«Σφαγὲς τῆς Χίου», Ferdinand Victor Eugène Delacroix
Ὁ 19ος αἰὼν ἦταν γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἡ σημαντικότερη περίοδος τῆς νεότερης ἱστορίας της. Ἦταν ὁ αἰὼν τῆς Ἀπελευθερώσεως καὶ τῆς ἀνοικοδομήσεως τοῦ νεοσύστατου Ἑλληνικοῦ Κράτους.
Τὰ μεγάλα ἱστορικὰ γεγονότα ἀποτέλεσαν τὸ ἀντικείμενο ὄχι μόνο τῶν εἰδικῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς Τέχνης, ποὺ μὲ τὸν δικό της μοναδικὸ τρόπο «ἐρμήνευσε» τὶς σημαντικότερες στιγμὲς τῆς νεοελληνικῆς ἱστορίας.
Τὸ 1823 ὁ Ντελακρουᾶ (Ferdinand Victor Eugène Delacroix (26/4/1798 – 13/8/1863) ζωγράφισε τὶς «Σφαγὲς τῆς Χίου» καὶ τὸ 1826 τὴν «Ἑλλάδα στὰ ἐρείπια τοῦ Μεσολογγίου», ἔργα ἐμπνευσμένα ἀπὸ τὶς πληροφορίες καὶ τὶς περιγραφὲς τῶν ἐφημερίδων τῆς περιοχῆς. Ὁ ἴδιος ὁ ζωγράφος περιγράφει τὴν διαδικασία δημιουργίας τῶν «ἑλληνικῶν» θεμάτων του ὡς ἐξῆς:
«Ἑλλάδα στὰ ἐρείπια τοῦ Μεσολογγίου», Ferdinand Victor Eugène Delacroix
«Ἕνα εἶναι τὸ ζήτημα· πρέπει νὰ βγάλῃς ἀπὸ μέσα σου τὸ μέγιστον… νὰ ἐκπυρωθῇς… νὰ μπῇς στὴ φωτιὰ τοῦ θέματος»… «νὰ νιώσῃς ὅσο εἶναι βολετό, αὐτὸ ποὺ θέλεις νὰ διαχύσῃς στὴν ψυχὴ τῶν ἄλλων». Πρέπει τὸ «ἀπείθαρχο πνεῦμα του νὰ κάμῃ, νὰ ξεκάμῃ, νὰ δοκιμάσῃ ἑκατὸ διαφορετικοὺς τρόπους ὥσπου νὰ φτάσῃ στὸ σκοπὸ ποὺ ἡ ἀνάγκη του μὲ τυραννᾶ… Ἄν δὲν εἶμαι ταραγμένος σὰν τὸ φίδι στὸ χέρι τῆς Πυθίας, παραμένω ψυχρός». Τότε μάλιστα, «ὁ πίνακάς μου ἀποκτᾶ μία συστροφή, μίαν ἔντονη κίνηση ποὺ πρέπει ἀπαραιτήτως νὰ συμπληρώσω…Ὦ χαμόγελο τοῦ ἐτοιμοθάνατου! Μητρικὸ βλέμμα! Σιωπηλὴ δύναμη, ποὺ δὲν μιλάει στὴν ἀρχὴ παρὰ στὰ μάτια καὶ ποὺ κατακτᾶ καὶ κυριεύει ὅλες τὶς διαθέσεις τῆς ψυχῆς».
Ἔτσι τριζοβολοῦν κάτω ἀπὸ τὴν πένα του, οἱ ἐκφράσεις τοῦ ἐνθουσιασμοῦ του, τοῦ πυρετοῦ του...
Συλλογικὸ ἒργο «Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ», τμῆμα ἂρθρου τοῦ Μιλτιάδη Μ. Παπανικολάου, «Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΩΝ ΘΡΥΛΩΝ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2007, ΕΜΣ.
Οἱ πίνακες τοῦ Ντελακροᾶ εἶναι ἀπὸ ἐδῶ! καὶ ἐδῶ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου