Τίποτε δὲν εἶναι ἀδύνατο. Τὰ δυνατὰ ἀπὸ τὰ ἀδύνατα τὰ ξεχωρίζει μία ψιλὴ ψιλὴ γραμμή. Μὰ εἴμαστε τόσο κολλημένοι κάτω στὰ εὔκολα, τόσο μουδιασμένοι ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ πηδήξουμε ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὴν ψιλὴ γραμμή.
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ, «ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ ΑΙΜΑ»
*******
Στὰ 1907 ἔπεσε σὰν μπόμπα ἕνα περίεργο βιβλίο: «Ἴδας. Ἡρώων καὶ Μαρτύρων αἷμα». Βαγγέλιο μακεδονικὸ τὸ χαραχτηρίσανε τότε τὸ βιβλίο, μὰ κι ὁ χαραχτηρισμὸς αὐτὸς, ὅσο βαρὺς κι ἂν εἶναι, τίποτα δὲ λέει.
Δὲ ζητάει νὰ συγκινήσει ὁ Ἴδας. Συγκινιέται, καὶ τὴ συγκίνησή του τὴν μεταδίδει καὶ στὸν ἀναγνώστη του· ἀπογοητεύεται καὶ σοῦ σταλάζει στὴν ψυχὴ τὴν ἀπογοήτευση· ἐλπίζει, καὶ σοῦ ἀναφτερώνει τὴν ψυχή. Νὰ, τὸ μυστικό του τὸ μέγα· καταφέρνει ὅ,τι καὶ ἕνας ἀληθινὸς ποιητής.
Τὸ «Ἡρώων καὶ Μαρτύρων Αἷμα» τὄζησε πρὶν τὸ γράψει. Τὸ Νοέμβρη τοῦ 1902 πρωτοπῆγε στὸ Μοναστήρι, ὅπου ἔμεινε πάνου ἀπὸ ἕνα χρόνο, κι ἀπὸ κεῖ πῆγε στὶς Σέρρες καὶ στὴν Καβάλλα. Τὸ καλοκαίρι καὶ τὸ χυνόπωρο τοῦ 1904 τὰ πέρασε στὸν Πύργο τῆς Βουλγαρίας καὶ στὴ Φιλιππούπολη. Καὶ στὰ 1907 ἔβγαλε τὸ βιβλίο του. Ἔτσι, τὴ Μακεδονία ποὖναι καὶ ἰδιαίτερη πατρίδα του, τὴ γνώρισε καλὰ καὶ τὴν πόνεσε, γνώρισε καὶ τοὺς Βουλγάρους ἀπὸ κοντὰ καὶ τοὺς μελέτησε, εἴταν κι ἀδερφὸς τοῦ Παύλου Μελᾶ (σημ. ὁ Μελᾶς εἶχε παντρευτεῖ τὴν Ναταλία, ἀδερφὴ τοῦ Ἴωνος), τοῦ παλληκαριοῦ «ποὺ σκοτώθηκε ἕνα βράδυ τὸ φθινόπωρο τοῦ 1904» -ἀρκετὰ ὅλ’ αὐτὰ γιὰ νὰ γράψει τὸ πρῶτο του βιβλίο μὲ τὸσο αἴστημα καὶ μὲ τόση ἀγανάχτηση καὶ μὲ τόση ἐλπίδα.
Τὸ αἷμα τοῦ παλληκαριοῦ δὲ χύθηκε στὰ χαμένα, οὔτε τὸ βιβλίο τοῦ Ἴδα ἔμεινα ἀνικανοποίητο. Ὕστερ’ ἀπὸ πέντε χρόνια, στὰ 1912, ἡ Μακεδονία λευτερωνότανε, κι ὁ Ἴδας, δεκανέας τῆς ἐθνοφρουρᾶς, ἀποσπασμένος στὸ Γενικὸ Στρατηγεῖο, ὅπου ὁ διάδοχος, τὸν ἔκαμε πολιτικὸν του σύμβουλο, σύνταξε τὸ πρωτόκολλο τῆς παράδοσης καὶ σήκωσε, μὲ τὰ χέρια του, γιὰ πρώτη φορά, τὴν Ἑλληνικὴ σημαία στὴ Μητρόπολη τῆς λευτερωμένης πιὰ Θεσσαλονίκης...
Φωτογραφία: Ὁ Ἴων Δραγούμης (κάτω δεξιά) μὲ τὴν ἐπίσημη στολὴ τῶν Ἑλλήνων διπλωματῶν. Ἀπὸ http://www.sansimera.gr/biographies/178
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου