Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος τοῦ Ρήγα Φεραίου

   Ὁ Ρήγας Φεραῖος ὡς πραγματικὸς ἡγέτης καὶ ἐπαναστάτης ἔδωσε προτεραιότητα στὴν ψυχικὴν προετοιμασία τῶν σκλαβωμένων Ἑλλήνων, ὥστε νὰ πάρουν τὰ ὅπλα καὶ νὰ ἐπαναστατήσουν κατὰ τῆς ὀθωμανικῆς τυραννίας. Ἤθελε πρῶτα νὰ ἐξυψώσῃ τὸ ἠθικό τους καὶ μετὰ νὰ τοὺς ὠθήσῃ στὸν ἀγῶναν  τῆς ἐπαναστάσεως, ὅπου θὰ χρειαζόταν καὶ τὴν ζωήν τους ἀκόμη νὰ θυσιάσουν.

Προσπάθησε νὰ δείξῃ στοὺς συμπατριῶτες του τὴ μεγάλη κληρονομιά, ποὺ εἶχαν ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους Ἓλληνες, τὸ μεγαλεῖο τῶν ἑλληνικών πόλεων, τὴν οἰκονομικὴ καὶ πολιτική τους δύναμη καὶ τὴν ἀνδρεία τῶν προπατόρων τους.

   Ὁ Ρήγας, ἐφαρμόζοντας τὸ συγκεκριμένο ἐπαναστατικό του σχέδιο, τυπώνει, τὸ 1797, σὲ ἕνα φύλλο, διαστάσεων 44.7 ἑκ.Χ 29 ἑκ., τὴν εἰκόναν  τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ποὺ πλαισιώνεται ἀπὸ τὶς μορφὲς τῶν τεσσάρων στρατηγῶν του, τὸν Ἀντίγονον, τὸν Σέλευκον, τὸν Κάσσαδρον καὶ τὸν Πτολεμαῖον. Ἐπίσης, καὶ τέσσερις παραστάσεις, ὅπως τὶς μνημονεύει, ἀπὸ τὰ κατορθώματα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου:

1. Τὴν θριαμβευτικὴν εἴσοδόν  του εἰς τὴν Βαβυλῶναν,
2. Τὴν φυγὴν τῶν Περσῶν εἰς τὸν Γρανικὸν ποταμόν,
3. Τὴν ἧτταν τοῦ Δαρείου καὶ
4. Τὴν φαμιλίαν τοῦ νικημένου τούτου βασιλέως εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἀλεξάνδρου.

   Ἐπί πλέον ὁ Ρήγας ὑπογραμμίζει ὅτι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος "ἐχάλασε τὴν αὐτοκρατορίαν τῶν Περσῶν εἰς τὴν Ἀσίαν καὶ Ἀφρικήν"...

Ἡ ζωὴ καὶ τὸ ἒργο τοῦ ΡΗΓΑ
ellinikoarxeio.com
Εἰκόνα ἀπὸ http://spirit16.blogspot.gr/2009/11/1_26.html

Πρωτοχρονιά. Θύμησες Ἀθανασίου Τόλιου, γεννηθεῖς τὸ ἔτος 1904.

Εἶναι ἡ Ἀγάπη αὐτὴ ποὺ μᾶς ὁρίζει, ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν τόπο μας, γιὰ τὴν Ἑλλάδα μας. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη μᾶς κάνει δυνατούς, ἔτοιμους νὰ προσφέρουμε ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας, ἀπὸ τὴ σκέψη μας, ἀπὸ τὴ ζωὴ μας. Ἀγάπη ἀγνή, πολύτιμη... 

     «Ἀπὸ μικρὸς μόλις 6 ἐτῶν ἦμουν πολὺ περίεργος νὰ παρακολουθῶ καὶ νὰ ἀφουγκράζομαι τοὺς ἡλικιωμένους καὶ νὰ μαθαίνω ἱστορίες ποὺ συζητοῦν καὶ στοίβαζα στὸ μυαλό μου ὅλα ὅσα ἄκουγα, μὰ σὰν ἀγράμματος, Δ΄ Δημοτικοῦ, δὲν μποροῦσα νὰ ἀξιοποιήσω καὶ μὲ κατεῖχε μεγάλη πικρία ἔως ὅταν διορίστηκε δάσκαλος στὸ χωριό μου ὁ Τσάμης Κωνσταντῖνος ἀπὸ τὰ Ρονσαίϊκα Ἀγρινίου, ποὺ διψοῦσε γιὰ ἱστορίες.

Ἡλιούγεννα, τὸ ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ ἒθιμο τῶν Χριστουγέννων

   Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

   Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο. Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 - 2 π. X.) Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή.Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει:

«Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8). Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες. Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.

Χαράτσια!

Τὰ χαράτσια δὲν εἶναι κάτι καινούργιο γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ Λαό. Ὅλοι οἱ κατακτητὲς ἀπαίτησαν καὶ ἐπέβαλαν παράλογους φόρους. Βλέπετε ἕνας κατακτημένος λαὸς ἐξαναγκάζεται νὰ πληρώνῃ μὲ κάθε τρόπο καὶ μέσον.  Ἄς ἀλλαξαν οἱ αἰῶνες, ἄς ἄλλαξαν πρόσωπο οἱ κατακτητές· ὁ Λαὸς πάντα πληρώνει…

     Εἰκοσιπέντε ὁλόκληρα χρόνια κράτησε ὁ ἀγῶνας τῶν Ἑνετῶν γιὰ νὰ μὴν χάσουν τὴν Κρήτη ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ὥσπου ἔλήξε τὸ 1669 μὲ τὴν ὁλοσχερὴ ἀπώλεια τῆς μεγαλονήσου. Ἡ Ἑνετική Ἀριστοκρατία γιὰ νὰ ἀνακτήσῃ τὸ χαμένο της γόητρο, προετοίμασε μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια ἐκστρατεία γιὰ τὴν ἀνακατάληψι τῶν χαμένων ἐδαφῶν. Ἐτοίμασε ἰσχυρὸ στόλο, τοῦ ὁποίου τὴν ἀρχηγία ἀνέθεσε στὸν Φραγκῖσκο Μοροζίνι.

Ἀρχαῖες πηγὲς γιὰ τὴν Ἑλληνικότητα τῶν Μακεδόνων

 

 

   Ὁ Πλούταρχος στὸ ἔργο του, «Περί τῆς Ἀλεξάνδρου Τύχης ἢ Ἀρετῆς, Λόγος Β, παράγραφος 11, ἀναφέρει, γιὰ τὴ σχέση τῶν Μακεδόνων μὲ τοὺς Θηβαίους:

«… ἡ δὲ πάλιν αὐτῷ τὰς Θήβας ἐνέσεισε καὶ πόλεμον Ἑλληνικὸν ἐμποδὼν κατέβαλε, καὶ δεινὴν πρὸς ἄνδρας ὁμοφύλους καὶ συγγενεῖς διὰ φόνου καὶ σιδήρου καὶ πυρὸς ἀνάγκην ἀμύνης, ἀτερπέστατον τέλος ἔχουσαν…»

http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Plutarque/fortunealexgr2.htm

Θεσσαλονίκη καὶ Ἃγιο Ὂρος, 1436 μ. Χ

1436, Pero Tafur

   Ὁ Pero Tafur γεννήθηκε πιθανῶς στὴν Κόρδοβα τῆς Ἰσπανίας περὶ τὸ 1410 καὶ πέθανε περὶ τὸ 1484. Εἶναι γνωστὸς ἀπὸ τὸ μεγάλο ταξίδι του στὴν Ἐγγῦς Ἀνατολή, τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν Εὐρώπη, τὸ ὁποῖο πραγματοποιήθηκε μεταξὺ Δεκεμβρίου 1435 καὶ Ιανουαρίου 1438 γιὰ λόγους –τουλάχιστον κατ’ ἐπίφαση– ἀποκλειστικῶς περιηγητικούς.

Στὶς 17 Μαΐου 1436 ἀπέπλευσε ἀπὸ τὴ Βενετία μὲ προορισμὸ τοὺς Ἁγίους Τόπους.

Αὐτὰ διδάσκονται στὰ σχολεῖα τῆς FYROM!!!

Ἓλληνες! Δεῖτε τί διδάσκονται τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα τῆς FYROM! Καὶ τὸ video αὐτὸ τελικὰ δὲν παρουσιάστηκε στὴ Χάγη!!!

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ: ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

   Στις 17 Νοεμβρίου 2008 τα Σκόπια προσέφυγαν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης από το οποίο ζήτησαν α) να αναγνωρίσει ότι η Ελλάδα παρεβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία στην Ατλαντική Σύνοδο Κορυφής τον Απρίλιο 2008 που απέρριψε ομόφωνα την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και β) να διατάξει την Ελλάδα να μη προβάλλει αντιρρήσεις στην εισδοχή τους στους διεθνείς οργανισμούς.

Μετά διαδικασία τριών ετών, τη Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011 το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ανακοίνωσε την απόφασή του η οποία απεδέχθη το πρώτο αίτημα των Σκοπίων και απέρριψε το δεύτερο αίτημά τους. Ταυτόχρονα η απόφαση καλεί τα δύο μέρη «να εμπλακούν σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών» τις οποίες επί 16 συνεχή άκαρπα έτη διεξάγουν τα δύο κράτη με σκοπό «μιαν αμοιβαία αποδεκτή ονομασία».

Επακολούθησε πανηγυρισμός στα Σκόπια και κατάθλιψη στην Ελλάδα.

Αυθημερόν, ωστόσο, σημειώθηκαν σε διεθνές επίπεδο τα εξής 4 γεγονότα:

Ἐντυπώσεις ἐξ Ἑλλάδος...!

Πόσα πράγματα ἒχουν ἀλλάξει στὴν Ἑλλάδα καὶ πόσα ἒχουν παραμείνει ἲδια… ἢ καὶ χειρότερα; Ἂς διαβάσουμε τὶς ἐντυπώσεις Γερμανοῦ δημοσιογράφου ποὺ ἐπισκέφτηκε τὴν χώρα μας... τὸ 1903!

Γιὰ σένα ξενιτεμένε ἀδερφέ μας...

   Ἀδειάζει σιγὰ σιγὰ πάλι ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ τὰ καλύτερα παιδιά της... Εἶναι ἡ ἀνάγκη βλέπεις καὶ ἡ ἐλπίδα, καὶ τὸ ἀθῶο βλέμμα τοῦ πεινασμένου παιδιοῦ σου ποὺ σὲ ὁδήγησαν στὴν ξένη γῆ. Βᾶστα καρδιὰ καὶ θὰ 'ρθει πάλι ἡ λευτεριά...!

Ἀπὸ τὸν  "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

   Ο καμένος κέδρος με το ρετσινωμένο έλατο σκορπούν τη μοσχοβολιά τους από το παλιό πετροκάλυβο δίπλα στη ρεματιά. Η γιαγιά βγάζει από την πυροστιά τη γάστρα με την πίτα και ο γέροντας σερβίρει ολόγυρα από τη χάλκινη κανάτα το άγιο τσιπουράκι που κυλάει, όμοιο διάφανο κεχριμπάρι, στα ρακοπότηρα της παρέας. Αφήνει κατάχαμα το κανατάκι και πυρώνει τα ροζιασμένα χέρια του πάνω απ’ το τζάκι.

Ένα παραπονιάρικο κλαρίνο μόλις που ακούγεται από το τρανζίστορ που κρέμεται με το δερμάτινο λουρί του από ένα καρφί στον τοίχο. Έξω το κρύο είναι τσουχτερό και η νύχτα απλώθηκε νωρίς. Μουγκρίζουν τα ευρυτανικά βουνά από τα αστραπόβροντα και της βροχής οι πρώτες στάλες χοροπηδάνε στον τσίγκο.

Ὁ «Συνέκδημος» τοῦ Ἱεροκλέους

Γιὰ μεγάλο μέγεθος χάρτη, κλὶκ στὴν εἰκόνα.

Ὁ Συνέκδημος τοῦ Ἱεροκλέους, εἶναι γεωγραφικὸ ἐγχειρίδιο ποὺ συντάχτηκε λίγο πρὶν τὸ 535 μ.Χ. ἀπὸ τὸν Βυζαντινὸ, Ἱεροκλῆ τὸν Γραμματικό.

Ἕλλην ναύτης καὶ φόβος δὲν συναντήθηκαν ποτέ! Θωρηκτὸ Ἀβέρωφ!

     Εἶναι καὶ τὰ ἄψυχα ποὺ ἔδωσαν ζωὴ στὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐλπίδα· καὶ ποὺ ἔδωσαν πάλι τὸ δικαίωμα νὰ ὀνειρεύεται ὁ λαβωμένος λαός. Καὶ τὰ ἄψυχα αὐτὰ, ἀπέκτησαν μαγικὴ ὑπόστασι καὶ διάστασι θρυλική. Λατρεύτηκαν, ἀποθεώθηκαν καὶ πῆραν τὴν θέσι ποὺ τοὺς ἀξίζει στὴν καρδιὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ στὴν Ἱστορία.

     Ἀβέρωφ, θωρηκτὸ καὶ καταδρομικὸ. Τὸ «διαβολοκάραβο» ὅπως τὸ ἔλεγαν οἱ Τοῦρκοι ποὺ ὅταν τὸ ἔβλεπαν, τὰ πλοῖα τους ἔτρεχαν νὰ κρυφτοῦν στὰ Δαρδανέλλια…