Ὁ Σπαρτιάτης Διηνέκης καὶ ἡ 20η ΤΘ Μεραρχία!

Τὸ αὐστηροῦ κλασικισμοῦ γλυπτό ποὺ βλέπουμε στὴ φωτογραφία, εἶναι ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὸ ἔργο ζωγραφικῆς τοῦ  Δαβίδ,  "Λεωνίδας στὶς Θερμοπύλες" (David, Léonidas aux Thermopyles).  Τὸ γλυπτὸ Διηνέκης εἶναι ἔργο τοῦ 'Alfred Le Père, grand prix de Rome, καὶ προσφέρθηκει στὴν πόλη ἀπὸ τὸν ἑλληνιστὴ Charles Ernest  Beule, ὅταν ἔγινε  Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν.  Ἀναπαριστᾷ τὸν θάνατο τοῦ Διηνέκη στὶς Θερμοπύλες. (ἀπὸ http://saumur-jadis.pagesperso-orange.fr )

Σπαρτιάτης Διηνέκης - Σύμφωνα μὲ τὸν Ἡρόδοτο, «ἀνὴρ ἄριστος»!

Ὁ Αὐτομέδων καὶ τὰ ἄλογα τοῦ Ἀχιλλέως

Automedon with the Horses of Achilles, Henri Regnault,1868

    Ἡ Ποδάργη ἦταν μία ἀπὸ τὶς Άρπυιες. Ἀπὸ τὴν ἔνωσή της μὲ τὸν Ζέφυρο, ἔφερε στὸν κόσμο τὸν Ξάνθο καὶ τὸν Βαλίαν, τὰ δύο ἀθάνατα ἄλογα τοῦ Ἀχιλλέως.

«τῷ δὲ καὶ Αὐτομέδων ὕπαγε ζυγὸν ὠκέας ἵππους 

Ξάνθον καὶ Βαλίαν, τὼ ἄμα πνοιῇσι πετέσθην, 

τοὺς ἔτεκε Ζεφύρῳ ἀνέμῳ Ἄρπυια Ποδάγρη 

βοσκομένη λειμῶνι παρὰ ῥόον Ὠκεανοῖο» Ἰλ. 16, 150

Ἡ δράση τῶν Σωμάτων Τόμπρα - Πλατανιᾶ (1907) στὴ Μακεδονία

Ὁλόσωμη φωτογραφία τοῦ ἐνόπλου Γεωργίου Τόμπρα ἀπὸ Κυδωνίες Μικρᾶς Ἀσίας.

Στὸν ὧμο του ἔχει κρεμάσει ἀραβίδα Μάουζερ Μ 1902. Στὴ μέση φέρει τὰ φυσίγγιά του.

     Τὴν ἄνοιξη τοῦ 1907 μπῆκε στὴν Μακεδονία τὸ σῶμα τοῦ ἀνθυπολοχαγοῦ - φαρμακοποιοῦ Γεωργίου Τόμπρα ἤ καπετὰν Ρουπακιᾶ μαζὶ μὲ ἄλλα δύο καινούργια σώματα, τοῦ Παπαβιέρου καὶ τοῦ Θειάφη. Τὸ σῶμα τοῦ Τόμπρα ἀνέλαβε τὴν εὐθύνη τῆς περιοχῆς Καστανοχωρίων, ὅπου ἀπὸ τὰ μέσα Ἀπριλίου ἄρχισε ἀμέσως τὴν δράση του. 

Ἡ δύναμη τοῦ σώματος ἀνήρχετο σὲ 40 ἄνδρες, μεταξὺ δὲ τῶν ὁπλαρχηγῶν του ἦσαν ὁ καπετὰν Στέφος Γρηγορίου καὶ ὁ Ἰωάννης Σιδέρης. Ὁ Τόμπρας εἶχε μετάσχει τοῦ ἀγῶνος καὶ κατὰ τὰ προηγούμενα ἔτη, ἀρχικὰ ὡς ὑπαρχηγὸς στὸ σῶμα τοῦ καπετὰν Καβοντόρου στὸ Βάλτο τῶν Γιαννιτςῶν, καὶ ἀργότερα ὡς ὑπαρχηγὸς τοῦ Κατεχάκη στὴν περιοχὴ Βερμίου. Ἐπίσης εἶχε ὑπηρετήσει ἐπὶ ἕνα διάστημα καὶ στὴν Ἐλασσόνα ὡς γραμματεὺς τοῦ ἐκεῖ κέντρου τοῦ Ἑλληνικοῦ Κομιτάτου.

Γερμανὸς Καραβαγγέλης

     «Ἐγεννήθηκα στὸ χωριὸ Στύψη τῆς Λέσβου στὰ 1866. Καὶ οἱ γονεῑς μου ἦταν ἀπὸ τὴ Στύψη. Ὁ πατέρας μου ἦταν ἔμπορος. Νέος ἀκόμη πῆγε ἀπέναντι, στὸ Ἀδραμύττι, καὶ ἄνοιξε κατάστημα. Ὅταν ὅμως ἔφθασε σὲ ὥρα γάμου, ἦρθε πάλι στὴ Στύψη καί παντρεύτηκε. Καὶ πάλι ξαναγύρισε στὸ Ἀδραμύττι. Μὰ ἐρχόταν στὶς γιορτές. Ὅταν ἔγινα ἐγὼ δύο χρονῶν, ἦρθε καὶ μᾶς πῆρε ὅλους στὸ Ἀδραμύττι. Ἐκεῖ γεννήθηκαν οἱ ἔξι ἀδελφές μου, ἡ μία πέθανε πολὺ μικρή, καὶ τελευταῖος ὁ ἀδελφός μου Εὐριπίδης, ποὺ καὶ αὐτὸς πέθανε νέος…[…]». 

(Ἀπὸ τὰ Ἀπομνημονεύματά του)

Τέλλος Ἄγρας (Σαράντος Ἀγαπηνός)

    Σαράντος Ἀγαπηνὸς τοῦ Ἀνδρέου, ἦταν τὸ πραγματικὸ ὂνομα τοῦ Μακεδονομάχου καὶ ἀνθυπολοχαγοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ Τέλλου Ἄγρα. Καταγόταν ἀπὸ τοὺς Γαργαλιάνοuς τῆς Πελοποννήσου καὶ γεννήθηκε τὸ 1880 στὸ Ναύπλιο καὶ μεγάλωσε σὲ οἰκογένεια, ἡ ὁποία εἶχε προσφέρει στὸ Ἔθνος πολλοὺς ἀγωνιστές τοῦ 1821.

    Ὁ Ἀγαπηνὸς ἀκολουθώντας τὰ νάματα τῆς οἰκογένειάς του εἰσήλθε στὴ Στρατιωτικὴ σχολή τῶν Εὐελπίδων καὶ στὴ συνέχεια πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ ἀμυνθῇ γιὰ τὰ δίκαια τῶν Ἑλλήνων τῆς Μακεδονίας. Λίγους μῆνες μετὰ τὴν ἀποφοίτησή του ἀπὸ τὴ σχολὴ Εὐελπίδων ζήτησε ἀπὸ τὸν τότε Διάδοχο Κωνσταντῖνο νὰ μετατεθῇ στὰ σύνορα. Ἔκπληκτος ὁ Διάδοχος τὸν μετέθεσε τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1902 στὸν ἀκριτικὸ τότε Τύρναβο, ὅπου ἔγινε ἥρωας πολλῶν ἐπεισοδίων μὲ τοὺς Τούρκους. 

Τὸ γεφύρι τῆς Πλάκας...

Γέφυρα Πλάκας, πότισμα προβάτων. Φωτ. Κατσούλης Σοφοκλῆς

     «Καλλίτερα νὰ εἶχαν πέσει τὰ σπίτια μας παρὰ τὸ γεφύρι»....  Μ' αὐτὴ τὴ φράση οἱ κάτοικοι τῶν χωριῶν τῶν Τζουμέρκων μεταφέρουν τὸν πόνο καὶ τὴν πίκρα καθῶς τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς, 1ης τοῦ Φλεβάρη 2015, χάθηκε ἕνα κομμάτι τῆς ἱστορίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ στὰ θολὰ νερὰ τοῦ Ἀράχθου!

Τὸ ἱστορικό γεφύρι τῆς Πλάκας ἔπαψε νὰ ὑπάρχῃ. Μπορεῖ νὰ ἄντεξε στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου, ὅμως δὲν ἄντεξε τὴν μεγάλη καταιγίδα ποὺ χτύπησε τὴν περιοχὴ.

Δὲν εἶναι ὄμως, τὸ πρῶτο γεφύρι στὴ θέση αὐτὴ, ποὺ παρέσυρε ὁ Ἄραχθος, μὲ τὰ ὀρμητικὰ νερά του.