Οἱ σκέψεις μου γέμισαν τὸν φθινοπωρινὸ ἀέρα
σὰν τὰ κιτρινισμένα φύλλα.
Σκέψεις ποὺ διαμορφώθηκαν ἀργὰ καὶ ἀνεπαίσθητα
ὅταν οἱ ξεριζωμένοι αἰῶνες πέρασαν μπροστά μου,
γλιστρῶντας στὸ χρόνο
ἀθέατοι καὶ ἀνέγγιχτοι τοῦ συλλογικοῦ τρόμου
ποὺ τμῆμα του εἴμαστε προσθήκη.
Κι ἂν εἶναι ὁ σαρκασμὸς
ποὺ μιλάει αὐτὴν τὴν στιγμὴ
συγχωρῆστε με,
εἶναι γιατὶ δὲν θέλω νὰ παρατείνῳ
τὴ γιορτὴ τοῦ τίποτα
ποὺ μᾶς ἐξανεμίζει μέσα στὴν ἀκινησία,
ὅταν ἀκόμα καὶ αὐτά, τὰ δέντρα
ἐξακολουθοῦν νὰ σείουν τὰ κλαδιά τους.
Γιατὶ ὅταν τὸ μέλλον γίνει παρὸν
καὶ τὸ σήμερα, αὔριο
ὅταν πιὰ πάψει ἡ σιωπηρὴ ἀνακωχὴ
ποὺ τὰ φιλτραρισμένα λόγια
κήρυξαν στὴν καρδιά μας,
τότε τὸ παγερὸ ρῖγος τῆς ἀναγνώρισης
θὰ ταξιδέψῃ παρέα μὲ τὸ αἷμα στὶς φλέβες μας
καὶ οἱ χαμένες ψυχὲς ποὺ παγιδεύτηκαν
σ`αὐτὸν τὸν ἀπατηλὸ κόσμο,
οἱ λαθραῖοι ἀναγνῶστες τῆς ζωῆς
θὰ ξεδιπλώσουν τὶς μυστικές φτεροῦγες
ποὺ καλὰ κρατοῦσαν κρυμμένες
στὰ βάθη τοῦ μυαλοῦ
καὶ θὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὶς σκέψεις αὐτὲς
ποὺ καταδυναστεύονται
ἀπὸ τὸν τρόμο καὶ τὴν παραφροσύνη.
Δὲν εἶναι μόνο σκέψεις
ὅσα μοιράζομαι μαζί σας
ποὺ τμῆμα του εἴμαστε προσθήκη.
Κι ἂν εἶναι ὁ σαρκασμὸς
ποὺ μιλάει αὐτὴν τὴν στιγμὴ
συγχωρῆστε με,
εἶναι γιατὶ δὲν θέλω νὰ παρατείνῳ
τὴ γιορτὴ τοῦ τίποτα
ποὺ μᾶς ἐξανεμίζει μέσα στὴν ἀκινησία,
ὅταν ἀκόμα καὶ αὐτά, τὰ δέντρα
ἐξακολουθοῦν νὰ σείουν τὰ κλαδιά τους.
Γιατὶ ὅταν τὸ μέλλον γίνει παρὸν
καὶ τὸ σήμερα, αὔριο
ὅταν πιὰ πάψει ἡ σιωπηρὴ ἀνακωχὴ
ποὺ τὰ φιλτραρισμένα λόγια
κήρυξαν στὴν καρδιά μας,
τότε τὸ παγερὸ ρῖγος τῆς ἀναγνώρισης
θὰ ταξιδέψῃ παρέα μὲ τὸ αἷμα στὶς φλέβες μας
καὶ οἱ χαμένες ψυχὲς ποὺ παγιδεύτηκαν
σ`αὐτὸν τὸν ἀπατηλὸ κόσμο,
οἱ λαθραῖοι ἀναγνῶστες τῆς ζωῆς
θὰ ξεδιπλώσουν τὶς μυστικές φτεροῦγες
ποὺ καλὰ κρατοῦσαν κρυμμένες
στὰ βάθη τοῦ μυαλοῦ
καὶ θὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὶς σκέψεις αὐτὲς
ποὺ καταδυναστεύονται
ἀπὸ τὸν τρόμο καὶ τὴν παραφροσύνη.
Δὲν εἶναι μόνο σκέψεις
ὅσα μοιράζομαι μαζί σας
μὰ καὶ ἐλπίδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου