Ὠ Ἕλληνα...

Ἀπὸ τὸν Simple Man

   Επιτέλους ήρθε το τέλος. Το μισοπνιγμένο μας κορμί βούλιαξε μια και καλή. Νιώσαμε την άμμο στις πατούσες μας και το φως μπαίνει πλέον στα μάτια μας μέσα από κυβικά αλμυρού νερού. Πολλή η αλμύρα των δακρύων μας που γέμισαν τις θάλασσες μας. Κολυμπάμε πλέον στα δάκρυα μας. Γιατί, ω Έλληνα, δάκρυσες πολύ. 

Ήρθε λοιπόν η ώρα τώρα που πατάς τον πάτο της θάλασσας (το μοναδικό στέρεο έδαφος εδώ και δεκαετίες) και να μην ψάξεις καμία σανίδα σωτηρίας να σε περιμένει στην επιφάνεια. Οι σανίδες βγήκαν και αυτές στο παζάρι των εχθρών σου, αυτών που σε πέταξαν στην θάλασσα όταν βάραινες το πλοίο. Σε πέταξαν ως περιττό, αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ.  

   Σταμάτα λοιπόν να πνίγεσαι και βάλε το μυαλό σου να δουλέψει. 50 χρόνια το είχες στην ναφθαλίνη. Μην ζητάς τώρα να βρεις τον αίτιο και τον φταίχτη. Προτεραιότητα έχει να μην πνιγείς. Προτεραιότητα έχει να μην ξεχάσεις το επαναλαμβανόμενο λάθος σου: Να επενδύεις σε θρασύδειλους.

Κάστρο Λιμογαρδίου, τὸ ἀρχαῖον Ναρθάκιον καὶ ἡ Φθία τοῦ Ἀχιλλέως

   Τὸ κάστρο τοῦ Λιμογαρδίου κατέχει ἐπίκαιρη θέση στὴν ἀπόληξη τῆς Οθρυος, μὲ πανοραμικὴ θέα στὴν κοιλάδα τοῦ Σπερχειοῦ.

Τὸ  Κυκλώπειο τεῖχος του, περικλύει ἔκταση 46.000 τ.μ., (ἡ ἀκρόπολη τῶν Μυκηνῶν 26.000 τ.μ.), ποὺ αὐτὸ καὶ μόνο τὸ γεγονός, ἀποδεικνύει ὃτι ἀποτελεῖ μνημεῖο ἀκροπόλεως μεγάλου ἀρχαίου βασιλείου καὶ σὲ ἀνασκαφὲς ποὺ ἔγιναν ἔξω ἀπὸ τὸ τεῖχος, ἔφεραν στὸ φῶς ἀξιόλογα ταφικὰ μνημεῖα. Στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ τείχους ὑπάρχουν πολλὰ κυκλικὰ οἰκοδομικά λείψανα. Σὲ δύο ποὺ ἔχουν ἀνασκαφεί, στὸ ἕνα βρέθηκε μαρμάρινο λιοντάρι καὶ χάλκινες αἰχμές δόρατος, καὶ τὸ ἄλλο ἦταν φοῦρνος ἐπεξεργασίας χαλκοῦ. Ἔχει δὲ ἐπισημανθεῖ, μεγάλος λαξευτὸς τάφος, κατὰ πάσα πιθανότητα ἀσύλητος, ὁ ὁποῖος πιθανολογεῖται νὰ εἶναι τοῦ Πηλέα ἢ τοῦ Ἀχιλλέα.

Ἐπιστολὴ Τούρκου άρχηγοῦ στόλου, πρὸς τὸν μέγαν μάγιστρον τῆς Ρόδου, 1517

Τὸ οἰκόσημο τοῦ μέγα μάγιστρου τῆς Ρόδου, Fabrizio del Carreto

 

   Ὁ Marin Sanuto (1466 – 1536), ἐχρημάτισε ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν νομοθέτης τῆς ἑνετικῆς ἀριστοκρατίας, κατέλαβε διάφορες ὑψηλὲς θέσεις καὶ τοῦ εἶχε ἐπιτραπῇ νὰ λαμβάνῃ γνώσιν μυστικῶν ἐγγράφων, ὁποιουδήποτε περιεχομένου. 

Ἔτσι εἶχε ὁ Sanuto στὴν διάθεσί του ὑλικό, ἀπὸ τὸ οποῖο κατέγραφε σὲ εἰδικοὺς κώδικες καὶ γιὰ δικό του λογαριασμό, ὅλα ὅσα θεωροῦσε ἐνδιαφέροντα καὶ χρήσιμα γιὰ τὴν ἱστορία τῆς πατρίδος του, ἀπὸ τὰ πολυάριθμα ἔγγραφα ποὺ κατέφθαναν στὸ δουκικὸ παλάτι ἀπὸ τοὺς κατὰ τόπους διοικητὲς τὴς ἑνετικῆς ἐπικράτειας.

   Μέσα στὰ «Ἡμερολόγια» αὐτὰ ὑπάρχει καὶ μία ἐπιστολὴ σταλμένη ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τοῦ τουρκικοῦ στόλου πρὸς τὸν μέγαν μάγιστρον τῆς Ρόδου, πλοῖα τοῦ ὁποίου εἶχαν ἀπαγάγει Τούρκους άπὸ τὴ Θεσσαλονίκη καὶ ἀπὸ ἄλλα μέρη. Τὸ ὕφος ὅπως θὰ δεῖτε, εἶναι… διπλωματικότατον!

Ὁ θησαυρὸς τῆς Σπάρτης, 1849.

 

 

    Τὸ 1849, στὴν περιοχὴ τοῦ Μυστρᾶ, κοντὰ στὴν Σπάρτη, ἔγιναν ἐνέργειες γιὰ ἀνεύρεση θησαυροῦ. Οἱ ἐφημερίδες, μὲ ἀνυπομονησία, περιέργεια καὶ διάθεση ἀστεϊσμοῦ κρατοῦν ἐνήμερο τὸν κόσμο μὲ εἰδήσεις ἀπὸ τὸ χῶρο τῶν ἀνασκαφῶν. Ἡ γλῶσσα ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ ἀρθρογράφοι, καταπληκτικὴ καὶ πλούσια!

*ΑΘΗΝΑ, Ἀρ. φύλ. 1589, 27.04.1849

Τίποτε δὲν γνωρίζομεν περὶ τοῦ θησαυροῦ τῆς Σπάρτης, καὶ φαίνεται, ὅτι οἱ ἐκεῖ ἀπεσταλμένοι ἐνασχολοῦνται ἤδη εἰς τὰς πρὸς ἐξόρυξιν αὐτοῦ ἀνασκαφάς.

(Ἡ ἀρχικὴ ἒλλειψη ἐνημέρωσης… )

Ὅταν ἡ πολιτικὴ σκαρφάλωσε στὶς κορυφὲς τῶν Μετεώρων!

    Οἱ ἐκλογὲς ἀποφασίστηκαν… πλησιάζουν… θὰ ἔρθουν! Ἀναμένουμε πανέτοιμοι νὰ «μαυρίσουμε» τοὺς ὑπαίτιους τῆς κατάντιας μας! Ἡ Δημοκρατία ὅμως, πέθανε στὸν τόπο ποὺ τὴν γέννησε, σὰν μετανάστης ποὺ γύρισε νὰ πεθάνει στὸν τόπο του. 

    Πολλὰ μποροῦμε νὰ διαβάσουμε γιὰ προηγούμενες ἐκλογικὲς ἀναμετρήσεις, γιὰ ἀποτελέσματα καὶ ἀντιδράσεις. Ἀλλὰ νὰ σκαρφαλώσῃ ἡ πολιτικὴ στὶς κορυφὲς τῶν Μετεώρων ὅπως διαβάζουμε στὴ Νέα Ἐφημερὶς, ἀρ. φύλ. 308, 4.11.1891 δὲν ἦταν κάτι ἀναμενόμενο… 

Τὰ σχέδια τοῦ Jacques Carrey γιὰ τὸν Παρθενῶνα...

 

Λεπτομέρεια τῆς μετώπης ἀπὸ τὴν νότια πλευρὰ τοῦ  Παρθενῶνος, 1674 

 

 

    Τὸ 1674 ὁ Μαρκήσιος Olier de Nointel, πρεσβευτὴς τῆς Γαλλίας στὴν Ὑψηλή Πύλη, πέρασε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἔμεινε τόσο ἔκπληκτος ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τῶν γλυπτῶν τοῦ Παρθενῶνος, ποὺ ἀνέθεσε στὸν ζωγράφο Jacques Carrey, μαθητὴ τοῦ Le Brun (σμ. βασιλικός ζωγράφος τῆς αὐλῆς τοῦ Λουδοβίκου ΙΔ΄), νὰ τὰ ἀποτυπώσῃ σὲ χαρτί. Πράγματι, ὁ Jacques Carrey συνόδευσε τὸ Μαρκήσιο καὶ ἔφτιαξε προσεκτικὰ σχέδια μὲ κόκκινη κιμωλία, ὅλων τῶν γλυπτῶν.

Πως οι ναζί λεηλάτησαν τις ελληνικές αρχαιότητες...

   «Για τους Γερμανούς, όλα τα μνημεία ήταν ουρητήρια και κατά προτίμηση το εσωτερικό του Παρθενώνα». Έτσι καταλήγει ο ειδικός τόμος που εξεδόθη το 1946 από το υπουργείο Παιδείας με τίτλο «Ζημίαι των αρχαιοτήτων εκ του πολέμου και των στρατευμάτων κατοχής». Εκεί καταγράφονται αναλυτικότατα οι κλοπές ελληνικών αρχαιοτήτων από τα μουσεία, οι λαθρανασκαφές, οι καταστροφές και οι ζημιές μνημείων από τους ναζί.

Τα γερμανικά, ιταλικά και βουλγαρικά στρατεύματα απεδείχθησαν ορδές «νέων Ελγιν», που κατέκλεψαν ανεκτίμητης αξίας αρχαιότητες. Οι περισσότερες εξ αυτών εστάλησαν στη Γερμανία, στην Αυστρία και σε άλλες χώρες. Κάποιες εξετέθησαν ακόμα και σε μουσεία, ενώ οι πιο πολλές παραμένουν άγνωστο πού βρίσκονται. Ελάχιστες έχουν επιστραφεί στην Ελλάδα.

Ἡ Ἐγκατάσταση τῶν Ἑβραίων στὴ Θεσσαλονίκη...

 

 

   Ὅλοι οἱ περιηγητὲς ποὺ ἐπισκέφθηκαν τὴ Θεσσαλονίκη κάνουν ἀναφορὰ γιὰ τὴν ἔντονη καὶ πολυπληθὴ παρουσία  τοῦ ἐβραϊκοῦ στοιχείου στὴν πόλη. Ἀπ΄ ὅλους ὅμως τοὺς περιηγητές, μόνο ὁ William Lithgow ἀναφέρει τὸν λόγο…