Ὁ Πλούταρχος στὸ ἔργο του, «Περί τῆς Ἀλεξάνδρου Τύχης ἢ Ἀρετῆς, Λόγος Β, παράγραφος 11, ἀναφέρει, γιὰ τὴ σχέση τῶν Μακεδόνων μὲ τοὺς Θηβαίους:
«… ἡ δὲ πάλιν αὐτῷ τὰς Θήβας ἐνέσεισε καὶ πόλεμον Ἑλληνικὸν ἐμποδὼν κατέβαλε, καὶ δεινὴν πρὸς ἄνδρας ὁμοφύλους καὶ συγγενεῖς διὰ φόνου καὶ σιδήρου καὶ πυρὸς ἀνάγκην ἀμύνης, ἀτερπέστατον τέλος ἔχουσαν…»
Μετάφραση:
«Ἡ (Τύχη) ὃμως πάλι ξεσήκωσε ἐναντίον του (άναφέρεται στὸν Ἀλέξανδρο) τὴ Θήβα καὶ ἒφερε στὸ δρόμο του τὸν Ἑλληνικὸ πόλεμο καὶ τὴ φοβερὴ ἀνάγκη νὰ ἀμυνθῇ ἀπέναντι σὲ ἂνδρες ὁμόφυλους καὶ συγγενεῖς του, μὲ μάχες φονικές, μὲ σίδηρο καὶ φωτιά, γεγονὸς ποὺ εἶχε πολὺ θλιβερὴ κατάληξη».
Σύμφωνα λοιπὸν καὶ μὲ τὸν Πλούταρχο, ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος καὶ οἱ Μακεδόνες εἶναι ὁμόφυλοι καὶ συγγενεῖς μὲ τοὺς Θηβαίους, ὡς Ἓλληνες. Οἱ Θηβαῖοι εἶναι Ἓλληνες. Οἱ ὁμόφυλοι καὶ συγγενεῖς μὲ τοὺς Θηβαίους Μακεδόνες τί εἶναι;
~~~
Ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης γιὰ τὸ γεγονός τῆς κατάληψης καὶ καταστροφῆς τῶν Θηβῶν, ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο καὶ τοὺς Θεσπιεῖς, Πλαταιεῖς, Ὁρχομένιους, καὶ ἂλλους ἐχθρούς τῶν Θηβαίων ἀναφέρει:
«Διὸ καὶ πάθη πολλὰ καὶ δεινὰ κατὰ τὴν πόλιν ὁρᾶν ἦν γινόμενα· Ἕλληνες γὰρ ὑφ' ῾Ελλήνων ἀνηλεῶς ἀνῃροῦντο καὶ συγγενεῖς ὑπὸ τῶν κατὰ γένος προσηκόντων ἐφονεύοντο, μηδεμίαν ἐντροπὴν τῆς ὁμοφώνου διαλέκτου παρεχομένης».(Διόδ. Σικ.,17.13,6).
Μετάφραση:
«Γι΄ αὐτό καὶ ἒβλεπε κάποιος νὰ γίνονται στὴν πόλη φοβερά καὶ τρομερὰ πράγματα, καθῶς Ἓλληνες σφάζονταν χωρίς ἒλεος ἀπὸ Ἓλληνες καὶ συγγενεῖς σκοτώνονταν ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς τους, χωρὶς νὰ ντρέπονται ποὺ ὁμιλοῦσαν τὴν ἲδια γλῶσσα».
Ἄθλιο πράγματι τὸ γεγονός τὸ ὁποῖο περιγράφει ὁ Διόδωρος. Ἕλληνες νὰ σκοτώνουν Ἕλληνες, οἱ συγγενεῖς νὰ σκοτώνουν συγγενεῖς. Δῆλα δή ὅλοι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι σκοτώνονταν ἦταν Ἕλληνες καὶ συγγενεῖς μεταξύ τους μὲ τὸν ἕνα ἢ ἄλλο τρόπο. Ὅσον ἀφορᾶ ὅμως στὴ γλῶσσα, τί λέει ὁ Διόδωρος; Ὅτι δὲν ντρέπονταν νὰ σκοτώνονται μεταξύ τους τὴ στιγμὴ ποὺ μιλοῦσαν τὴν ἴδια γλῶσσα. Ὅλοι οἱ Ἕλληνες λοιπὸν τὴν ἴδια γλῶσσα μιλοῦσαν καὶ ἦταν συγγενεῖς. Τὸ ὅτι ὑπῆρχαν βεβαίως διάλεκτοι δὲν ἦταν τίποτε ἄλλο παρὰ ὁ πλοῦτος καὶ οἱ κατὰ τόπον ἐκφράσεις ἢ καὶ ἡ ἐξέλιξη τῆς γλῶσσας.
~~~
Ὁ Ἕλλην ἱστορικὸς Πολύβιος θλίβεται ἰδιαίτερα γιὰ τὰ δεινὰ τῆς Ἑλλάδας. Θεωρεῖ τὴν κατάκτησή της ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους, ὡς μεγάλη συμφορὰ. Ἀναφέροντας λοιπὸν τοὺς παθόντες Ἕλληνες, κατονομάζει μεταξὺ αὐτῶν τοὺς Πελοποννησίους, τοὺς Βοιωτούς, τοὺς Φωκεῖς… μερικοὺς ποὺ κατοικοῦν στὸ Ἰόνιο πέλαγος καὶ τοὺς Μακεδόνες.
«Κατὰ δὲ τοὺς ὑποκειμένους καιροὺς ἠτύχησαν ἅμα Πελοποννήσιοι, Βοιωτοί, Φωκεῖς, ... εῖς, Λοκροί, τινὲς τῶν τὸν Ἰόνιον κατοικούντων κόλπον, μετὰ δὲ τούτους ἔτι Μακεδόνες· ...» (Πολύβιος, ΛΗ΄ 1).
Ὁ Πολύβιος περιλαμβάνει στοὺς Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι ἀτύχησαν νὰ καταληφθοῦν ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους, τοὺς Μακεδόνες, μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες, δῆλα δὴ μὲ τοὺς Πελοποννησίους, τοὺς Βοιωτούς, τοὺς Φωκεῖς καὶ μερικοὺς οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν στὸ Ἰόνιο πέλαγος.
~~~
Ὁ Πολύβιος, ἐπίσης, ἀναφέρει ὃτι ὁ πρέσβυς τῶν Ἀκαρνάνων Λυκίσκος ἀπευθυνόμενος στοὺς πρέσβεις τῶν Αἰτωλῶν λέγει:
«… τίσι δὲ νῦν κοινωνεῖτε τῶν ἐλπίδων, ἢ πρὸς ποίαν παρακαλεῖτε τούτους συμμαχίαν; ἆρ’ οὐ πρὸς τὴν τῶν βαρβάρων; ὅμοιά γε δοκεῖ τὰ πράγμαθ’ ὑμῖν ὑπάρχειν νῦν καὶ πρότερον, ἀλλ’ οὐ τἀναντία· τότε μὲν γὰρ ὑπὲρ ἡγεμονίας καὶ δόξης ἐφιλοτιμεῖσθε πρὸς Ἀχαιοὺς καὶ Μακεδόνας ὁμοφύλους καὶ τὸν τούτων ἡγεμόνα Φίλιππον· νῦν δὲ περὶ δουλείας ἐνίσταται πόλεμος τοῖς Ἕλλησι πρὸς ἀλλοφύλους ἀνθρώπους, οὓς ὑμεῖς δοκεῖτε μὲν ἐπισπᾶσθαι κατὰ Φιλίππου, λελήθατε δὲ κατὰ σφῶν αὐτῶν ἐπεσπασμένοι καὶ κατὰ πάσης Ἑλλάδος.. (Θ΄37,5-9).
Μετάφραση:
«Τώρα μὲ ποιούς συνεργάζεστε ἢ σὲ ποιὰ συμμαχία τοὺς καλεῖτε; (τους Σπαρτιᾶτες). Δὲν τοὺς καλεῖτε νὰ συμμαχήσουν μὲ βαρβάρους; (τοὺς Ρωμαίους). Σᾶς φαίνεται ὃτι ἡ τωρινὴ καὶ ἡ τότε κατάσταση εἶναι ὃμοιες καὶ ὂχι ἀντίθετες. Τότε μὲν ἀνταγωνιζόσασταν (οἱ Σπαρτιᾶτες) τοὺς Ἀχαιούς καὶ τοὺς ὁμόφυλους Μακεδόνες καὶ τὸ βασιλιά τους Φίλιππο, (Φίλιππο Ε΄) γιὰ τὴν ἡγεμονία καὶ τὴ δόξα. Τώρα ὅμως ὑπάρχει πόλεμος, γιὰ τὴν ὑποδούλωση τῶν Ἑλλήνων, ἐναντίον ἀλλοφύλων ἀνθρώπων (τῶν Ρωμαίων), τοὺς ὁποίους ἐσεῖς νομίζετε ὅτι προσκαλεῖτε ἐναντίον τοῦ Φιλίππου χωρὶς ὅμως νὰ καταλαβαίνετε ὅτι τοὺς ἔχετε προσκαλέσει ἐναντίον τοῦ ἰδίου τοῦ ἑαυτού σας καὶ ὁλόκληρης τῆς Ἑλλάδος».
Οἱ Μακεδόνες λοιπὸν ἀνήκουν στὸ ἴδιο Δωρικὸ φῦλο μὲ τοὺς Σπαρτιᾶτες, εἶναι ὁμόφυλοι τῶν Σπαρτιατῶν. Συνεπῶς οἱ Μακεδόνες εἶναι Ἕλληνες, ὃπως Ἓλληνες εἶναι καὶ οἱ ὁμόφυλοί τους Σπαρτιᾶτες Δωριεῖς. Ἢ μήπως ὑπάρχει ἀμφισβήτηση καὶ γιὰ τὴν Ἑλληνικότητα τῶν Σπαρτιατῶν;
~~~
Ὁ Πλούταρχος σχετικὰ μὲ τὴν καταγωγὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἀναφέρει τὰ ἐξῆς:
«Ἀλέξανδρος ὅτι τῷ γένει πρὸς πατρὸς μὲν ἦν Ἡρακλείδης ἀπὸ Καράνου, πρὸς δὲ μητρὸς Αἰακίδης ἀπὸ Νεοπτολέμου, τῶν πάνυ πεπιστευμένων ἐστί». (Παράλ. Βίοι, 2).
Μετάφραση:
«Τὸ ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος, ὅσον ἀφορᾶ στὴν καταγωγή του, ἦταν ἀπόγονος τοῦ Ἡρακλέους, ἀπὸ τὸν Κάρανο, καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς μητέρας του ἦταν ἀπόγονος τοῦ Αἰακοῦ, ἀπὸ τὸ Νεοπτόλεμο, εἶναι ἀποδεκτό ἀπὸ ὅλους (ἀπὸ κανέναν δὲν ἒχει ἀμφισβητηθεῖ)».
Ἐπίσης, ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης ἀναφερόμενος στὴν καταγωγή τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου γράφει τὰ ἐξῆς:
«᾿Αλέξανδρος οὖν γεγονὼς κατὰ πατέρα μὲν ἀφ' ῾Ηρακλέους, κατὰ δὲ μητέρα τῶν Αἰακιδῶν οἰκείαν ἔσχε τὴν φύσιν καὶ τὴν ἀρετὴν τῆς τῶν προγόνων εὐδοξίας.. (Διόδ. Σικελ.,17.1,5). http://remacle.org/bloodwolf/historiens/diodore/livre17gr.htm
«Ὁ Ἀλέξανδρος λοιπὸν ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ πατέρα του ἦταν ἀπόγονος τοῦ Ἡρακλῆ καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς μητέρας του ἦταν ἀπόγονος τῶν Αἰακιδῶν, εἶχε χαρακτῆρα καὶ ἀνδρεία ἀνάλογη τῆς δόξας τῶν προγόνων του».
Ὁ Πλούταρχος λοιπὸν καὶ ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης ἀναφέρουν ὅτι ὅλοι γνωρίζουν καὶ πιστεύουν, ὅτι κανείς ποτὲ δὲν ἔχει ἀμφισβητήσει τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος εἶναι Ἕλληνας καταγόμενος ἀπὸ Ἕλληνες προγόνους, τὸν Ἡρακλῆ καὶ τὸν Αἰακό...
Βιβλιογραφία
-ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ, ΑΛΛ’ Ω ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΕΣΤΙ ΜΕΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
ΟΙ ΒΑΡΔΑΡΙΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ, ΔΟΓΑΣ Ι. ΜΗΝΑΣ, ΑΘΗΝΑ 2008, makedonia.e-e-e.gr
-Πλουτάρχου, Περί τῆς Ἀλεξάνδρου Τύχης ἢ Ἀρετῆς
-Διόδωρος Σικελιώτης
-Πολύβιος
-Πλουτάρχου, Παράλληλοι Βίοι
Ἡ εἰκόνα εἶναι ἀπὸ eleysis69.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου