Οἱ Παράσιτοι καὶ ἡ MEGA ἀνακάλυψις...

Ἡ λέξις «παράσιτος» δὲν ἦταν λέξις ἀτιμωτική. Ἀρχικὰ δήλωνε τοὺς βοηθοὺς ἢ τοὺς κατώτερους ὑπαλλήλους τῶν ἱερέων. Τὸ ἒργο τους ἦταν νὰ συλλέγουν τὸν σῖτον ἀπὸ τοὺς μισθωτὲς τῶν κτημάτων τοῦ ναοῦ, νὰ βοηθοῦν στὶς θυσίες καὶ νὰ μεριμνοῦν γιὰ τὶς προετοιμασίες τῶν ἐορτῶν. Ἡ ἐργασία τους ἦταν ὀχληρὴ καὶ ὃλοι οἱ πολῖτες προσπαθοῦσαν νὰ τὴν ἀποφύγουν.
Γιὰ τὸν λόγον αὐτόν ἒγινε νόμος ποὺ ὑποχρέωνε τὸν πολίτην νὰ ἐκλέγεται καὶ νὰ δέχεται τὴν συγκεκριμένην ὑπηρεσίαν. Μετὰ τὸ πέρας ὃμως τῆς θητείας του ὡς παράσιτος, ἀπαλλασσόταν στὸ μέλλον ἀπὸ μία δεύτερη τέτοια ὑπηρεσία.

Οἱ παράσιτοι σιτίζονταν ἀπὸ τὸν ναόν, ὃπως καὶ οἱ ἱερεῖς: «ὁ δουλεύων ἐν τῷ ναῷ καὶ ἐκ τοῦ ναοῦ τραφήσεται». 

Πιότερος ὁ Πόλεμος...

Πιότερος ὁ Πόλεμος 

Τὸ μάτι σπίθισε 

ἐπικίνδυνο, φλογισμένο

καὶ ὁ μαντατοφόρος 

ποὺ χρόνια εἶχε βουτηχτεῖ 

στὴν ἀσφυκτικὴ σιωπή

ἔστειλε τὸν μυρωμένο ἄνεμο

νὰ σιγομουρμουρίσῃ 

στοὺς συνοδοιπόρους

τῆς Λευτεριᾶς.

Καὶ οἱ σκέψεις μορφάζουνε

σὰν τὴν σκιὰ τῆς νύχτας

καὶ τὰ παμπάλαια σημάδια

ποὺ πρόγονοι λάξευσαν 

σ’αὐτὴ τὴ γῆ, θέριεψαν

καὶ ἄστραψαν μὲς στὴ λευκὴ 

ἁγνότητά τους.

Ἀχνάρια φωτιᾶς τὸ προγονικὸ αἷμα

ὁρίζει τὸ δρόμο, ἀδημονεῖ,

προστάζει

προτοῦ νεκρωθῇ 

κάθε ζωντανὸς παλμὸς

σ’αὐτὴν τὴν χώρα.

Ὁ κίνδυνος εἶναι τὸ ριζικὸ 

κάθε ἀνεξαρτησίας 

μὰ πιότερος ὁ Πόλεμος 

ἀπὸ τὴν ραγισμένη ἐλπίδα… 

Χλόη

Εἰκόνα: Ἂρης, Mars, Peter Paul Rubens, (1577 - 1640) --> www.chch.ox.ac.uk

Ἕνας ἀνεκπλήρωτος ἔρωτας καὶ μία ἐκδικητικὴ γυναίκα στὴν Πέλλα τοῦ 4ου αἰ. π.Χ.

Ἀγάπη... Ἔρωτας... Μίσος... Ζήλεια... Τὰ μόνα ποὺ δὲν ἀλλάζουν στὸ πέρασμα τοῦ Χρόνου. Τὰ συναισθήματα· οὐράνια καὶ βασανιστικὰ..

Πήλινο ειδώλιο από
το Ανατολικό νεκροταφείο της Πέλλας

Όταν πέθανε ο Μάκρονας, η Φίλα βρήκε την ευκαιρία που ζητούσε. Είχε ήδη έτοιμο τον μολύβδινο κατάδεσμο, είχε γράψει εκεί αυτό που ειλικρινά επιθυμούσε, τον είχε τυλίξει προσεκτικά και σφιχτά σε ρολό. 
Ο Μάκρων που έφευγε πιά για τον Κάτω Κόσμο θα μετέφερε στους δαίμονες το μήνυμά της, την ικεσία της. Μόνον εκείνοι μπορούσαν πιά να την βοηθήσουν. Στην Πέλλα ήταν ήδη απομονωμένη, εγκαταλειμμένη από φίλους και γνωστούς. Περιφρονημένη από όλους και κυρίως από τον Διονυσοφώντα που ετοιμαζόταν να παντρευτεί την Θετίμα και σχεδίαζαν ήδη την τελετή του γάμου τους. Θυμήθηκε την τελευταία της συνάντηση μαζί του, μπροστά στη Θετίμα που της φάνηκε ότι χαμογελούσε ειρωνικά. Της είχε πει "ακόμη κι αν δεν υπήρχε η Θετίμα, θα προτιμούσα να παντρευτώ οποιαδήποτε άλλη γυναίκα, μα εσένα ποτέ". 



Η Φίλα ακούμπησε προσεκτικά το ρολό δίπλα στο δεξί χέρι του Μάκρονα, να είναι το πρώτο πράγμα που θα δώσει μόλις φτάσει εκεί κάτω, και τον κατευόδωσε.  

Μακεδονικὸν Ζήτημα, Σύντομος Ἱστορία...

Μακεδονία 1849

   Ἡ Mακεδονία μὲ τὴν τόσο σημαντικὴ γεωγραφικὴ θέση ἦταν πάντα σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες ἓνα ἐπίμαχο θέμα· καὶ γι’ αὐτὸ χρειάστηκαν σκληροὶ καὶ αἱματηροὶ ἀγῶνες γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἑλληνικότητάς της. Tελευταῖος σκληρὸς ἀγώνας διεξήχθη στὶς ἀρχὲς τοῦ προηγούμενου αἰῶνα καὶ ἦταν ἕνας διμέτωπος ἀγώνας τόσο ἐναντίον τῆς τουρκικῆς κυριαρχίας ὅσο καί ἐναντίον τοῦ Βούλγαρου διεκδικητῆ. 

Ἦταν τότε ποὺ ὁ ἑλληνισμὸς τῆς Mακεδονίας μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὰ πιὸ διορατικὰ παιδιά του, ἔγραψε χρυσὲς σελίδες δόξας καὶ μεγαλείου, ἦταν τὸ ἔπος τοῦ Mακεδονικοῦ Ἀγώνα. Oἱ Mακεδονομάχοι μὲ τὴν εἰλικρινή τους πίστη στὰ μεγάλα ἰδανικὰ ἀξιώθηκαν νὰ ὑψωθοῦν ὡς τὴ σφαῖρα τοῦ μύθου καὶ τὴν πίστη τους αὐτὴ τὴ σφράγισαν, μὲ τὸν θάνατό τους· εἶχαν ἢδη ἀντικρίσει κατάματα τὸν θάνατο καὶ δὲν λογάριαζαν τὴ ζωή. Στὰ ἀπομνημονεύματα καὶ τὰ ἡμερολόγιά τους, ὁ θάνατος δὲν φαντάζει ἐπισκέπτης, ἀλλὰ σύντροφος καθημερινός…

Ἀλβανοί, Ἀρβανίτες καὶ ἡ διαστρέβλωσις τοῦ 1821.

Αλβανοί, Αρβανίτες και η διαστρέβλωση του 1821

του Κωσταντίνου Χολέβα

     Όταν διάβασα την είδηση ομολογώ ότι δεν εξεπλάγην. Αλβανικό τηλεοπτικό κανάλι παρουσιάζει αποσπάσματα από την τηλεοπτική σειρά του ελληνικού ΣΚΑΙ για το 1821 με στόχο να αποδείξει ότι οι Έλληνες είναι αλβανικής καταγωγής. Προφανώς οι γείτονες αξιοποιούν τα ανιστόρητα στοιχεία του διαστρεβλωτικού εκείνου ντοκυμανταίρ, τα οποία ταύτιζαν τους Αρβανίτες με τους Αλβανούς. Τα ολισθήματα των «μεταμοντέρνων» Ελλήνων ιστορικών αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του Αλβανικού εθνικισμού.

Τὸ Μακεδονικὸ Παίγνιο Γεωπολιτικῆς, τοῦ Ν. Ἰ. Μέρτζου

     Ἡ Ἐταιρεία Μακεδονικῶν Σπουδῶν μὲ συνέπεια συνεχίζει τὸ κορυφαῖο ἐπιστημονικὸ καὶ ἐθνικὸ ρόλο ποὺ ἐπιτελεῖ στὰ Βαλκάνια. Οἱ ἐκδόσεις της πρωτοστατοῦν στὸ ζήτημα τῆς ἐπιστημονικῆς τεκμηρίωσης καὶ τῆς ὑπεράσπισης τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας. Στὴν τελευταία της ἐκδοση, διαβάζουμε τὴν μελέτη τοῦ Προέδρου της Νικολάου Ἰ. Μέρτζου, «Τὸ Μακεδονικὸ Παίγνιο Γεωπολιτικῆς». Η σύντομη ἀλλὰ ἒγκυρη μελέτη ἐξιστορεῖ εὐσύνοπτα τὴ διαχρονικὴ ἐξέλιξη τοῦ Ζητήματος καὶ τεκμηριώνει τὰ σοβαρὰ γεωπολιτικὰ συμφέροντα γιὰ τὰ ὁποῖα Ξένες Δυνάμεις, ἐναλλασσόμενες διαχρονικὰ μεταξὺ 1871-2012, τὸ χρησιμοποίησαν καί, μέχρι σήμερα, τὸ χρησιμοποιοῦν. Δημοσιεύει ἀδιάσειστα ἐπίσημα στοιχεῖα, συνήθως ἂγνωστα, καὶ προβαδίζει διότι καλύπτει πλήρως τὴ διαδρομὴ τοῦ Ζητήματος μέχρι τὸν Νοέμβριο 2012. 

Ἀναφέρω ἐνδεικτικά ἀποσπάσματα:

     «Στρατηγικός στόχος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου, παρέμενε σταθερά η έξοδος στις θερμές θάλασσες μέσω της Μακεδονίας, του Αιγαίου και των Στενών των Δαρδανελλίων. Προς τούτο η Ρωσία, μέχρι το 1854, επεδίωκε να χρησιμοποιήσει το ομόδοξο Γένος των Ελλήνων. Η Μεγάλη Αικατερίνη, με το περίφημο «Ελληνικό Σχέδιό» της, σκόπευε να διαλύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να ανασυστήσει την Ελληνική Αυτοκρατορία υπό ρωσική επικυριαρχία, με Αυτοκράτορα τον εγγονό της τον οποίον σκόπιμα βάφτισε Κωνσταντίνο. Το 1770 εξαπέλυσε στον ελληνικό χώρο τα Ορλωφικά. Το 1774 επέβαλε τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, βάσει της οποίας τα ελληνικά πλοία είχαν το δικαίωμα να πλέουν ελεύθερα και να εξοπλισθούν με κανόνια υπό ρωσική σημαία. Το 1828 η Ρωσία πήρε μέρος στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου και είδε πρώτο Κυβερνήτη του πρώτου ελληνικού Κράτους τον τέως επί των Εξωτερικών Υπουργό της Ιωάννη Καποδίστρια. Το 1829, μετά τον νικηφόρο της πόλεμο κατά των Οθωμανών, επέτυχε την πρώτη αναγνώριση του ελληνικού Κράτους με τη Συνθήκη της Αδριανουπόλεως. Οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης αντιτάσσονταν, φυσικά, στο ρωσικό σχέδιο.