Ἡ Δυτικὴ πλευρὰ τοῦ Ἂθω, σὲ σχέδιο τοῦ Vassilios Barski, 1744.
Στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας τὰ μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὂρους ὑπέφεραν ἀπὸ τὴν ὑπέρογκη ἐπιβολὴ φόρων ἐκ μέρους τῶν Τούρκων. Τὸ 1764, ὁ σουλτάνος ἔχοντας ὡς ἀφορμὴ μία διένεξη ἀνάμεσα στὴ μονὴ Ἰβήρων καὶ σὲ ἄλλα μοναστήρια, ἔστειλε στὸ Ἅγιο Ὄρος ἄνθρωπό του, ὁ ὁποῖος ἔκανε ἀπογραφὴ τῶν μοναχῶν καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς φόρους τῆς δεκάτης καὶ τὸν κεφαλικό, ἐπέβαλε καὶ πρόσθετους φόρους.
Ἀπό ἕνα φιρμάνι τῆς 3ης Δεκεμβρίου τοῦ 1777, μαθαίνουμε ὅτι οἱ μονὲς Παντελεήμονος, Ἐσφιγμένου, Διονυσίου καὶ Κωνσταμονίτου, χρωστοῦσαν στὸ τουρκικὸ ταμεῖο 150.000 γρόσια μὲ τὸν τόκο νὰ ἔχῃ ὁρισθῇ ἀρχικὰ σὲ 10 ℅ καὶ μετὰ σὲ 5℅.
Τὴ δύσκολη κατάσταση ποὺ εἶχαν περιέλθει οἱ μονὲς ἐκείνη τὴν ἐποχή, μᾶς τὴν δίνει ἡ παρακάτω «ἐνθύμησις» τοῦ 1784 ποὺ εἶναι γραμμένη στὸ φύλλο 43α τοῦ ὑπ` ἀριθμὸν 627 κώδικα τῆς μονῆς Διονυσίου.
Ἡ ορθογραφία διατηρήθηκε ἀμετάβλητος.«Ἔστο εἰς Ἐνθιμήσιν ὅτι εἰς τοὺς: 1784: μαϊω: 5: ἀπὸ τὸ πολλοί χρέως ἤλθεν εἰς μεγάλην διστιχίαν το μοναστηρίον μας, ὅποὺ δὲν ἠμπορούσαν νά καθήσουν οἱ πατέρες ἀπό τούς κονιαρέους (εννοεί τους Τούρκους φοροεισπράκτορες) ὀπού ἧρχοντω συχνάκης γυρείοντας τά άσπρα τους ός λίκοι ἀγροιη κάμνοντας τήν λαμπράν (Λαμπρή, Πάσχα) ἐδό (αιδώ, ντροπή).
μήν ὐποφέροντας ή πατέρες τά κακά, ἐπερικάλεσαν τών χατζή μακάριον, καί ἧλθαι ἀπάνου εἰς τήν κωνσταντηνούπολην εἰς τούς ἄρχωντας καί εἰς τήν συνόδων ἐκτραγουδούμενος τήν συμφοράν μας, ὁς τόσον ἒγραψαν καί ἦλθομεν καί εἰμείς ἐγώ τε καί ὁ προήγούμενος κύρ μακάριος, λέγοντάς με νά πάρο τήν ἐπιστασίαν τού σκευοφυλάκιου ὅμος ἐγώ δέν ἐπιχειριζούντα καμείαν δουλίαν ὁ χατζή μακάριος καί ἤθελε νά χαλάση τό πράγμα ἄκοντα καί μή θέλοντας τό ἔστέρξα καί ἐγύνα ἐγώ ὁ προήγούμενος χατζή βενιαμίν θρέμμα τής βύζας ἒν θράκη.
καί ἐπάθαμεν πολλά βάσανα ἐώς νά τό βάλομε εἰς τάξην τό χρέως μας διατί ἦτον άπό ἐυδομήντα πουγγία καί πάνου καί ἔστω εἰς ἐνθιμησήν:
ὁ γράψας σκευοφύλαξ βενιαμίν τοῦ ἁγιου Διονυσίου.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου