Αὐτὴ ἡ φράση μοῦ τράβηξε τὴν προσοχή… Ἒνιωσα λὲς καὶ βγῆκε ἀπὸ τὰ δικά μου χείλη καὶ αἰωρήθηκε καὶ καρφώθηκε στὴν ὀθόνη τοῦ ὑπολογιστή.
«Εἶναι ντροπὴ νὰ συζητᾶμε ἀκόμα γιὰ τὸ ἂν εἴμαστε ἀπόγονοι τῶν Ἀρχαίων»...
τοῦ Ζήσιμου Λορεντζάτου
«Την καταδίκη μας την υπογράψαμε από τη στιγμή που δεχτήκαμε να λάβουμε μέρος στην ευρωπαϊκή συζήτηση αν είμαστε – οι Έλληνες – απόγονοι των αρχαίων ή όχι! Λες και εμείς δεν υπήρχαμε. Και χρειαζότανε να λυγίσουμε μπροστά στον Fallmerayer και τους άλλους τη μέση μας με χίλιους τρόπους – πώς δεν την τσακίσαμε είναι θαύμα – για να παρουσιάζουμε, κάθε φορά, στην Ευρώπη διάφορα καταγέλαστα «επιστημονικά» – δηλαδή πάλι κατά το διανοητικό πρότυπο εκείνων – πιστοποιητικά σχετικά με τη γέννησή μας ή άλλες ληξιαρχικές πράξεις (χωρίς να καταλαβαίνουμε πως αυτά είτανε για μας ληξιαρχικές πράξεις θανάτου). Με αυτό δείξαμε τότες πως είμαστε λόγιοι ή μανδαρίνοι που δεν είχανε ιδέα ποια πνευματική παράδοση μου κληροδοτήσανε οι πατεράδες μας». (Το χαμένο κέντρο, 1962).
Λορεντζάτος Ζήσιμος (1915 - 2004 )
Κριτικός της λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος, ποιητής. Έχει γράψει μελέτες για τους Σολωμό, Καβάφη, Σεφέρη, Σαραντάρη, Καρυωτάκη, Σικελιανό, Παπαδιαμάντη, T.S. Eliot, Ezra Pound, E.A. Blair, Hölderlin· δοκιμιακά μελετήματα για το έργο του Ομήρου, την αρχαιοελληνική κριτική, τους Wittgenstein, Paul Valéry, A. Einstein, Σωκράτη Κουγέα, Δημήτρη Πικιώνη· ένα συνθετικό έργο για την Έννοια της λογοτεχνικής κριτικής, δύο ταξιδιωτικά (Ρόδος, Στου τιμονιού τ’ αυλάκι), μια ανθολογία της ελληνικής κριτικής σκέψης, μια ερμηνευτική ανάλυση των προσωπικών σημειώσεων (Τετράδιο) του Μακρυγιάννη, τρεις ποιητικές συλλογές (Μικρά Σύρτις, Αλφαβητάρι, Συλλογή). Μετέφρασε William Blake, Ezra Pound, Eugenio Montale, Edgar Allan Poe, Alexander Schmemann. (24grammata.com)
Ὁ Παρθενῶν εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο CARTES GEOGRARHIQUES DE L' ANCIENNE GRECE. AU VOYAGE DU JEUNE ANACHARSIS, 1789
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου