Σκέψεις...

 

Οἱ σκέψεις μου γέμισαν τὸν φθινοπωρινὸ ἀέρα

σὰν τὰ κιτρινισμένα φύλλα.

Σκέψεις ποὺ διαμορφώθηκαν ἀργὰ καὶ ἀνεπαίσθητα

ὅταν οἱ ξεριζωμένοι αἰῶνες πέρασαν μπροστά μου,

γλιστρῶντας στὸ χρόνο 

ἀθέατοι καὶ ἀνέγγιχτοι τοῦ συλλογικοῦ τρόμου

ποὺ τμῆμα του εἴμαστε προσθήκη.

Κι ἂν εἶναι ὁ σαρκασμὸς

ποὺ μιλάει αὐτὴν τὴν στιγμὴ

συγχωρῆστε με,

εἶναι γιατὶ δὲν θέλω νὰ παρατείνῳ

τὴ γιορτὴ τοῦ τίποτα

ποὺ μᾶς ἐξανεμίζει μέσα στὴν ἀκινησία,

ὅταν ἀκόμα καὶ αὐτά, τὰ δέντρα

ἐξακολουθοῦν νὰ σείουν τὰ κλαδιά τους.

Γιατὶ ὅταν τὸ μέλλον γίνει παρὸν

καὶ τὸ σήμερα, αὔριο

ὅταν πιὰ πάψει ἡ σιωπηρὴ ἀνακωχὴ

ποὺ τὰ φιλτραρισμένα λόγια

κήρυξαν στὴν καρδιά μας,

τότε τὸ παγερὸ ρῖγος τῆς ἀναγνώρισης

θὰ ταξιδέψῃ παρέα μὲ τὸ αἷμα στὶς φλέβες μας

καὶ οἱ χαμένες ψυχὲς ποὺ παγιδεύτηκαν

σ`αὐτὸν τὸν ἀπατηλὸ κόσμο,

οἱ λαθραῖοι ἀναγνῶστες τῆς ζωῆς

θὰ ξεδιπλώσουν τὶς μυστικές φτεροῦγες

ποὺ καλὰ κρατοῦσαν κρυμμένες

στὰ βάθη τοῦ μυαλοῦ

καὶ θὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὶς σκέψεις αὐτὲς

ποὺ καταδυναστεύονται

ἀπὸ τὸν τρόμο καὶ τὴν παραφροσύνη.

Δὲν εἶναι μόνο σκέψεις

ὅσα μοιράζομαι μαζί σας

μὰ καὶ ἐλπίδα...

 Χλόη

 

 

Φωτογραφία, Lane Turner, http://www.boston.com/bigpicture/2012/08/in_flight_1.html

Ὁδοιπορικὸ Γεωργίου Λαμπάκη...

 Ἂβδηρα, ἡ κρήνη τοῦ χωριοῦ

  

   Ὁ Γεώργιος Λαμπάκης γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα στὶς 18 Φεβρουαρίου τοῦ 1854. Μεγάλωσε φτωχικὰ καὶ σὲ κλίμα βαθιᾶς θρησκευτικότητας. Σπούδασε θεολογία στὴν Ἀθήνα καὶ χριστιανικὴ ἀρχαιολογία στὸ Μόναχο, τὴ Λειψία, τὸ Βερολίνο καὶ τὸ Ἐρλᾶνγκεν, ὅπου καὶ ἀναγορεύτηκε διδάκτωρ.

     Ὅταν ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴ Γερμανία ἐκδήλωσε ἔντονο ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ μελέτη καὶ τὴ διάσωση τῶν χριστιανικῶν μνημείων καὶ τὴν προαγωγὴ τῶν σπουδῶν τῆς χριστιανικῆς ἀρχαιολογίας. Μὲ μἰα ὁμάδα λογίων τῆς ἐποχῆς, ἴδρυσε τὴ Χριστιανικὴ Ἀρχαιολογικὴ Ἐταιρεία (ΧΑΕ), τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1884.. Σκοπός της ἦταν ἡ διάσωση τῶν μνημείων τῆς χριστιανικῆς ἀρχαιότητας, ἡ συλλογὴ ἀντικειμένων καὶ ἡ σύσταση Μουσείου Χριστιανικῆς Ἀρχαιολογίας.  

Περιηγηταὶ ἐν Ἀθῆναις

   Εἶναι πλέον μιὰ ἐλεύθερη Ἀθήνα… Μετὰ τοὺς πρώτους περιηγητὲς ποὺ κατὰ τὴν ἐπιστροφή τους μετέφεραν εἰκόνες μιᾶς θαυμαστῆς χώρας καὶ ἄρπαξαν ἔργα τῶν ἀρχαίων κατοίκων της, πλῆθος ταξιδιωτῶν τὴν ἐπισκέπτονται, νὰ θαυμάσουν ἀπὸ κοντᾶ τὸν τόπο ποὺ γέννησε τὸν πολιτισμό…

Οἱ ἐφημερίδες ἀφιερώνουν χῶρο γιὰ νὰ περιγράψουν τὶς ὀρδὲς τῶν πρώιμων τουριστῶν ποὺ κυριολεκτικὰ ἔτρεχαν γιὰ νὰ γνωρίσουν τὰ θαυμαστὰ ἔργα τῶν προγόνων μας…

Κοτζαμπάσηδες ἢ πολιτικοί;

Ἰωάννης Λογοθέτης. Κοτζάμπασης Λιβαδειᾶς. Πίνακας του Λουί Ντυπρέ (πηγή: wiki)

Κοτζαμπάσηδες ἐπὶ τουρκοκρατίας καὶ σημερινοὶ πολιτικοί!  Βρεῖτε τὶς διαφορές!

Οἱ κοτζαμπάσηδες ἧταν οἱ Ἓλληνες φοροεισπράκτορες τῶν Τούρκων. Ὁ πασᾶς ὄριζε τὸ ποσὸ καὶ ἀνέθετε στοὺς κοτζαμπάσηδες τὴν εἴσπραξη.

Ἡ συναρπαστικὴ ζωή ἑνὸς ἐνάλιου ἀρχαιολόγου

Ο αµύθητος αρχαιολογικός πλούτοςτων ελληνικών θαλασσών
 είναι η αποστολή των δυτώντης ενάλιας αρχαιολογίας.

   Από τους προϊστορικούς χρόνους ως σήµερα, η ναυτιλία, το ταξίδι και το εµπόριο είναι σχεδόν συνώνυµα µε τις ελληνικές θάλασσες. Οι άνθρωποι ταξίδευαν ακόµη κι όταν ήξεραν ότι µπορεί να µην επέστρεφαν ποτέ. Κανένας δεν γνωρίζει πόσα ναυάγια κρύβει ο ελληνικός βυθός. «Η θαλάσσια έκταση της Ελλάδας είναι µεγαλύτερη από τη χερσαία. Έχουµε πιθανόν χιλιάδες ναυάγια ανά τους αιώνες» διευκρινίζει ο δρ ∆ηµήτριος Κουρκουµέλης, αρχαιολόγος της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, του φορέα που είναι υπεύθυνος για την ενάλια αρχαιολογία στην Ελλάδα. 

Παρθενῶνες στὴν Ἀμερικὴ...

 

Ἀπεικόνιση τῆς ἀμερικανικῆς Ἀκροπόλεως ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ τοῦ Σμίθ.

 

   Τὸ 1900 οἱ Ἠνωμένες Πολιτεῖες εἶχαν ἀναπτύξει στὸ ἔπακρο τὴν ἐπιχειρηματική τους δραστηριότητα. Ὀρυχεῖα, ἐργοστάσια, διηπειρωτικὸς σιδηρόδρομος. Ὅμως στὸ ἔθνος ποὺ εἶχε χτίσει παλάτια γιὰ τὶς ἐπιχειρήσεις του καὶ ἀρχοντικὰ γιὰ τὴν διαβίωσή του, δὲν ὑπῆρχε ναὸς τοῦ πολιτισμοῦ. Παρὰ τὸν ἄφθονο πλοῦτο της ἡ Ἀμερικὴ δὲν μποροῦσε νὰ διεκδικήσῃ ἰσότητα μὲ τὴν Εὐρώπη σὲ πνευματικὸ ἐπίπεδο. 

Las Incantadas, οἱ Μαγεμένες τῆς Θεσσαλονίκης

 

 

    Στὸ βιβλίο τοῦ  Emm. Miller, «Le mont Athos. Vatopedi.  L'île de Thasos», Paris 1889, σελ. 336-366, διαβάζουμε τὶς ἐντυπώσεις τοῦ συγγραφέα σὲ μορφὴ ἐπιστολῶν πρὸς τὴ γυναίκα του, καταγραμμένες κατὰ τὴ σύντομη παραμονή του στὴν πόλη τοῦ Θερμαϊκοῦ. Ὁ κύριος σκοπὸς του δὲν εἶναι νὰ περιγράψῃ τὴ Θεσσαλονίκη καὶ νὰ δώσῃ πληροφορίες γιὰ τοὺς κατοίκους της, ἀλλὰ -μὲ τὴν πρόθυμη συγκατάθεση τοῦ σουλτάνου, καθῶς καὶ τοῦ πασσᾶ τῆς πόλης- ν΄ ἀρπάξῃ ἓνα ὡραῖο ἀρχαῖο μνημεῖο, τὶς λεγόμενες μὲ τὸ καστιλιάνικο ἰδίωμα τῶν Ἰσπανοεβραίων, «Incantadas» (Μαγεμένες) ἢ τὰ λεγόμενα ἀπὸ τοὺς Ἓλληνες, «Εἴδωλα». Δηλαδὴ νὰ μιμηθῇ τὴν πράξη ποὺ πρὶν 64 χρόνια εἶχε κάνει στὴν Ἀθήνα ὁ γνωστὸς λόρδος Thomas Bruce, ἢ κόμης Elgin, ἀφαιρῶντας ἀπὸ τὸ Ἐρέχθειον ὡρισμένα μάρμαρα καὶ κόρες. Καὶ ἐνῶ γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν Ἐλγινείων μαρμάρων ἔγινε καὶ γίνεται μεγάλος θόρυβος, ἀγνοήθηκε τελείως τὸ ἲδιο πράγμα γιὰ τὸ μνημεῖο Incantadas τῆς Θεσσαλονίκης, ποὺ ὑψωνόταν ἂλλοτε στὸν χῶρο τῆς ἀρχαίας ἀγορᾶς της.

Ἀναγέννηση...

Μὴν κοιτᾷς τὴν σαστισμένη μοίρα σου
δὲν εἶναι ἀποκύημα τῆς φαντασίας·
εἶναι οἱ τρομοκάπηλοι τῆς γενιᾶς μας
ποὺ καταχράστηκαν τὸ μέλλον μας
οἱ λογοκλόποι τῶν προγόνων μας.
Πάλεψε,
κι ἂν τὰ ἄθλια ἀρνιοῦνται ν΄ ἀποδιωχθοῦνἄφησε τὴν σκέψη ν΄ ἀκολουθήσῃ
τὰ ζεστὰ ἀνοδικὰ ρεύματα τοῦ ἀέρα.
Ἀδιαφόρησε
στὶς παραμορφωμένες ἀντιλήψεις
ποὺ ἀπειλοῦν ν΄ ἀποκτήσουν μορφή.
Ψηλάφισε
τὶς ἀλλόκοτες πιθανότητες ποὺ ἒχουμε
σ΄ αὐτὸν τὸν κόσμο τῆς ἀπειλῆς καὶ τῆς τρέλας.
Πάλεψε,
καὶ ὅ,τι δὲν μπορεῖς νὰ τὸ ἀλλάξῃς,
μὴν τὸ συνηθίσῃς…

Χλόη

Εἰκόνα ἀπὸ ἐδῶ