Ἔχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ὅτι τὰ λεγόμενα τῶν πολιτικῶν προσώπων σπάνια ἀνταποκρίνονται στὴν πραγματικότητα. Ἐμεῖς πιστεύαμε πὼς ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ κάποιος δηλώνει κάτι δημόσια, δεσμεύεται γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ λόγου του μέσῳ τῆς προσωπικῆς του τιμῆς. Καὶ συνειδητοποιοῦμε ὅτι ἡ μόνη τιμὴ ποὺ ὑπάρχει στὸ μυαλό τους εἶναι ἡ χρηματική.
Ἀλλὰ ἂς ἐπιστρέψουμε στὸ θέμα μας· «Λεφτὰ Ὑπάρχουν!». Ἡ φράση ποὺ πλάνεψε τὸν Ἑλληνικὸ Λαό. Ἡ ὑπόσχεση παροχῆς, ἡ ὑπόσχεση τοῦ τελειωμοῦ τῶν βασάνων, ἡ ὑπόσχεση πὼς ὅλα εἶναι ἕνα κακὸ ὄνειρο ποὺ θὰ τὸ διώξει τὸ φῶς τοῦ ἡλίου τὸ ξημέρωμα… Τὸ ἔχω ἀναφἐρει ξανά! Ἡ μνήμη ἑνὸς Λαοῦ δὲν πρέπει νὰ εἶναι κοντόπνοη· πρέπει νὰ ἀναχαράζῃ, νὰ ψηλαφίζῃ, νὰ ἐρευνᾷ τὶς πτυχὲς τῆς Ἱστορίας!
Ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ ἦταν ὁ πρῶτος ἠγέτης ποὺ χρησιμοποίησε στὸ ἔπακρο τὶς δυνατότητες τῆς προπαγάνδας. «Ὅπλο ἀποτελεσματικότατον, ἂν βρεθεῖ σὲ χέρια κατάλληλου καὶ ἰκανοῦ» ἔγραψε γιὰ αὐτὴν τὸ 1924 στὸ «Main Kampf»! Καὶ πραγματικὰ, μέσα σὲ ἐλάχιστους μῆνες ἀπὸ τὴν ἄνοδο τοῦ Χίτλερ στὴν ἐξουσία τὸ 1933, οἱ Ναζὶ κατόρθωσαν νὰ ἐλέγξουν καὶ νὰ ἀναδιοργανώσουν τὴ δημόσια ζωὴ σὲ ὅλη τὴ Γερμανία καὶ ταυτόχρονα νὰ ἀλλάξουν τὴ νοοτροπία τῆς μάζας…