Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ Ἑλληνοτουρκικοῦ πολέμου, ἀναβρασμὸς ἐπικρατοῦσε στὸ Ἅγιο Ὄρος. Ἡ Ἱερὰ Κοινότητα καθημερινὰ ἔψαλλε παρακλήσεις στὸ Ναὸ τοῦ Πρωτάτου καὶ σὲ ὅλους τοὺς Ναοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιὰ τὴν καλὴ κατάληξη τοῦ ἐθνικοῦ ἀγῶνα.
Ὅλοι οἱ μοναχοὶ παρακολουθοῦσαν ἐναγωνίως τὴν νικηφόρα πορεία τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἀπὸ τὴ Θεσσαλία πρὸς τὶς ἐσχατιὲς τῆς Μακεδονικῆς γῆς καὶ ἒβλεπαν μὲ βουρκωμένα μάτια καὶ γεμάτοι ἀγωνία τὴν ἑλληνικὴ ναυτικὴ σημαία νὰ διασχίζῃ τὰ πελάγη μπροστά τους καὶ νὰ χαρίζῃ τὴν πολυπόθητη ἐλευθερία στὶς νήσους τοῦ Αἰγαίου.
Ἦταν βέβαιοι οἱ μοναχοὶ ὅτι πλησίαζε καὶ γι` αὐτοὺς ἡ πολυπόθητη ἐκείνη ὥρα τῆς ἀπελευθέρωσης καὶ ἐτοίμαζαν χωρὶς προφυλάξεις καὶ μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ ἀπεσταλμένου τοῦ Σουλτάνου, τὴν ὑποδοχὴ τοῦ νικηφόρου ἑλληνικοῦ στρατοῦ, εἶτε ἐρχόταν ἀπὸ τὴν ξηρὰ εἶτε ἀπὸ τὴ θάλασσα…
Καὶ ἀνέτειλε αὐτὴ ἡ πολυπόθητη ὥρα, τὴν Παρασκευὴ 2 Νοεμβρίου 1912, ὅταν ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τοῦ Ὅρους φάνηκε ἡ ναυαρχίδα Ἀβέρωφ μαζὶ μὲ τὴν συνοδεία της ( τὰ πολεμικὰ πλοῖα Πάνθηρας, Ἰέραξ καὶ Θύελλα) νὰ κατευθύνεται πρὸς τὸν Ἄθω. Τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα μεταδόθηκε σὰν ἀστραπὴ σὲ ὅλη τὴ μοναστικὴ πολιτεία καὶ προκάλεσε τόσο ἐνθουσιασμό, ὥστε οἱ μοναχοὶ ἀνεξαρτήτου γλῶσσας καὶ φυλῆς μαζεύτηκαν στοὺς ναοὺς ψάλλοντας ἀναστάσιμους ὕμνους.
Οἱ καμπάνες τῶν ναῶν δονοῦσαν μὲ τοὺς ἁρμονικούς τους ἤχους τὸν ἀέρα καὶ οἱ τουφεκισμοὶ διαλαλοῦσαν τὴν θριαμβευτικὴ ἀνάσταση τοῦ Γένους.
Στὴν ἐπίσημη πράξη τοῦ συνεδρίου τῆς Ἱερῆς Κοινότητας ποὺ ἔλαβε χώρα τὴν ἐπόμενη μέρα, διαβάζουμε:
«Ἐν Καρυαῖς σήμερον τῇ 3 Νοεμβρίου ἡμέρᾳ Σαββάτῳ και ὥρᾳ 4 πρωϊνῇ συνελθόντων τῶν ἀντιπροσώπων τῶν Ἱερῶν Μονῶν εἰς ἔκτακτον συνεδρίαν ἐν πλήρει ἀπαρτίᾳ ἐπί τῇ συντελεσθείσῃ ἐπελευθερώσει τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν τόπου ἐκ τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ και τῇ κατοχῇ αὐτοῦ ἐν ὀνόματι τοῦ Βασιλέως Γεωργίου τοῦ Α’, ὑπό τοῦ ἑλληνικού στρατοῦ, ἐνεκρίθῃ καί ἀποφασίσθη.α) Νά ἐκφρασθῶσιν αἱ εὐχαριστίαι καί ἡ εὐγνωμοσύνη τῆς Ἰεράς Κοινότητοςδι΄ ὁλοσφραγίστου ἐπιστολῆς εἰς τόν Βασιλέα ἡμῶν Γεώργιον τόν Α΄καί τόν διάδοχον τοῦ ἑλληνικοῦ θρόνου.β) Εἰς τόν Πρωθυπουργόν.γ) Εἰς τόν Ὑποναύαρχον τοῦ στόλου τοῦ Αἰγαίου Ἐξοχ. κ. Παῦλον Κουντουριώτην.δ) Εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον.ε) Εἰς τόν ἀξιωματικόν τοῦ ἀγήματος τῆς κατοχῆς τόν πρῶτον καταλυτήν τῶν τουρκικῶν ἀρχῶν ἐν τῷ Ἱερῷ ἡμῶν τόπῳ ἐν ὀνόματι τοῦ Βασιλέως Γεωργίου τοῦ Α΄, σημαιοφόρον τοῦ στόλου τοῦ Αἰγαίου γενναιότατον κ. Γεώργιον Παπαγεωργίου, ὅστις ἀφικόμενος περί τήν ἑνδεκάτην ὥραν τῆς χθές Παρασκευῆς 2 Νοεμβρίου μετά ἀγήματος πεζοναυτῶν καί σταθμεύσας ἔμπροσθεν τοῦ Παντοκρατορικοῦ Κονακίου ἐκήρυξεν αἰχμάλωτον τόν τέως Καϊμακάμην τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν τόπου Ἀλῆ Ταλαάτ Βέην Μουνλαζαδέ ἐμφανισθέντα ἐνώπιον αὐτοῦ μετά πρόσκλησιν καί προσκυνήσαντα, τούς λοιπούς Τούρκους ὑπαλλήλους κσί στρατιώτας παραδοθέντας ἂνευ ἀντιστάσεως ἐντός τοῦ διοικητηρίου καί κατέλυσε τάς ἀπό 5 αἰώνων τόν Ἱερόν ἡμῶν τόπον ἐκμυζοῦσας τουρκικάς ἀρχάς ἐν ὁνόματι τοῦ Βασιλέως Γεωργίου τοῦ Α΄.Μεθ΄Μεθ΄ ὅ ἡγουμένης τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, ὡδηγήθη μετά τοῦ ἀγήματος αὑτοῦ εἰς τόν Ἰερόν ναόν τοῦ Πρωτάτου ἐν ἐκκλησιαστικῇ πομπῇ καί παρατάξει ἐν ᾦ ἐψάλη δοξολογία μεθ΄ἣν ὁ γραμματεύς προσεφώνησεν ὡς ἑξῆς:……»
Καὶ συνεχίζει μὲ εὐχαριστίες πρὸς ὅλους ὄσους συνέβαλλαν στὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν τουρκικὸ ζυγὸ καὶ ἀκολουθοῦν οἱ ὑπογραφὲς τῶν 19 Ἱερῶν Μονῶν, μὲ μοναδικὴ ἀποῦσα… τοῦ «Ῥωσσικοῦ»!
Τὴν χαρὰ τὼν Ἁγιορειτῶν καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ἦρθε νὰ ἐπισκιάσῃ ἡ φήμη ποὺ διαδόθηκε ἀπὸ τὸ Λονδῖνο, ὃτι ἡ Ῥωσσία θέλει νὰ ἐξαιρεθῇ τὸ Ἃγιο Ὂρος ἀπὸ τὰ ἐδάφη, τὰ ὁποῖα ἡ Τουρκία ὑποχρεοῦται διὰ τῆς συνθήκης νὰ παραδώσῃ στὰ νικηφόρα σύμμαχα κράτη. Ἡ φήμη διαδόθηκε μετὰ τὴν συγκέντρωση τῶν πληρεξουσίων τῆς εἰρήνης στὸ Λονδῖνο.
Ἡ ἀσαφής καὶ ἀκαθόριστη πρόταση τῆς Ῥωσσίας ἄφηνε νὰ ἐννοηθῇ ἕνα ἐνδιαφέρον γιὰ σύσφιξη τῶν δεσμῶν τῶν ὀρθοδόξων κρατῶν, πρόληψη προστριβῶν μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Βουλγαρίας τῶν ὁποίων τὰ σύνορα σύμφωνα μὲ τοὺς Ῥώσσους θὰ διέρχονταν «ἐγγύς τῆς Ἀθωίτιδος Χερσονήσου, ἐπί τῆς ὁποίας καί ἡ Βουλγαρία ἐξεδήλου διάθεσιν ἀξιώσεων».
Καὶ γιὰ νὰ ὑπερασπιστοῦν οἱ Βούλγαροι τὶς ἀξιώσεις τους ἐπὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, εἶχαν ἐγκαταστήσει στὴν βουλγαρικὴ Μονὴ Ζωγράφου, ἀπόσπασμα βουλγαρικοῦ στρατοῦ!
Στὴν Ἀθήνα, τὰ μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως διαφώνησαν, μὲ τὴν πρόταση τῆς Ῥωσσίας καὶ μὲ τὴν ἀρχικὴ συγκατάθεση τοῦ Προέδρου τοῦ συμβουλίου τῆς εἰρήνης καὶ ὁ τότε Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν κ. Λ. Κορομηλᾶς ζήτησε διευκρινήσεις ἐπὶ τοῦ θέματος ἀπὸ τὸν Ῥῶσσο πρεσβευτὴ στὴν Ἀθήνα, κ. Δημῆντεφ.
Ἀπὸ τὶς ἐξηγήσεις του ὃμως δὲν προέκυψε κάτι σαφὲς γιατὶ ἐνῶ ἀρχικὰ ὁ Ῥῶσσος πρεσβευτὴς ἔλεγε ὃτι ἡ Ῥωσσία ἐπιθυμεῖ τὸ Ἃγιο Ὂρος νὰ εἶναι πολιτικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ αὐτόνομο ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, μετὰ δήλωσε ὃτι ἐπιθυμοῦν τὸ ἀμετάβλητο καὶ νὰ διατηρηθῇ τὸ ἐν ἰσχύει διοικητικὸ καθεστῶς καὶ νὰ θεωρεῖται τὸ ἒδαφός του, ὡς οὒδέτερο…
Τὸ Μαυροβούνιο καὶ ἡ Σερβία δὲν ἒδειξαν ἐνδιαφέρον πρὸς τὶς ῥωσσικὲς προτάσεις. Ἡ Βουλγαρία κάτω ἀπὸ τὴν πίεση τῆς Ῥουμανίας ποὺ εἶχε ἀξιώσεις στὰ ἐδάφη τῆς Σιλιστρίας, πρότεινε νὰ δοθῇ τὸ Ἅγιο Ὂρος στὴν Ῥουμανία ὥστε νὰ σταματήσῃ νὰ διεκδικῇ τὰ ἐδάφη τῆς Βουλγαρίας…!
Πραγματικὰ ἡ Ῥωσσία ἔμεινε ἒκπληκτη ἀπὸ τὴν ἀπάντηση τῆς Βουλγαρίας γιατὶ στηριζόταν στὶς βουλγαρικὲς ἀξιώσεις ἐπὶ τοῦ Ἁγίου Ὂρους, καὶ πρὶν προλάβει νὰ συνέλθῃ… ἡ Αὐστροουγγαρία μίλησε καὶ αὐτὴ γιὰ δικαίωμα ἐνδιαφέροντος ἐπὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γιατὶ στὰ ἐδάφη του εἶχε τρεῖς αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες!
Τελικὰ τὸ ζήτημα τοῦ Ἁγίου Ὂρους ἀκολούθησε τὴν ὀδὸ πρὸς τὴν Πρεσβευτικὴ Συνδιάσκεψη, ὅπως καὶ τὸ ζήτημα τῶν νησιῶν καὶ τῆς Ἠπείρου καὶ ἀποφασίστηκε ὃτι ὁ Ἄθως θὰ ἔμπαινε κάτω ἀπὸ τὴν προστασία τῶν ὀρθόδοξων κρατῶν, δηλαδὴ τῆς Ῥωσσίας καὶ τῶν Βαλκανικῶν. Τότε ἡ Αὐστρία ἔδειξε ἐπιθυμία νὰ συμπεριληφθῇ καὶ αὐτὴ μεταξὺ τῶν ὀρθόδοξων Δυνάμεων «ἔνεκα τῶν πολυαρίθμων αὑτῆς ὀρθοδόξων ὑπηκόων», ἐπιθυμία ποὺ κανεῖς δὲν ἔδωσε σημασία, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ Ῥωσσία ποὺ δὲν ἒκρυψε τὴ δυσαρέσκειά της...
Ἡ Ῥωσσία δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀρκεσθῇ στὴν γενικότητα τῆς ἀπόφασης αὐτῆς, ποὺ ἀναγνώριζε τὸ Ἅγιο Ὄρος ὡς οὐδέτερο ἔδαφος κάτω ἀπὸ τὴν προστασία τῶν ὀρθόδοξων κρατῶν καὶ πρότεινε νὰ καθορισθοῦν οἱ γενικὲς βάσεις τοῦ πολιτεύματος τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ νὰ καθοριστοῦν καὶ οἱ σχέσεις ποὺ θὰ ἒχει τὸ Ὄρος, μὲ τοὺς προστάτες του. Αὐτὲς οἱ νέες προτάσεις ἀπορρίφθηκαν ἀμέσως…
Στὸ μεταξύ, οἱ Ῥῶσσοι κελιῶτες ὑπέβαλλαν στὴν Πρεσβευτικὴ συνδιάσκεψη, τὸ ἐξῆς ὑπόμνημα μὲ ἡμερομηνία 12 Μαΐου 1913:
1) Νὰ ἀναγνωρισθῇ τὸ Ἅγιον Ὄρος οὐδέτερο ἔδαφος ὑπὸ τὴν προστασία τῆς Ῥωσσίας καὶ τῶν Βαλκανικῶν κρατῶν, Ρουμανίας, Σερβίας, Βουλγαρίας, Ἑλλάδος καὶ Μαυροβουνίου.
2) Νὰ χορηγηθῇ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἐσωτερικὴ αὐτοδιοίκηση, διοικητικὲς καὶ δικαστικὲς ἀρχὲς ποὺ θὰ καθορίσουν οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν ὀρθόδοξων κρατῶν.
3) Ἡ Συνέλευση τοῦ Ἁγίου Ὄρους νὰ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἀντιπρόσωπους ὄχι μόνο τῶν Μονῶν ἀλλὰ καὶ ὅλου τοῦ μοναχικοῦ πληθυσμοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μὲ ἀναλογία 200 ἔως 250 μοναχῶν γιὰ κάθε ἀντιπρόσωπο.
4) Νὰ ξεχωρίσουν αὐστηρῶς οἱ ἀστικὲς καὶ ποινικὲς ὑποθέσεις ἀπὸ τὶς πνευματικές.
5) Νὰ ψηφιστῇ διάταξη ποὺ νὰ ἀφορᾷ τὸ δικαίωμα τῆς ἰδιοκτησίας τῶν ἀκινήτων ποὺ πωλοῦνται ἀπὸ τὶς μονὲς μὲ πωλητήρια. Νὰ ὀρισθῇ ὅτι τὰ κτήματα καὶ τὰ ἀκίνητα αὐτά, θὰ θεωροῦνται πλήρης ἰδιοκτησία τοῦ ἀγοραστή, τῶν ἀντιπροσώπων ἢ τῶν ἰδρυμάτων, χωρὶς κανέναν περιορισμὸ στὰ δικαιώματα τοῦ ἀγοραστῆ.
6) Ἄν ὑπάρχῃ στὸ Ἃγιον Ὂρος τὸ βακουφικὸ σύστημα κυριότητας, νὰ τροποποιηθῇ τὸ δικαίωμα αὐτὸ καὶ νὰ ἀναγνωρισθοῦν οἱ ἀπορρέουσες συνέπειες ποὺ θὰ προκύψουν.
Οἱ μοναχοὶ ποὺ ὑπογράφουν
τὸ συγκεκριμένο ὑπόμνημα κλήθηκαν σὲ ἀπολογία ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα καὶ ἐκεῖ ἀποκάλυψαν ὃτι «τό ὑπόμνημα ἐκεῖνο ἀπεστάλη αὐτοῖς ἒξωθεν
πρός ὑπογραφήν, παρ΄ἐπισήμων προσώπων»...! Παράλληλα μὲ τὶς διπλωματικὲς ἐνέργειες, ἡ Ῥωσσικὴ κυβέρνηση, μὲ ἀφορμὴ τὴ διένεξη μεταξὺ τῶν Ῥώσσων μοναχῶν τῆς Ῥωσσικῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος καὶ τῆς Ῥωσσικῆς σκήτης τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα, ἔστειλε στὸ Ἅγιο Ὄρος τὸν κ. Παῦλο Μανσούρωφ, πρώην γραμματέα τῆς Ῥώσσικης πρεσβείας στὴν Κωνσταντινούπολι καὶ νῦν ἐν ἐνεργείᾳ ὑπάλληλο τοῦ Συνοδικοῦ γραφείου Μόσχας, νὰ μελετήσῃ ἐπὶ τόπου τὴν δυνατότητα ἐφαρμογῆς τῆς οὐδετεροποίησης τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ὁ Κ. Μανσούρωφ, ἔχοντας τὴν εὐκαιρία νὰ ἔχῃ ἰδίᾳ γνώμη, βγῆκε πεπεισμένος ὅτι ἡ ἰδέα τῆς Ῥωσσικῆς κυβέρνησης πρέπει νὰ ἐγκαταλειφθῇ.
Ἡ Ῥωσσικὴ κυβέρνηση ὅμως δὲν ἐκδήλωσε σημεῖα μεταβολῆς στὴ γνώμη της, ἀλλὰ ἀντιθέτως, μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ πολέμου τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν Βουλγαρία (Β΄Βαλκ. Πόλεμος) καὶ τὴν ἀνάγκη νὰ παραδοθοῦν οἱ Βούλγαροι στρατιῶτες καὶ κομιτατζῆδες ποὺ εἶχαν ἐγκατασταθεῖ στὴ μονὴ Ζωγράφου, ἡ Ῥωσσική Κυβέρνηση θεώρησε δικαίωμά της νὰ διαμαρτυρηθῇ στὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση γιὰ τὴν πολεμικὴ δράση τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ σὲ οὐδέτερο ἔδαφος (Ἃγιον Ὂρος).
Σὲ ἐπιστολὴ ἐγκυκλίου τῆς παράνομης Ἀδελφότητας τῶν Ῥώσσων κελιωτῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους πρὸς ῥωσσικὲς ἐφημερίδες μαθαίνουμε ὃτι οἱ Ῥῶσσοι μοναχοὶ ἒχουν κατ΄ ἐπανάληψη ζητήσει προστασία ἀπὸ τὴν Ῥωσσικὴ Κυβέρνηση γιὰ τὶς δῆθεν ἀδικίες ποὺ ὑφίστανται ἀπὸ πλευρᾶς τῶν ἑλληνικῶν μονῶν.
Οἱ ἀφορμὲς ὅμως καὶ τὰ αἴτια ποὺ ὁδήγησαν τὴ Ῥωσσία σὲ αὐτὴ τὴ στάση, φαίνονται ξεκάθαρα σὲ ἐπιστολὴ ἀπὸ τὴ Μόσχα τοῦ Δεκέμβρη τοῦ 1912, πρὸς πρόσωπο ἐνδιαφερόμενο γιὰ τὸ ζήτημα τοῦ Ἁγίου Ὄρους:
«Ἡ ὑπό τῶν ἐλληνικῶν στρατευμάτων κατάληψις τοῦ Ἂθωνος, λίαν ἐθορύβησε τούς ἐνταῦθα (στὴ Ῥωσσία) ἰθύνοντας κύκλους, περί τοῦ μέλλοντος τοῦ ἱεροῦ τούτου Ὄρους, τό ὁποῖον ὡς γνωστόν ἀπό τῆς καταλήψεως τῆς Ἐλληνικῆς Μονῆς τοῦ Ἁγ. Παντελεήμονος ὑπό τῶν Ρώσων, θεωρεῖται ὡς ὑψίστου ἐνδιαφέροντος σημεῖον διά τόν σλαϋικόν κόσμον.Τό Αὐτοκρατορικόν Ὑπουργεῖον τῶν Ἐξωτερικῶν, μή διαθέτον μεταξύ τοῦ συγχρόνου προσωπικοῦ του ὑπαλλήλους εἰδήμονας τῶν ζητημάτων τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς καί εἰδικῶς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐζήτησε τάς γνώμας τῶν ὑπό σύνταξιν νῦν διατελούντων πρᾠην διπλωματικῶν πρακτόρων τῆς Αὐτοκρατορίας ἐν Ἀνατολῇ, οἴτινες ἐκ τῆς πολυχρονίου αὐτῶν αὐτόθι ὑπηρεσίας, εἶναι εἰς θέσιν να παράσχωσι βασίμους πληροφορίας περί τῆς ευκταίας διά τά ῥωσικά συμφέροντα διευθετήσεως τῆς τύχης τῆς ἱερᾶς ἡμῶν ταύτης Ἀκροπόλεως…[…..]..».
(καὶ συνεχίζει, ...ὅτι οἱ πληροφορίες ποὺ ἔλαβε ἡ Ῥωσσικὴ κυβέρνηση ἦταν ἀπὸ γνωστοὺς πανσλαβιστὲς ποὺ δὲν ἒκρυβαν τὴν ἀδημονία τους καὶ τὴν προσδοκία τους γιὰ θριάμβους ἐπὶ τῆς Ἑλλάδοςς. Οἱ Ῥῶσσοι θεωροῦσαν βλαβερὴ γιὰ τὰ συμφέροντά τους τὴν προσάρτηση τοῦ Ἄθω στὴν Ἑλλάδα καὶ θεωροῦσαν τὴν κυριαρχία τῶν Τούρκων προτιμότερη.
Ἡ Ῥωσσία ὑπολόγιζε νὰ αποκτήσῃ τὴν Καβάλα ὡς λιμάνι, παραχωρούμενη σὲ αὐτὴν ἀπὸ τὴ Βουλγαρία. Ἡ κατάληψη ὃμως τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τῆς Καβάλας ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ στρατὸ τὴν ἔκανε νὰ ἀναπροσαρμόσῃ τὰ σχέδιά της γιὰ ῥωσσικὴ βάση στὴ Μεσόγειο καὶ νὰ ἔχῃ στοχεύσῃ αὐτὴ τὴ φορὰ τὸν ὄρμο τῆς Δάφνης!
Ὅταν ὁ Ἰγνάτιεφ, ὁ Ῥῶσσος Πρέσβης στὴν Κωνσταντινούπολη, περηφανευόταν (18/12/1875) στὸν φίλο του Ἀρχιμανδρίτη Ἀντωνίνο, ἀρχηγὸ τῆς Πνευματικῆς Μίσιας Ἰεροσολύμων ὃτι:
«Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἐκέρδησα ἐξ ὁλοκλήρου τό ζήτημα», εἶχε δίκιο νὰ περηφανεύεται γιατὶ μὲ τὴν ἐκλογὴ Ῥώσσου ἡγούμενου στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, κέρδισε μία ἀπὸ τὶς εἴκοσι κυρίαρχες μονὲς τοῦ Ἄθω, ὑπὲρ τῆς Ῥωσσίας…
- Οἱ πληροφορίες προέρχονται ἀπὸ τὸ βιβλίο
«ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ & Η ΡΩΣΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝ ΑΝΑΤΟΛΗ», ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΤΙΟΥ, ΕΚΔΙΔΟΤΑΙ ΔΑΠΑΝΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ, ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ, 1913
«ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ & Η ΡΩΣΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝ ΑΝΑΤΟΛΗ», ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΤΙΟΥ, ΕΚΔΙΔΟΤΑΙ ΔΑΠΑΝΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ, ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ, 1913
- Οἱ ἀσπρόμαυρες φωτογραφίες εἶναι τοῦ Boissonnas, Ὁδοιπορικό στὸν Ἂθω, 1928-1930
-Ὁ χάρτης εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Τρ. Εὐαγγελίδη, Νέα Ἑλλάς, 1913.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου