Μετὰ τὴν μάχη τῆς Κρήτης, ὁλοκληρώθηκε ἡ κατοχὴ τῆς χώρας. Οἱ κατακτητές φρόντισαν γιὰ τὸν ἀφανισμὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἒθνους, καὶ ἒδωσαν στὴν κατοχὴ τριμερὴ πολυεθνικὴ μορφή. Ἡ Ἰταλία προσάρτησε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τὰ νησιὰ τοῦ Ιονίου Πελάγους ἐνῶ ἡ Βουλγαρία τὴν Ἀνατολικὴ Μακεδονία καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς Δυτικῆς Θράκης.
Μὲ διαταγὴ τοῦ Χίτλερ στὶς 17 Μαΐου 1941, ἡ Ἑλλάδα χωρίστηκε ἐπίσημα σὲ ζώνες κατοχῆς:
- Ἡ Γερμανία κράτησε τὶς σημαντικότερες ἀπὸ στρατιωτικὴ ἄποψη περιοχές, καὶ τὶς περιοχὲς ἀπ΄ ὅπου περνοῦσαν ὁδικές-σιδηροδρομικὲς ἀρτηρίες, δηλαδὴ τὴν Κεντρικὴ Μακεδονία, τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ νομοῦ Ἕβρου, τὰ νησιά Λῆμνο, Μυτιλήνη, Χίο, Σκιάθο, Σκόπελο, τὴν περιοχὴ Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδας, τὴ βόρεια Πελοποννησιακὴ ἀκτὴ, τὰ νησιὰ Σαλαμίνα, Αἴγινα, Πόρο, Μῆλο, Κρήτη, τὸ λιμάνι τοῦ Πειραιᾶ καὶ τὶς βόρειες ἀκτὲς τοῦ Αἰγαίου Πελάγους.
- Ἡ Ἰταλικὴ Ζώνη κατοχῆς περιλάμβανε τὴν Ἤπειρο, τὴ Θεσσαλία, τὴν ὑπόλοιπη Στερεὰ Ἑλλάδα -ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἀττικὴ καὶ τὶς ἀκτὲς τοῦ Σαρωνικοῦ- τὴν Πελοπόννησο, τὴν Εὔβοια, τὶς Κυκλᾶδες -ἐκτὸς ἀπὸ τὴ Μῆλο- τὴν Ἰκαρία καὶ τὴ Σάμο.
- Καὶ ἡ Βουλγαρικὴ Ζώνη, τέλος, περιέλαβε στὴ Θράκη τοὺς νομοὺς Ροδόπης καὶ Ξάνθης μὲ ἓνα μικρὸ τμῆμα τοῦ νομοῦ Ἕβρου καὶ στὴν Ἀνατ. Μακεδονία τοὺς νομοὺς Καβάλας, Δράμας καὶ Σερρῶν.
Ἡ Γερμανικὴ Ζώνη χωρίστηκε σὲ τρεῖς στρατιωτικὲς διοικήσεις: τῆς Βόρειας Ἑλλάδας, (Θεσσαλονίκη), τῆς Νότιας Ἑλλάδας (Ἀθήνα) καὶ τῆς Κρήτης. Οἱ διοικητὲς τῶν διοικήσεων αὐτῶν συγκέντρωναν στὰ χέρια τους τὴν ἀνώτατη πολιτικὴ καὶ στρατιωτικὴ ἐξουσία καὶ λογοδοτοῦσαν ἀπ’ εὐθείας στὸν Führer. Ὑπάγονταν, ἀρχικά, στὸ στρατιωτικὸ διοικητὴ Νοτιοανατολικῆς Εὐρώπης ποὺ εἶχε τὴν ἔδρα του στὸ Βελιγράδι, καὶ συγκροτοῦσαν μία «Ὀμάδα Στρατοῦ», κάτι σὰν τμῆμα Στρατιᾶς, μὲ τὴν ὀνομασία «Ε».
Ἐκπρόσωπος τῆς πολιτικὴς ἐξουσίας, ἕνα εἶδος πρεσβευτή, ἦταν ὁ «πληρεξούσιος διπλωματικὸς ἐκπρόσωπος τοῦ Ράιχ στὴν Ἑλλάδα», ἀλλὰ οἱ δικαιοδοσίες του ἦταν περιορισμένες σὲ ρόλο συμβουλευτικὸ στὴ Γερμανικὴ στρατιωτικὴ διοίκηση.
Τὴν τρίτη ἐξουσία, τὴν ἀστυνομική ἐξουσία, ἀποτέλεσαν κυρίως οἱ ὑπηρεσίες τῆς Γκεστάπο καὶ τῶν Ἒς - Ἒς, ποὺ ἐγκαταστάθηκαν μαζὶ μὲ τὸ Στρατὸ κατοχῆς. Ὑπάγονταν ἀπευθείας στὸν Hitler (Χίτλερ) καὶ τὸ Συνταγματάρχη Heindrich (Χάιντριχ) καὶ ἦταν ἀνεξάρτητοι ἀπὸ τοὺς στρατιωτικοὺς διοικητές.
Ἡ τέταρτη ἐξουσία ἦταν αὐτόχθονη, αὐτὴ τῶν κατοχικῶν κυβερνήσεων, μὲ πρώτη τὴν Κυβέρνηση τοῦ ἀντιστράτηγου Τσολάκογλου.
Οἱ κατακτητές ἐπιδίωξαν τὴν ἐξόντωση τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ μὲ τὴ γενοκτονία, χρησιμοποιῶντας τὴν πείνα καὶ τὴν βία, τὰ ὅπλα καὶ τὸν θάνατο. Ἐνεργοῦσαν ἐπιστρατεύσεις γιὰ ἐργασία ποὺ δὲν πλήρωναν, ἀρπαγές, καταστροφές, κατασχέσεις ζώων-μέσων μεταφορᾶς καὶ κλοπὲς ἄλλων ἀγαθῶν, ποὺ χαρακτηρίζονταν λεία πολέμου.
Γιὰ νὰ καμουφλάρουν τὴν καταλήστευση τοῦ πλούτου τῆς χώρας, οἱ Γερμανοὶ ἔθεσαν σὲ κυκλοφορία τὸ «μάρκο κατοχῆς», νόμισμα χωρὶς κανένα ἀντίκρυσμα ποὺ τυπωνόταν σὲ ἀπεριόριστο ἀριθμό. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο οἱ Ἰταλοὶ κυκλοφόρησαν τὴ «μεσογειακὴ δραχμή». Τὰ δύο αὐτὰ νομίσματα ἀποσύρθηκαν τὸν Αὔγουστο τοῦ 1941, ἀφοῦ ἀνταλλάχτηκαν μὲ ἑλληνικές δραχμές, ποὺ ἀπὸ τότε κυκλοφοροῦσαν ὡς πληθωρικὸ χαρτονόμισμα.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ληστεία αὐτή, οἱ κατακτητὲς ὑποχρέωσαν τὴν κατοχικὴ κυβέρνηση νὰ πληρώσει δαπᾶνες κατοχῆς, εἰσπράττοντας τὸ τεράστιο ποσὸ τῶν 10 δισεκατομμυρίων δραχμῶν γιὰ τὰ κατοχικὰ στρατεύματα, ὅπως καὶ ἄλλες «πιστώσεις», τὶς ὁποῖες βέβαια ποτὲ δὲν ἐπέστρεψαν (Οἱ συμμαχικὲς δυνάμεις καθόρισαν στὴ «Διάσκεψη τῶν Παρισίων» τὸ ὕψος τῆς Ἑλληνικῆς ἀποζημίωσης στὰ 7,5 δὶς δολλάρια, ὅπου δὲν περιλαμβανόταν τὸ δάνειο.
Ἐκκρεμοῦν ἐπίσης καὶ πλῆθος ἀποζημιώσεων γιὰ ἐγκλήματα πολέμου.)
Πληθωριστικὸ χαρτονόμισμα τῶν 500.000 δραχμῶν, 1944.
Πρόσθετα μέτρα, ὅπως ὁ ἔλεγχος καὶ ἡ καταλήστευση τῶν βιομηχανικῶν καὶ ἐμπορικῶν ἐπιχειρήσεων καθῶς καὶ ἡ ἀπαγόρευση τῶν μεταφορῶν ἀπὸ τὴ μία Ζώνη Κατοχῆς στὴν ἂἄλη, ἀποδιοργάνωσαν ἐντελῶς τὴν Ἑλληνική οἰκονομία, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ Ἑλληνικός λαὸς νὰ ἀντιμετωπίζῃ πρόβλημα ἐπιβίωσης.
Οἱ δρόμοι τῶν Ἀθηνῶν καὶ τοῦ Πειραιᾶ καλύπτονταν καθημερινὰ ἀπὸ ἄταφα πτώματα, κυρίως κατὰ τὸν ἀποκαλούμενο «μαῦρο χειμῶνα» τοῦ 1941-42. Συνολικά, πέθαναν ἀπὸ τὴν πείνα πάνω ἀπὸ 360.000 ΄Ἓλληνες, ἐνῶ ἀργότερα, τὸ 1943-44, οἱ θάνατοι περιορίστηκαν, μετὰ τὴν ἐπέμβαση τοῦ Διεθνοῦς Ἐρυθροῦ Σταυροῦ.
Τὴν πείνα καὶ τὴν ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ συνόδευε ἡ συστηματικὴ προσπάθεια τῶν κατακτητῶν νὰ τὸν ἐξουθενώσουν πνευματικὰ μὲ τὴν χρήση τοῦ ραδιοφώνου καὶ ἂλλων μέσων προπαγάνδας.
Ἐκτός ἀπὸ τὰ παραπάνω, οἱ ἀρχὲς κατοχῆς συνέλαβαν καὶ κράτησαν σὲ στρατόπεδα τῆς χώρας, ἢ ἔστειλαν ὡς ὁμήρους στὴν Γερμανία χιλιάδες Ἓλληνες. Δεκάδες χιλιάδες ἐκτελέστηκαν ὁμαδικὰ μὲ ἀποφάσεις τῶν στρατοδικείων τοῦ κατακτητῆ, σὲ χωριὰ καὶ σὲ πόλεις.
Ἰσοπέδωσαν μέχρι 2.500 χωριά, πυρπολῶντας 400.000 σπίτια. Ὁ Δ. Γληνὸς γράφει γιὰ τὸ Ἑλληνικὸ Ἒθνος «ποὺ γνώρισε τὴν πιὸ σκληρή, τὴν πιὸ ἀπάνθρωπη, τὴν πιὸ αἱμοβόρα, τὴν πιὸ ἀποπνικτικὴ σκλαβιὰ στὰ τρεῖς χιλιάδες χρόνια τῆς τρικυμισμένης ἱστορίας του». Στὴν ἔκθεση ποὺ ὑπέβαλε ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση στὶς 6 Μαΐου 1946 στὴ Γραμματεία τῆς Διάσκεψης Εἰρήνης στὸ Παρίσι, γιὰ τὶς καταστροφὲς ποὺ ὑπέστῃ ἡ Ἑλλάδα σὲ μέσα καὶ ψυχές, ἀναφέρονται καὶ τὰ ἐξῆς:
Στὸ ὁδικὸ δίκτυο 62 %,
στὰ τεχνικὰ ἔργα 90 %,
στὰ αὐτοκίνητα 73 %,
στοὺς σιδηροδρόμους 83 %,
στὰ πλοῖα 73 %,
στὸ τηλεγραφικὸ δίκτυο 100 %,
στὶς ἐπικοινωνίες 74 %,
στοὺς λιμένες 67 %,
στὴν Πολιτικὴ Ἀεροπορία 100 %. Καταστράφηκαν 401.306 οἰκοδομές, ἤτοι τὸ 23 % τοῦ οἰκοδομικοῦ συνόλου τῆς χώρας. Ἐκάηκαν 1.644 χωρία.
~Θάνατοι : 935.000 ψυχές, ἤτοι τὸ 13 % τοῦ πληθυσμοῦ, 8.000 ἂνδρες ἐφονεύθηκαν ἀπὸ τὴν Γερμανικὴ πολεμικὴ δραστηριότητα, ἐνῶ ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐκτοπισθέντων βιαίως στὴ Γερμανία καὶ σὲ ἂλλα ἐδάφη ἴσως ποτὲ δὲν θὰ γίνῃ γνωστός.
Τὰ ἴδια τὰ μυστικὰ ἀρχεῖα τῆς Βέρμαχτ στὴν Ἑλλάδα, ὅπως ἀποκαλύπτει στὸ βιβλίο του ὁ Πολυχρόνης Ἐνεπεκίδης, ἀναφέρονται σὲ 20.650 φονευθέντες, 25.728 αἰχμαλώτους καὶ 4.795 «ἐξιλαστήριες ἐκτελέσεις», ὅπως τὶς ὀνόμασαν στὸν «λογιστικὸ ἀπολογισμό» τους οἱ Γερμανοί.
Βαθιὰ τὰ σημάδια, πληγὲς ποὺ ποτὲ δὲν ἔκλεισαν, ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας καὶ κατὰ τῆς χώρας μας ποὺ δὲν δέχονται κανένα συγχωροχάρτι καὶ δὲν ξεπληρώνονται μὲ καμιὰ πολεμικὴ ἀποζημίωση...
Βιβλιογραφία
-ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (1941-1944), Δ.Ι.Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου