Ἡ χρήση τῆς ἀφίσας...

Ἡ ἐμπιστοσύνη στὴν πολιτικὴ ἡγεσία ποὺ ξεπερνᾶ τὸ φυσιολογικὸ ἐπίπεδο, εἶναι σημαντικὸ στοιχεῖο γιὰ τὴν κατανόηση τῆς ἐξάπλωσης τοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ, καὶ ἀναμφίβολα τὸ πιὸ σημαντικὸ θέμα τῆς ναζιστικῆς προπαγάνδας. Οἱ Ναζὶ ἐνσωμάτωσαν στὶς ἰδέες τους τὴν ἔννοια τῆς Führerprinzip («ἡ ἀρχὴ τῆς ἡγεσίας», Führer: ἡγέτης), καὶ ὁ Χίτλερ ἐμφανίζεται στὶς ἀφίσες νὰ καθοδηγῇ τὸ πεπρωμένο τοῦ ἔθνους. Στὸ κείμενο τῆς ἀφίσας διαβάζουμε: «Ἕνας λαός, ἕνα ἔθνος, ἕνας ἡγέτης».

     Ἔχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ὅτι τὰ λεγόμενα τῶν πολιτικῶν προσώπων σπάνια ἀνταποκρίνονται στὴν πραγματικότητα. Ἐμεῖς πιστεύαμε πὼς ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ κάποιος δηλώνει κάτι δημόσια, δεσμεύεται γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ λόγου του μέσῳ τῆς προσωπικῆς του τιμῆς. Καὶ συνειδητοποιοῦμε ὅτι ἡ μόνη τιμὴ ποὺ ὑπάρχει στὸ μυαλό τους εἶναι ἡ χρηματική.

 Ἡ μνήμη ἑνὸς Λαοῦ δὲν πρέπει νὰ εἶναι κοντόπνοη· πρέπει νὰ ἀναχαράζῃ, νὰ ψηλαφίζῃ, νὰ ἐρευνᾷ τὶς πτυχὲς τῆς Ἱστορίας!

     Ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ ἦταν ὁ πρῶτος ἠγέτης ποὺ χρησιμοποίησε στὸ ἔπακρο τὶς δυνατότητες τῆς προπαγάνδας. «Ὅπλο ἀποτελεσματικότατον, ἂν βρεθεῖ σὲ χέρια κατάλληλου καὶ ἰκανοῦ» ἔγραψε γιὰ αὐτὴν τὸ 1924 στὸ «Main Kampf»! Καὶ πραγματικὰ, μέσα σὲ ἐλάχιστους μῆνες ἀπὸ τὴν ἄνοδο τοῦ Χίτλερ στὴν ἐξουσία τὸ 1933, οἱ Ναζὶ κατόρθωσαν νὰ ἐλέγξουν καὶ νὰ ἀναδιοργανώσουν τὴ δημόσια ζωὴ σὲ ὅλη τὴ Γερμανία καὶ ταυτόχρονα νὰ ἀλλάξουν τὴ νοοτροπία τῆς μάζας.

Μήπως προσπαθοῦμε νὰ ἀποδείξουμε τὰ αὐτονόητα;

   Αὐτὴ ἡ φράση μοῦ τράβηξε τὴν προσοχή… Ἒνιωσα λὲς καὶ βγῆκε ἀπὸ τὰ δικά μου χείλη καὶ αἰωρήθηκε καὶ καρφώθηκε στὴν ὀθόνη τοῦ ὑπολογιστή.

6ος αἰῶνας π.Χ. Ἡ Θεμελίωσις τῶν Φυσικῶν Ἐπιστημῶν ἀπὸ τοὺς Ἲωνες φιλοσόφους...

   Στὴν συνέντευξη, ποὺ μᾶς παραχώρησε ὁ ἀστροφυσικός, ἀναπληρωτὴς καθηγητὴς στὸ τμῆμα Φυσικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Στράτος Θεοδοσίου, ἀναφέρεται μὲ ἔμφαση τόσο στὸ ὅτι τὰ θεμέλια τῶν Φυσικῶν Ἐπιστημῶν τέθηκαν ἀπὸ τοὺς Ἴωνες φιλοσόφους τὸν 6ο αἰῶνα π.Χ. ὅσο καὶ στὶς λαμπρὲς κοσμολογικές-ἀστρονομικὲς ἀντιλήψεις τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, μὲ ἀφορμὴ μάλιστα καὶ τὴν τελευταία μελέτη του μὲ τίτλο «Ἡ Ἐκθρόνιση τῆς Γῆς. Ἡ διαπάλη τοῦ Γεωκεντρικοῦ μὲ τὸ Ἡλιοκεντρικὸ Σύστημα» (σμ. Ἡ συνέντευξις παραχωρήθηκε τὸ 2008 στὴν Ταξιαρχούλα Λαδᾶ, γιὰ τὸ περιοδικὸ Δαυλός).

Ὁ Dmitri Kessel στὴν Ἑλλάδα τοῦ Πολέμου

 

“Photography can be just a matter of luck.” Dmitri Kessel

     Ὁ Dmitri Kessel ἦταν γιὸς ἀγρότη, καὶ γεννήθηκε ἀμέσως μετὰ τὴν ἀλλαγή τοῦ αἰῶνα στὸ Κίεβο, στὶς 20 Αὐγούστου 1902 καὶ πέθανε στὸ Southampton, τῆς Νέας Ὑόρκης, στὶς 26 Μαρτίου 1995. Ἡ πρώτη του φωτογραφικὴ μηχανὴ ἦταν μία Brownie ποὺ τοῦ δώρισε ὁ πατέρας του ὅταν ἒγινε 14 χρονῶν.

Ἀπόγονος...

Κοίταξα μὲ ἀφρισμένο μάτι
τὸν ὀρίζοντα
καὶ ἀνάσανα τὸν ἀέρα
ποὺ ἀνέθρεψε
γενιὲς πολεμιστῶν·
σὰν ποτάμι φουσκωμένο
ἀπὸ τὴ βροχὴ
πέρασαν στὴ σκέψη
ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀπαίδευτοι
ποὺ μᾶς ἔκαμαν πρόθυμους
νὰ πιστέψουμε
ὅτι εἴμαστε μιὰ χαμένη γενιά·
ναί, κάποτε ἡ καρδιὰ μέτραγε
μὲ βρόντους τὸ χρόνο
καὶ οἱ ἐπικλήσεις στοὺς Θεοὺς
εἶχαν νόημα...

Ὀρθοτρίχιασα
καὶ ἡ ὀδύνη θέριεψε
τὸ μάτι θόλωσε,
μπέρδεψε τὰ σχήματα·
ὅταν δὲν ἔχεις τὸ λεύτερο
νὰ διαλέξεις
σπᾶς τὰ ὃρια
πνίγεις τὴν καρδιὰ
φιμώνεις τὸν θρῆνο
καὶ τιμᾶς τὴν δύναμη·
ὄχι τὴν καταστροφικὴ
τὴν ζωοδότρα...    

Χλόη

Εἰκόνα ἀπὸ   ἐδῶ!

Ὁ Κίων τοῦ Θησαυροῦ τοῦ Ἀτρέως

Parts of two carved green marble 

half-columns which flanked the 

tomb at the Treasury of Atreus.

1905,1105.1-3, AN310460001

(CC BY-NC-SA 4.0)

www.britishmuseum.org

  Ἡ πόρτα τῆς είσόδου τοῦ Θησαυροῦ τοῦ Ἀτρέως στηριζόταν σὲ ἡμικίονες μὲ ἀνάγλυφα σχέδια. Τὸ διάστημα 1811 - 1812 ὁ Howe Peter Browne, 2ος Μαρκήσιος τοῦ Σλίγο, ἔλαβε τὴν ἀδεια ἀπὸ τὶς τουρκικὲς ἀρχὲς νὰ πραγματοποιήσῃ ἀρχαιολογικὲς ἀνασκαφὲς στὸν Θησαυρὸ τοῦ Ἀτρέως.

Τὰ εὐρήματα, οἱ ὑπέροχα σκαλισμένοι ἡμικίονες ποὺ στήριζαν τὴν θύρα τῆς εἰσόδου,  «ἐδωρήθησαν εἰς τὸν λόρδον, ὅστις καὶ τοὺς μετέφερεν εἰς Ἀγγλίαν».

Ἂς πάρουμε ὅμως τὴν ἱστορία ἀπὸ τὴν ἀρχή…

Ἀμαρυλλίς: Μὲ Τοὺς Λύκους...

   Γεννημένη σε χρόνια αλλιώτικα, που οι άνθρωποι μίλαγαν αργά, κοίταζαν βαθιά και τα χιόνια βασίλευαν εννιά μήνες το χρόνο, στη Μακεδονία. Χριστίνα την έλεγαν, μα όλοι χρησιμοποιούσαν την πιο χαδιάρικη εκδοχή του ονόματος, Χριστίνκα, και εν κατακλείδι Τίνκα.

Εκείνη τη χρονιά που γεννήθηκε η Τίνκα έκανε ένα κρύο ιστορικό, πρωτόφαντο και για τότε ακόμα. Είχαν κατέβει, λένε, οι λύκοι και έκοβαν βόλτες στις αυλές των σπιτιών, τόσο τους εξαγρίωσε η πείνα, ήταν και οι πόλεμοι που μαίνονταν στα βόρεια σύνορα της χώρας. Οι μικρομάνες δεν ξεκόλλαγαν από τις κούνιες των νεογέννητων. Μία που ξεχάστηκε στα χωράφια για λίγο, γύρισε και βρήκε τη σαρμανίτσα να χάσκει και να κουνιέται δίχως βρέφος... της το πήραν οι λύκοι.

Φιλόστρατος, «Τὰ ἐς τὸν Τυανέα Ἀπολλώνιον»...

   Ὁ Δάμις ὑπῆρξε μαθητὴς τοῦ Ἀπολλώνιου καὶ ἔγραψε σχετικὰ γιὰ τὶς περιοδεῖες του, στὶς ὁποῖες λέει πῶς τὸν συνόδευσε κι ὁ ἴδιος. Ἐπίσης ἔγραψε γιὰ τὶς γνῶμες, τὶς ὀμιλίες καὶ τὶς προβλέψεις τοῦ Ἀπολλώνιου. Τὶς σημειώσεις αὐτὲς τοῦ Δάμιδος τὶς ἔδωσε ἕνας συγγεννής του στὴν αὐτοκράτειρα Ἰουλία Δόμνα, σύζυγο τοῦ Σεπτιμίου Σεβήρου, ἡ ὁποία ἀνέθεσε στὸν Φιλόστρατο νὰ τὶς ἀντιγράψῃ καὶ νὰ τοὺς δώσῃ ὕφος λογοτεχνικό γιατὶ ὁ Δάμις τὶς εἶχε καταγράψει μὲ σαφήνεια μέν, ἀλλὰ χωρὶς δεξιοτεχνία.