑλληνικῶν τοπωνυμίων, σὲ ὃλη τὴ γῆ. Μέ τὰ στοιχεῖα ποὺ παραθέτει στὸ βιβλίο του, ξεφεύγουμε ἀπὸ τὰ στενὰ ὃρια τῆς ὑπάρχουσας ἱστορίας καὶ ἀκολουθοῦμε τοὺς προγόνους μας σὲ διαδρομὲς καὶ σὲ ἀποικίες τους, σὲ ὃλη τὴ γῆ.

Τρώγονταν οἱ ὕαινες πάνω ἀπὸ τὴν λαβωμένη Ἑλλάδα...

   Τὸ Βυζάντιο, ἰδίως μετὰ τὸν ΙΓ’ αἰῶνα, δὲν εἶχε κατορθώσῃ νὰ ἐπιτύχῃ τὸν ἔλεγχο τῶν ἑλληνικῶν θαλασσῶν. Πειρατὲς τοῦ Ἀλγερίου καὶ τῆς Τύνιδος λυμαίνονταν τὴν Μεσόγειο καὶ τὸ Αἰγαῖο καὶ σὲ αὐτοὺς προστέθησαν ἀργότερα καὶ οἱ Γενουᾶτες. Στὸ μεταξύ, ἡ Ἑνετικὴ Δημοκρατία βρισκόταν σὲ διαρκεῖς συγγρούσεις μὲ τοὺς Τούρκους καὶ πρὶν ἀκόμα τὴν κατάληψι τὼν βόρειων ἑλληνικῶν ἐπαρχιῶν ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Οἱ Ἑνετοί, θαλασσοκράτορες τότε τῆς Μεσογείου καὶ τοῦ Αἰγαίου, ἐνεργοῦσαν καὶ πειρατικὲς ἐπιδρομές, οἱ ὁποῖες πολλὰ δεινὰ προξένησαν στοὺς παράλιους οἰκισμοὺς τῆς Μακεδονίας. Ἀλλά καὶ τὸ ἐπίσημο τουρκικὸ κράτος δὲν δίσταζε μὲ τὸ στόλο του νὰ λεηλατῇ τὶς παράλιες περιοχὲς καὶ τὶς μοναστηριακὲς ἐγκαταστάσεις.

Σὲ κώδικα τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων* μαθαίνουμε πῶς κατάφερε τὸ Ἅγιον Ὄρος ν΄ἀφεθῇ ἀνενόχλητο ἀπὸ τὶς τουρκικὲς πειρατικὲς ἐπιδρομές:

Ἀμπελόκηποι, J.L.S. BARTHOLDY, VOYAGE EN GRECE

   Οἱ ὀνομασίες πολλῶν περιοχῶν τῆς Ἑλλάδος, κρύβουν ἱστορίες ποὺ ἔχουν τὶς ρίζες τους στοὺς ἀρχαίους χρόνους. Τὸ παρακάτω κείμενο, εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ J.L.S. BARTHOLDY, VOYAGE EN GRECE ποὺ ἐκδόθηκε τὸ 1807 στὸ Παρίσι.

Ὅλη ἡ χώρα τοῦ Αὐθέντου ἐν Εὐρώπη ὀνομάζεται Ἑλλάς!

Τὰ «Ἡμερολόγια» (1497-1533) τοῦ Marin Sanuto 

   Ὁ Marin Sanuto (1466 – 1536), ἀνῆκε σὲ μία ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων καὶ διαπρεπεστέρων ἑνετικῶν οἰκογενειῶν. Ὁ πρῶτος Sanuto ἀναφέρεται σὲ κώδικες τοῦ 420 μ.Χ., καὶ ἡ οἰκογένεια αὐτὴ διατηρήθηκε μέχρι τὸ 1700. Ὁ Marin Sanuto ἐχρημάτισε ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν νομοθέτης τῆς ἑνετικῆς ἀριστοκρατίας, κατέλαβε διάφορες ὑψηλὲς θέσεις καὶ τοῦ εἶχε ἐπιτραπῇ νὰ λαμβάνῃ γνώσιν μυστικῶν ἐγγράφων, ὁποιουδήποτε περιεχομένου.

Ἡ γραμμὴ τραβήχτηκε

   Αρκετά με τις πολιτισμένες κουβέντες. Τελικά για να καταλάβουν όλα αυτά τα σκουλήκια που κατοικοεδρεύουν στην πατρίδα των λίγων Ελλήνων πρέπει να χρησιμοποιηθούν τα χέρια μας και εφόσον τα χέρια μας έμειναν ορφανά από κασμά, από σφυρί , από ο,τιδήποτε θα έκανε αυτή την χώρα να μπορεί να σηκωθεί όρθια με καθαρή παραγωγή και δημιουργία, είναι καιρός να χρησιμοποιηθούν για την δεύτερη χρήση που τους δόθηκαν από την Φύση: Την βία εναντίον όσων περνούν την διαχωριστική γραμμή της ατομικής αξιοπρέπειας, της ατομικής επιβίωσης αλλά και της προσωπικής δικαιοσύνης.

Ἡ Ἱστορία διδάσκει! «Ἕλληνες & Φιλέλληνες!»

Ἄρι Σέφερ: Ὁ γιὸς ὑπερασπίζεται τὸν τραυματισμένο πατέρα.

   Ἡ ἀραβικὴ εἰσβολή (ἀρχὲς 1825) ἔφερε τὴν Ἐπανάσταση στὰ πρόθυρα τῆς καταστροφῆς. Τὰ τακτικὰ στρατεύματα τοῦ Μεχμέτ Ἀλῆ, ὀργανωμένα καὶ στελεχωμένα ἀπὸ Εὐρωπαίους ἀξιωματικούς, σαρώνουν τὸν Μωριά, δηώνουν καὶ ἐξανδραποδίζουν. Παντοῦ στρατιωτικὲς ἧττες καὶ συμφορές. Πέφτει τὸ Μεσολόγγι, συνθηκολογεῖ ἡ Ἀκρόπολη. Ἡ ἐλεύθερη ἑλληνικὴ ἐπικράτεια ἔχει συρρικνωθεῖ. Τρία μόνο κάστρα βρίσκονται σὲ ἑλληνικὰ χέρια: τοῦ Παλαμηδιοῦ, τοῦ Ἀκροκορίνθου καὶ τῆς Μονεμβασίας. Ὁ ἑλληνικὸς στόλος ἔχει χάσει τὴν ὑπεροχή του στὶς θάλασσες.

Μακεδόνες στὰ σκλαβοπάζαρα τῆς Κρήτης

 

   Στὸ Κρατικὸ Ἀρχεῖο τῆς Βενετίας διασώζονται μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἀρχεῖα τῶν Κρητῶν συμβολαιογράφων Μανώλη Μπρεσιάνου καὶ Ἀντώνη Μπρεσιάνου γιὰ τὰ ἔτη 1381-1388, στὰ ὁποῖα περιέχονται πολλὰ συμβόλαια ἀγοραπωλησίας αἰχμαλώτων Κιρκασίων, Ταρτάρων, Τούρκων, Ἀλβανῶν, Βουλγάρων καὶ Ἑλλήνων. 

Νικόλαος Θ. Σχινᾶς, «Ὁδοιπορικαὶ Σημειώσεις».

Διάγραμμα τῆς λίμνης Κωπαΐδος μὲ τῶν παρ' αὐτὴ λιμνῶν καὶ τῶν πέριξ, Σχινᾶς, Νικόλαος Θ., 1883
κλὶκ στὸ χάρτη γιὰ μεγέθυνση

   Ὁ Νικόλαος Θ. Σχινᾶς, ἀξιωματικός τοῦ Μηχανικοῦ, περιόδευσε στὴ Θεσσαλία, Ἤπειρο καὶ Μακεδονία καὶ οἱ πληροφορίες, ποὺ συνέλεξε, ἐκδόθηκαν στὴν Ἀθήνα, σὲ 4 τόμους (1886-1897) μὲ δαπάνη τοῦ Ὑπουργείου τῶν Στρατιωτικῶν (ἡ περιοδεία του στὴν Ἤπειρο ἐκδόθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1897 ἀπὸ τὸ τυπογραφεῖο τοῦ Ὑπουργείου τῶν Στρατιωτικῶν μὲ τίτλο «Ὁδοιπορικὸν Ἠπείρου»). Τὸ ἔργο ἔχει συνταχθεῖ μὲ τὴ μορφὴ σημειώσεων γιὰ στρατιωτικούς σκοπούς.

   Τὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 19ου αἰώνα παρουσιάζει ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ἱστορικὴ πορεία τῆς σύγχρονης Ἑλλάδας, καθώς ἀποτελεῖ τὴν ἀπαρχή τῶν προσπαθειῶν γιὰ ἐδραίωση καὶ ἐξέλιξη στὴ συνέχεια τῶν θεσμῶν καὶ δομῶν τοῦ νεοσύστατου κράτους. Ἰδιαίτερα, μάλιστα, κατὰ τὸ τελευταῖο τέταρτο τοῦ 19ου αἰώνα ἡ ἑλληνική κυβέρνηση ἔχοντας ὡς δεδομένο τὶς πολιτικὲς καὶ στρατιωτικὲς ἐξελίξεις στὸ χῶρο τῆς Βαλκανικῆς, καθώς καὶ τὴ διαφαινόμενη παρακμὴ τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ἀρχίζει σταδιακὰ νὰ προσανατολίζεται, ἔμπρακτα πλέον, πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς διεύρυνσης τῶν γεωγραφικῶν της ὀρίων, θέτοντας παράλληλα ὥς στόχο τὴν οὕτως ἢ ἄλλως μεταεπαναστατικὴ ἀπαίτηση τοῦ ἑλληνισμοῦ γιὰ ἀπελευθέρωση ὅσο τὸ δυνατὸ περισσότερων ἀλύτρωτων περιοχῶν.

Ἡ ὑπέρογκη τουρκικὴ φορολογία στὶς Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Ἡ Δυτικὴ πλευρὰ τοῦ Ἂθω, σὲ σχέδιο τοῦ Vassilios Barski, 1744.

   Στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας τὰ μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὂρους ὑπέφεραν ἀπὸ τὴν ὑπέρογκη ἐπιβολὴ φόρων ἐκ μέρους τῶν Τούρκων. Τὸ 1764, ὁ σουλτάνος ἔχοντας ὡς ἀφορμὴ μία διένεξη ἀνάμεσα στὴ μονὴ Ἰβήρων καὶ σὲ ἄλλα μοναστήρια, ἔστειλε στὸ Ἅγιο Ὄρος ἄνθρωπό του, ὁ ὁποῖος ἔκανε ἀπογραφὴ τῶν μοναχῶν καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς φόρους τῆς δεκάτης καὶ τὸν κεφαλικό, ἐπέβαλε καὶ πρόσθετους φόρους.

Σεμνύνωμαι διότι ἐγεννήθην Ἓλλην!

   Στήν Ἰστορία του Βαλκανοτουρκικού Πολέμου, τόμ. 1, τοῦ Ἡλ. Οἰκονομόπουλου, ἔκδ. 1912,  ὁ συγγραφεύς μᾶς ξεναγεῖ στό ματωμένο παρελθόν τῆς Ἑλλάδος, κάνοντάς μας συνεπιβάτας του σὲ ἕνα ἀεροσκάφος  ἢ μήπως χρονοσκάφος;

Ἡ Ἀγγλικὴ κυβέρνησις πρός ἄγραν ἑλληνικῶν χειρογράφων

    Τριγύριζαν ἀνενόχλητοι οἱ ἀπὲσταλμένοι καὶ οἱ "περιπατητές" στὴν Ἑλληνικὴ Γῆ καὶ μάζευαν τοὺς πνευματικοὺς καρποὺς τῶν προγόνων μας. Ἠσίοδος, Σοφοκλῆς, Ἀριστοτέλης, Γαληνός. Καὶ τὰ ἀδηφάγα μουσεῖα τὴς Εὐρώπης στολίζονταν γιορτινὰ μὲ κλεμμένη λάμψη ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.

Ἕνα "κούρεμα" ἐν ἔτει 1962!

Ὁ κος Μέρτζος, πρόεδρος τῆς Ἐταιρείας Μακεδονικῶν Σπουδῶν μᾶς πληροφορεῖ ὅτι δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἡ Ἑλλάδα ἀναγκάσθηκε νὰ ρυθμίσῃ καὶ νὰ "κουρέψῃ" χρέη της. Τὸ 1962, ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς πέτυχε  ρυθμίσεις ποὺ "δὲν ἀτίμασαν τὴν Πατρίδα".

ΕΝΑ «ΚΟΥΡΕΜΑ» 55% ΑΝΩΔΥΝΟ,

ΑΝΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ

Οι Έλληνες γνωρίζουν ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε πολλές φορές εξ αιτίας του εξωτερικού της χρέους. Ωστόσο, ελάχιστοι γνωρίζουν και ουδείς αναφέρει τα ρύθμιση που επέτυχε το 1962 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Τότε, όμως, ο Μακεδών ηγέτης δεν ατίμασε την Πατρίδα, δεν υπέβαλε σε θυσίες τον ελληνικό Λαό, δεν διέλυσε τον κοινωνικό ιστό, δεν βύθισε στην απόγνωση τα νοικοκυριά, δεν χαρίσθηκε στους πλουσίους, δεν έπληξε την οικονομική ανάπτυξη.

Τότε, βέβαια, ήσαν διαφορετικές οι συνθήκες και η λειτουργία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αλλά ήταν μοναδική η ικανότητα και η αποτελεσματικότητα του μεγάλου εκείνου ανδρός. Συγκεκριμένα:

Η Ελλάδα είχε δανεισθεί προπολεμικά 35.988.500 χρυσά δολάρια από Αμερικανούς στους οποίους το 1962 χρωστούσε επί πλέον 54.836.938 χρυσά δολάρια για τοκοχρεολύσια. Σύνολο χρέους μόνον σε Αμερικανούς 90.825.438 χρυσά δολάρια που ανατοκίζονταν θηριωδώς. Μετά δυσχερέστατες αλλά αθόρυβες διαπραγματεύσεις στη Νέα Υόρκη  υπό τις εντολές του Κ. Καραμανλή ο Νικόλαος Γαζής συμφώνησε με τους Αμερικανούς δανειστές «κούρεμα» 55%. Στις 19 Οκτωβρίου 1962 το Υπουργικό Συμβούλιο κύρωσε την συμφωνία. Ανακοίνωσε ότι:

1. Μετέτρεψε τα οφειλόμενα χρυσά δολάρια σε χάρτινα (προς 30 δρχ. το ένα)

2. Διέγραψε 50.792.138 χρυσά δολάρια από τα οφειλόμενα 90.825.438

3. Μείωσε κατά 50% τα επιτόκια του υπολοίπου χρέους

4. Ρύθμισε συνολικά όλα τα προπολεμικά εσωτερικά δάνεια. Οι Έλληνες δανειστές, κατά κανόνα οι πλουσιότεροι, λαμβάνουν ένα ομόλογο 50 δρχ. με επιτόκιο μόλις 2% για κάθε προπολεμικό ομόλογο ονομαστικής αξίας 1.000 δρχ.

5. Διαπραγματεύεται με όλους τους άλλους ξένους δανειστές ανάλογη ρύθμιση.

Το 1962 η ελληνική οικονομία έτρεχε με τον 2ο παγκοσμίως ρυθμό ανάπτυξης. Αποχωρώντας τον Νοέμβριο 1963 η κυβέρνηση Καραμανλή παρέδωσε τον προϋπολογισμό με πλεόνασμα και γεμάτα τα δημόσια ταμεία.

Ν. Ι. Μέρτζος *

 

* Πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών,

   δημοσιογράφος και συγγραφέας

www.ems.gr

 Ἡ φωτογραφία εἶναι ἀπὸ fakosgeorge.blogspot.com

Ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔλεγαν "ΟΧΙ". Ἡ Ἐποποιία τοῦ '40!

Πρωτοσέλισα ἐφημερίδων

   Ὁ Ἐμμανουέλε Γκράτσι, πρέσβυς τῆς Ἰταλίας στὴν χώρα μας τὸ 1940, περιγράφει τὰ γεγονότα στὸ βιβλίο του, ποὺ τὸ ὀνομάζει μὲ μία πρωτοφανή ὀξυδέρκεια γιὰ τὸ μέλλον τοῦ καθεστῶτος Μουσολίνι: «Ἡ αρχὴ τοῦ τέλους - ἡ ἐπιχείρησις κατὰ τῆς Ἑλλάδος»:

Οἱ Λαοὶ τοῦ Κόσμου & ὁ Ἑλληνικὸς Λαός.

Mαρμάρινο ἀναθηματικὸ ἀμφίγλυφο ἀνάγλυφο, ἀπὸ τὸ Nέο Φάληρο Ἀττικής, γύρω στὸ 410 π.X. Στὴ μία πλευρά ἀπεικονίζεται ἡ ἀρπαγὴ τῆς Nύμφης Bασίλης ἀπὸ τὸν ἥρωα Ἔχελο. Tὸ τέθριππο ἄρμα, στὸ ὁποῖο ἐπιβαῖνει τὸ ζεῦγος, ὁδηγεῖ ὁ Ἐρμῆς. Στὴν ἄλλη πλευρὰ τοῦ ἀναγλύφου τὸ κέντρο τῆς παράστασης καταλαμβάνει ὁ κερασφόρος Kηφισός. Ἀπεικονίζονται στὸ ἄκρο ἀριστερὰ ἡ Ἄρτεμις καὶ ἕνας θεὸς καὶ δεξιὰ ἀπὸ τὸν Kηφισὸ τρεῖς Nύμφες.
ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

    Ὑπάρχουν λαοὶ ποὺ δὲ κατανόησαν ποτὲ τὴν ὑπόστασί τους ὡς ἐθνικότητα. Αὐτοὶ εἶναι κυρίως οἱ νομαδικοὶ λαοὶ καὶ τὰ «παράσιτα» τῆς ἀνθρωπότητος.

    Ὑπάρχουν ἄλλοι λαοί, οἱ ὀποῖοι δὲν ἐπιζήτησαν τίποτα, παρ’ ἐκτὸς τὴν ἀσφάλεια τὴ δική τους καὶ τῶν δικαίων τους. Αὐτοὶ αὐτοκηρύσσωνται «οὐδέτεροι» , παράδειγμα οἱ Ελβετοί.

Choiseul-Gouffier (Gabriel Marie), ἕνας «φιλέλλην» εἰς τήν Ἑλλάδαν...

     

      Ὁ Choiseul-Gouffier (Gabriel Marie), ἦταν Γάλλος περιηγητὴς καὶ πρεσβευτὴς στὴν Κωνσταντινούπολη. Γεννήθηκε τὸ 1752 (Παρίσι), καὶ πέθανε τὸ 1817 (Παρίσι). Καταλαμβάνῃ σύμφωνα μὲ τοὺς βιογράφους του καὶ τοὺς κριτικοὺς τῶν ἔργων του, ἐξέχουσα θέση ἀνάμεσα στοὺς μελετητάς. Ὁ Choiseul Gouffier ὑπῆρξε προστάτης καὶ φίλος πολλῶν λογίων, συμπεριλαμβανομένων τοῦ Αbbe Barthelemy καὶ τοῦ DeLille.

      Τὸ πρῶτο του ταξείδι στὴν Ἑλλάδα τὸ ἔκανε τὸ 1776, καὶ συγκέντρωσε πολύτιμο ὑλικὸ γιὰ τὶς ἑλληνικὲς ἀρχαιότητες καὶ γιὰ τὸν τρόπο ζωῆς τῶν Ἑλλήνων συγχρόνων του.

Τὸ ὑλικὸ ποὺ συγκέντρωσε κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δωδεκάμηνης περιήγησής του, τὸ δημοσίευσε τὸ 1782 στὸν πρῶτο τόμο τοῦ χρονικοῦ του, ποὺ θὰ ὀνόμασῃ «Voyage pittoresque de la Grece». Τὸ ἔργο αὐτὸ περιέχῃ ἕναν σημαντικὸ ἀριθμὸ χαλκογραφιῶν ποὺ συνοδεύονται ἀπὸ ἐπεξηγηματικὰ κείμενα, καὶ ἐπίσης ἕναν πρόλογο μὲ ἔντονα φιλελληνικὸ χαρακτήρα.

Les Responsabilités (Αἱ Εὐθύναι), 1877. Ἀπόρρητα Ρωσσικὰ Ἔγγραφα γιὰ τὸ Μακεδονικὸ

   Τὸ 1870, ὑπῆρχε στὴν ρωσσικὴ Πρεσβεία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἕνας Ἕλληνας ὑπάλληλος. Μία μέρα ὁ τότε Σύμβουλος τῆς Πρεσβείας τὸν διέταξε νὰ παραλάβῃ ἀπὸ μία θυρίδα τῆς Πρεσβείας ἕναν φάκελο μὲ ἔγγραφα καὶ νὰ τοῦ τὰ παραδώσῃ. Ἀργότερα, τὰ ἔγγραφα αὐτὰ δόθηκαν στὸν ἴδιο ὑπάλληλο νὰ τὰ ἐπιστρέψῃ στὴ θέση τους, στὴ θυρίδα· αὐτὸς ὅμως, παρατήρησε ἀπὸ τὴν ἐπιγραφὴ τοῦ φακέλου ὅτι τὰ ἔγγραφα αὐτὰ περιελάμβαναν ἐνέργειες σχετικὲς πρὸς τὸ βουλγαρικὸν Σχίσμα καὶ τὶς λοιπὲς πλεκτάνες τῶν πανσλαυϊστικῶν πρακτόρων, ἐπισήμων καὶ ἀνεπισήμων. Ὁ Ἕλληνας ὑπάλληλος ἀπὸ περιέργεια διάβασε τὰ ἔγγραφα καὶ κατόπιν τὰ ὑπεξαίρεσε ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τῆς ρωσσικῆς Πρεσβείας. Μετὰ ἀπὸ λίγο διάστημα ἀπολύθηκε ἀπὸ τὴν ὑπηρεσία χωρίς νὰ ἀνακοινωθῇ ὁ λόγος τῆς ἀπόλυσης.

Ὁ δυστυχής, ἄπορος πλέον, ἀναγκάσθηκε νὰ βγάλῃ τὰ ἔγγραφα πρὸς πώληση, ἀρχικὰ στοὺς ὁμογενεῖς τὴς Κωνστανινουπόλεως καὶ μετὰ στὸν Μιδχᾶτ πασσᾶ ποὺ ἦταν παντοδύναμος ἐκεῖνον τὸν καιρόν. Τὰ ἔγγραφα αὐτὰ ποὺ ὑπεξαιρέθησαν ἀπὸ τὴν ρωσσικὴ Πρεσβεία τυπώθηκαν σὲ βιβλίο τῇ 20 Ἰανουαρίου 1877 στὴν Κωνσταντινούπολιν, σὲ ἑβδομήντα ἀντίτυπα καὶ τὰ εἶχε στὴν κατοχή της ἡ τουρκικὴ διπλωματία.

Ὁ Δράκος τῆς Ἁγίας Σοφίας

   Μοῦ ἀρέσει νὰ διαβάζω... Καὶ οἱ ψηφιακὲς βιβλιοθῆκες εἶναι τὰ μέρη ποὺ συχνάζω. Ἀνακαλύπτεις πολλὰ ἐνδιαφέροντα πράγματα:

Ποιὸς Γάλλος πρέσβης π.χ. στὰ μισὰ τοῦ 19ου αἰῶνος κουβάλησε μπαοῦλα μὲ ἀρχαιότητες στὸ Παρίσι... ἣ γιὰ τὰ τεράστια ὀστὰ ἀπὸ δράκους (μαστόδοντα - παλαιοθηρία) ποὺ ἀνακάλυψε ὁ κος Ζυγομαλᾶς στὸ ὄρος Ὄθρυς τῆς Φθιώτιδος! Πραγματικὰ, πολὺ ἐνδιαφέροντα!

Διάβασα λοιπὸν πρὸ ὁλίγου καὶ αὐτὴν τὴν "εἴδηση":

Οἱ νόμοι τῶν "Κλεφτῶν"

Καί ἐφ`ὅσον κρατεῖ ἐν τῇ κοινωνίᾳ ἡ ἀδικία, οὐδέποτε θά ἐκλιπῶσι καί οἱ λῃσταί τῶν ὀρέων….

Οἱ νόμοι τῶν "Κλεφτῶν"

Jus Primae Noctis ἢ Tὸ Δικαίωμα τῆς Πρώτης Νύχτας

   Ἔμεινα ἔκπληκτη ὅταν διάβασα στὸ παλιὸ βιβλίο γιὰ τὸ «δικαίωμα τῆς πρώτης νύχτας». Γνωρίζοντας τὴ σημασία τοῦ «δικαιώματος» ἀπὸ μυθιστορήματα καὶ κινηματογραφικὲς ταινίες (βλέπε «Braveheart»), μοῦ ἔκανε ἐντύπωση τὸ γεγονός τῆς ὑπάρξεῶς του καὶ στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο. Καὶ ὅμως, ὸ τίτλος τοῦ ἄρθρου στὸν Νέο Ἑλληνομνήμωνα τοῦ ἔτους 1907, δὲν ἀφήνει καμία ἀμφιβολία.

«ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΝΥΚΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΙΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙΣ»

   Ὑπάρχει χρυσόβουλο τοῦ αὐτοκράτορα Ἀνδρόνικου Β΄ τοῦ Παλαιολόγου ποὺ χορηγήθηκε τὸ 1331, στὴν ἐν Πάτμῳ μονή τοῦ Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου, ποὺ ἀπαλλάσει τοὺς πάροικους τῆς μονῆς ἀπὸ μία σειρὰ ἀδικιῶν καὶ ἀπαιτήσεων, μεταξὺ αὐτῶν καὶ τῆς «παρθενοφθορίας»:

Ἡ Ἀθανασία τῶν Ἑλλήνων

Bazar of Athens - Τὸ παζάρι τῶν Ἀθηνῶν

   Ἦταν βαρὺ τὸ φορτίο τῶν αἰώνων καὶ δὲν ἀνάσαινε λεύτερα ἡ χώρα, νὰ ξαλαφρώσῃ. Πολύχρωμα λεφούσια σαΐτεψαν τὸ γένος καὶ θρονιάστηκαν σ’αὐτὴν τὴν Φωτεινὴ Χώρα ποὺ οἱ πρόγονοι ὀνόμασαν Ἑλλάδα. Καὶ καρπώθηκαν οἱ βάρβαροι τὴν μοίρα τοῦ λαοῦ καὶ τοὺς καρποὺς τοῦ τόπου. Τρύγησαν ἄγουρα κορμιὰ καὶ κλέψανε ἀνάσες.

Ἦταν βαρὺ τὸ φορτίο τῶν αἰώνων· κάλυψε ἡ ἀχλὴ τὸ παρελθὸν καὶ τὸ σπαθὶ τὴν σκέψη· καὶ τὶς λευκὲς κολῶνες τὶς κάλυψε ἡ ἀγράμπελη…

Κώστας Μπαλάφας, ὁ Ἠπειρώτης φωτογράφος

    Κυριακὴ 9 Ὀκτώβρη 2011, ἔφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ ὁ μεγάλος δάσκαλος τῆς Ἑλληνικῆς φωτογραφίας, ὁ Κώστας Μπαλάφας. Ὁ φωτογράφος τοῦ κοινωνικοῦ προβληματισμοῦ, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγάπησε τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ὑπηρέτησε μὲ καλλιτεχνικὴ συνέπεια χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ σκοπιμότητες.

   Ὁ Κώστας Μπαλάφας γεννήθηκε τὸ 1920 στὸ ὀρεινό χωριό Κυψέλη Ἂρτας ἀπὸ φτωχοὺς γονεῖς ἀγρότες. «Ἐκεῖ ποὺ», ὅπως εἶπε ὁ ἲδιος, 

«οἱ ἄνθρωποι παιδεύονται νὰ ἐπιβιώσουν, ὀργώνοντας τὴν ἄγονη γῆ, λὲς καὶ στύβουν μὲ τὰ χέρια τους γυμνὰ τὸ ξερὸ χῶμα καὶ τὸ ποτίζουν μὲ ἱδρῶτα,  ὥσπου νὰ δώσῃ καρπούς. Ἀναγκαία λύση γιὰ τὴν ἐπιβίωση ἦταν ὁ δρόμος τῆς ξενιτιᾶς, ἕνα ὅνειρο ἀρκετὰ ἀπατηλό…»

Νικόλαος Κεφαλᾶς, ὁ Γραικός

Πλοῖο τύπου Πολάκας

   Ὁ Νικόλαος Κεφαλᾶς (1763/70 – 1850) γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε στὴν Ζάκυνθο ὅπου καὶ διδάχθηκε τὰ πρῶτα γράμματα κοντὰ στὸν Ἀντώνιο Μαρτελάο καὶ τὸν δυτικὸ ἱερωμένο Νικολὸ Ρενῶ. Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία θὰ στραφῇ στὴ θάλασσα καὶ τὸ ἐμπόριο, ἀρχικὰ ὡς ναύτης καὶ ἀργότερα ὡς καπετάνιος σὲ δικὸ του πλοῖο, πραγματοποιῶντας ἀρκετὰ ταξίδια στὴ Μεσόγειο θάλασσα.

Οἱ συνθῆκες ποὺ ὁδήγησαν στὸν ἀφορισμὸ τῆς Ἐπανάστασης

«Ἡ Ἑλλάς Εὐγνωμονοῦσα», Θεόδωρος Βρυζάκης (1814-1878).
Ἀριστερὰ τῆς Ἑλλάδος εἰκονίζεται ἡ μορφή τοῦ Κοραῆ.

    Ὁ Ἀδαμάντιος Κοραῆς ὁρίζει ὅτι ἡ ἀναγέννηση τοῦ ἑλληνισμοῦ ἄρχισε στὰ μισὰ τοῦ ΙΗ’ αἰώνα. Τὸ 1815 διαπιστώνει μὲ ἐνθουσιασμὸ ὅτι 

«δὲν ἔμεινεν ἀμφιβολία, πλὴν εἰς τὰς κεφαλὰς τῶν μωρῶν ἢ τῶν κακῶν, ὃτι ἒφθασε καὶ τῶν Γραικῶν ὁ καλὸς καιρός· καὶ ἔφθασε μὲ τόσην ὁρμὴν ὥστε καμμία δύναμις ἀνθρώπινος δὲν εἶναι πλέον καλὴ νὰ μᾶς ὀπισθοδιγήσῃ».

    Πραγματικά, ἦταν μία ἐποχὴ ὅπου πολλοὶ φιλόμουσοι, φιλογενεῖς καὶ εὐεργετικοὶ ἄνδρες ἐγείρουν μουσεῖα καὶ δαπανοῦν χρήματα γιὰ ἐκτυπώσεις βιβλίων τὰ ὁποῖα διανέμουν δωρεὰν στὸ γένος, προσπαθῶντας μὲ κάθε τρόπο τὴν βελτίωση καὶ ἀναπτέρωση τῆς πατρίδος.

Ὁ ἑλληνισμὸς ἐκεῖνα τὰ χρόνια κινεῖται μὲ ἐξαιρετικὰ γοργὸ ρυθμό, ὥστε κάποτε νὰ διαπιστώνονται ἀδεξιότητες ἢ καὶ ἀστοχίες στὶς ἐπιδιώξεις αὐτὲς. Τὰ σφάλματα αὐτὰ ἔδωσαν ἀφορμὲς στοὺς συντηρητικοὺς νὰ καταδικάσουν ὄχι μόνο ἄτομα ἢ μεμονωμένες προσπάθειες, ἀλλὰ τὸ ἴδιο τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνακαινισμοῦ.

Edward Dodwell, ὁ Ἰρλανδός περιηγητής

Ἀποψις τοῦ Παρθενῶνος ἀπό τά Προπύλαια

«...Κατά τήν πρώτην μου περιοδείαν εἰς τήν Ἑλλάδαν, γνώρισα τόν ἀνείπωτον ἐξευτελισμόν νά παραστῶ εἰς τήν λεηλασίαν τοῦ Παρθενῶνος ἀπό τά ἐκλεκτότερα γλυπτά του καί στήν καταστροφή ὁρισμένων  ἀρχιτεκτονικῶν τμημάτων του.  

Εἶδα νά ἀφαιροῦνται ἀπό τό νοτιοανατολικό ἄκρο τοῦ ναοῦ πολυάριθμες μετόπες. Ἦταν στερεωμένες σέ ἕνα εἶδος ὑποδοχῆς ἀνάμεσα στίς τριγλύφους καί, γιά νά τίς ἀποσπάσουν, χρειάστηκε νά ρίξουν καταγῆς τό θαυμάσιο γεῖσο πού τίς κάλυπτε.  

Ἡ νοτιοανατολική γωνία τοῦ ἀετώματος συμμερίστηκε αὐτήν τήν μοίραν. Ἐνῶ τό μνημεῖο ἦταν ἐντυπωσιακά ὠραῖο καί εἰς ἀρίστην κατάστασιν ὅταν τό ἀντίκρισα τήν πρώτην φορά, συγκριτικά ἔχει ὑποβαθμιστεῖ πλέον σέ μίαν κατάστασιν ἐρείπωσης καί ἐγκαταλείψεως. 

Σέ μερικά σκίτσα πού ἔκανα ἐπιτόπου, τόσο πρίν ὄσο καί ὕστερα ἀπό τό συμβάν, φαίνονται τά ἀντικείμενα τά ὁποῖα ἀφαιρέθηκαν ἢ καταστράφησαν καί ἡ ἀξιοθρήνητος ἀντίθεσις ἀνάμεσα στήν τωρινήν καί τήν παλαιότερην εἰκόνα αὐτῶν τῶν ἀξιοσέβαστων καί ἐνδόξων μνημείων τῆς ἀρχαιότητος...»!

   Μέ αὐτήν τήν συγκλονιστική μαρτυρία ὁ Ἰρλανδός ζωγράφος, περιηγητής καί ἀρχαιόφιλος Έντουαρντ Ντόντουελ (Edward Dodwell, 1767-1832) περιγράφει τόν βιασμό τοῦ Παρθενῶνος!

Ἡ Τριπλὴ Κατοχὴ στὴν Ἑλλάδα

   Μετὰ τὴν μάχη τῆς Κρήτης, ὁλοκληρώθηκε ἡ κατοχὴ τῆς χώρας. Οἱ κατακτητές φρόντισαν γιὰ τὸν ἀφανισμὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἒθνους, καὶ ἒδωσαν στὴν κατοχὴ τριμερὴ πολυεθνικὴ μορφή. Ἡ Ἰταλία προσάρτησε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τὰ νησιὰ τοῦ Ιονίου Πελάγους ἐνῶ ἡ Βουλγαρία τὴν Ἀνατολικὴ Μακεδονία καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς Δυτικῆς Θράκης.

   Μὲ διαταγὴ τοῦ Χίτλερ στὶς 17 Μαΐου 1941, ἡ Ἑλλάδα χωρίστηκε ἐπίσημα σὲ ζώνες κατοχῆς:

Nelly's φωτογραφίες...

   Σέ μία ἐποχή πού χαρακτηρίζεται ἀπό συντηρητισμό, στήν Ἀθήνα τοῦ 1929, ἡ φωτογράφος Ἔλλη Σουγιουλτζόγλου – Σεραϊδάρη ἀπό τό Ἀϊδίνι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, προκαλεῖ σκάνδαλο μέ τίς φωτογραφίες της. Ἡ φωτογράφος, γνωστότερη μέ τήν ἀγγλική ὑπογραφή τῶν ἔργων της, Nelly's, άποτέλεσε σημαντική προσωπικότητα στον καλλιτεχνικό χώρο καί ἰδιαίτερα σέ αὐτόν τῆς φωτογραφίας. Ἡ θεματογραφία της ὑπῆρξε ἰδιαίτερα ἑλληνοκεντρική καί τά ἔργα της ἀποτύπωσαν ἀρχαῖα ἑλληνικά μνημεῖα καί ἀγάλματα, τήν Ἀθήνα τοῦ Μεσοπολέμου καί τήν ἑλληνική οἱκογένεια.

Τά ἔργα της ὅπως τά γυμνά στήν Ἀκρόπολη καί οἱ ἀπεικονίσεις ἀρχαίων ἑλληνικῶν ἀγαλμάτων σέ συνδυασμό μέ σύγχρονους ἀνθρώπους, ἐξυμνεῖ τόν ἑλληνισμό καί παράλληλα ἀποδυκνύει τή διαχρονικότητα τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ ἰδεώδους.

Περὶ βρυκολάκων στὴν Ἑλλάδα...

   Τίποτε δὲν ἔδωσε ποτὲ τόση χαρὰ καὶ ἀνακούφιση στοὺς κατοίκους τοῦ χωριοῦ ὅσο τὸ πρῶτο φῶς τοῦ πρωινοῦ, ἐκείνη τὴν ἡμέρα τοῦ 1768. Ὅλοι ἦταν στὸ πόδι, κανένας ὅμως δὲν βγῆκε ἔξω μέχρι νὰ φανῆ ἡ πρώτη ἀχτίδα τοῦ ἡλίου. Περίπου τὴν ἴδια στιγμὴ ἀκούστηκε ἡ καμπάνα τῆς ἐκκλησίας ποὺ καλοῦσε τοὺς ἀνθρώπους ἔξω γιὰ νὰ μετρήσουν τὶς καταστροφὲς καὶ τὶς ἀπώλειες τῆς νύχτας. Ὁ καθένας ποὺ ἐρχόταν ἔλεγε τὴν δική του ἱστορία γιὰ τὰ χθεσινοβραδινά. Τελικὰ κάποια ζῶα βρέθηκαν μὲ ἀνοιγμένες τὶς κοιλιές, καταστροφὲς ἔγιναν στὰ σπίτια, στὰ παράθυρα καὶ στὶς στέγες, ἀλλὰ τίποτε ἄλλο συνταρακτικό, τουλάχιστον μέχρι τὴν στιγμὴ ποὺ τὰ νέα ἦρθαν ἀπὸ τὸ ἂλλο χωριό!

Ἐκεῖ δυστυχῶς, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς καταστροφὲς στὰ σπίτια καὶ τὶς ἀπώλειες ὁρισμένων ζώων, ὑπῆρχε ἀνθρώπινο θῦμα. Ὁ ἄτυχος νεκρὸς ἦταν ὁ ἴδιος ὁ παπάς! Ποιός ξέρει πῶς κατόρθωσε νὰ μπῇ μέσα στὸ σπιτάκι του ὁ βρυκόλακας.

Ὁ μισὸς λαιμὸς τοῦ φτωχικοῦ ἱερέα ἔλειπε καὶ τὸ πρόσωπό του ἔδειχνε τρομερὴ ἀγωνία, τρόμο καὶ πόνο. Τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ σπιτιοῦ του ἦταν ἄνω-κάτω· ὅλα σχισμένα καὶ σπασμένα, ροῦχα, κουβέρτες, πιάτα, καρέκλες τὰ πάντα. Ἴχνη αἳματος παντοῦ καὶ οἱ τροφές, τὸ νερό, τὸ ψωμί, μαγαρισμένα καὶ πεταμένα καταγῆς.

Ἡ Ὄθρυς τῶν θεῶν

Fall of the Titans, Peter Paul Rubens (1577 – 1640)

     Ὁ Μῦθος τύλιξε τὰ πλοκάμια του γύρω ἀπὸ τὶς πλαγιὲς τοῦ βουνοῦ ποὺ ἀγρύπνησε στὶς μᾶχες τῶν Θεῶν... Γιατὶ ὅταν ὁ πόλεμος ξέσπασε ἀνεξέλεγκτα μεταξὺ τῶν παλαιῶν καὶ τῶν νέων Θεῶν, στὴν Ὄθρυ εἶχαν καταφύγιο καὶ ἀπαντοχὴ οἱ παλαιοὶ Τιτᾶνες· ἐκεῖ στρατοπεδεύσαν, ἐκεῖ δέχονταν τὶς ἐπιθέσεις τῶν νέων θεῶν, τῶν Ὀλυμπίων.

Ἦταν λυσσαλέες οἱ μᾶχες μεταξύ τους, συντάραξαν τὸν κόσμο ὁλάκαιρο. Τεράστια βράχια πέταγαν οἱ θεοὶ ἀπὸ τὸν Ὄλυμπο καὶ τὴν Ὄθρυ ἀντίστοιχα. Τράνταζε ἡ γῆ συθέμελα καὶ τεράστιες πληγές ἄνοιγαν στὸ κορμί της.