Ὁ Τζῶρτζ Χόρτον, Γενικὸς Πρόξενος τῶν Η.Π.Α. στὴν Σμύρνη κατὰ τὶς περιόδους 1911-1917 καὶ 1919-1922, γράφει στὸ βιβλίο του «Ἀναφορικὰ μὲ τὴν Τουρκία» (Ἐκδόσεις «Νέα Σύνορα» - Ἀ.Λιβάνη) :
«…Ἀμέσως μετὰ τὴν ψήφιση τοῦ Συντάγματος, τὸ πρῶτο βῆμα τῆς κυρίαρχης τουρκικῆς φυλῆς ἦταν νὰ ἐδραιώσῃ τὴν ὑπεροχή της μὲ μέτρα καταστολῆς, ἀκόμη καὶ μὲ φόνους».
«Οἱ Τοῦρκοι, παράλληλα, ἀποφάσισαν νὰ ἐξαναγκάσουν ὅλες τὶς μὴ τουρκικὲς φυλὲς νὰ γίνουν Ὀθωμανοί στὴ γλῶσσα, στοὺς νόμους, στὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα».
«Δὲν πιστεύω νὰ συνέλαβε ἀνθρώπινος νοῦς, ποτὲ ἄλλοτε, πιὸ ἀνόητο σχέδιο ἀπὸ αὐτό, δῆλα δή νὰ ὑποχρεώσῃ ὁλόκληρα ἔθνη νὰ ἀλλάξουν τὴν γλῶσσα καὶ τὰ ἔθιμά τους μέσα σὲ μία νύχτα…».
«Αὐτό τὸ σχῆμα φαντάζει ἀκόμα πιὸ ἀπίθανο ἂν λάβουμε ὑπ’ ὅψιν μας ὅτι αὐτὴ ἡ προσπάθεια ἔγινε (καὶ γίνεται) ἀπὸ ἕναν κατώτερο πολιτισμὸ ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἐπιβληθῇ σ’ ἕναν ἀνώτερό του».
«…Οἱ (νέο)Τοῦρκοι δὲν εἶχαν ποτὲ τὴν πρόθεση νὰ δώσουν ἴσες ἐλευθερίες σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς ποὺ εἶχαν τὴν ἀτυχία νὰ βρίσκονται στὸ ἕλεός τους».
«Ὅταν ἀπέτυχαν νὰ τοὺς ἐκτουρκίσουν, ἡ ἐναλλακτικὴ λύση ποὺ εἶχαν, ἦταν νὰ τοὺς ἀφανίσουν, πολιτική ποὺ δ ὲ ν χρειάζεται μακροπρόθεσμα σχέδια γιὰ νὰ ὑλοποιηθῇ…»
Ἔτσι ἄρχισε τὸ ἀποτρόπαιο γενοκτονικὸ ἔγκλημα τῆς (νέο)Τουρκικῆς ἐξουσίας σὲ βάρος τῶν, ὑπόδουλων ἀπὸ αἰῶνες, λαῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Βαλκανικῆς στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰῶνος.
Ἤδη, πρὶν ἀπὸ τὴν ἒναρξη τοῦ Α’ Παγκόσμιου Πολέμου οἱ νεόΤοῦρκοι (μὲ τὴν διπλωματικὴ κάλυψη τῆς Γερμανίας καὶ τὴν «μυωπική» ἀνοχὴ τῶν λοιπῶν Εὐρωπαϊκῶν Κρατῶν…) ἀλλὰ καὶ στὴν διάρκειά του, σύμφωνα μὲ μελέτη ἔκθεση τῆς «ἙλληνοἈμερικανικῆς Ἐταιρείας», ξερίζωσαν 1.500.000 (ἑνάμισυ ἑκατομμύριο) Ἕλληνες ἀπὸ τὴν Θράκη καὶ τὴν Μικρὰ Ἀσία.
Παράλληλα, ἀπὸ τὸ ἔτος 1915, ξεκίνησαν τὰ ἀπάνθρωπα μαρτύρια, ὁ βίαιος ἐκπατρισμὸς ἀπὸ τὶς πανάρχαιες ἐστίες τους καὶ, ἐν τέλει, ἡ ἀνήκουστη γενοκτονία τουλάχιστον 1.500.000 (ἑνάμισυ ἑκατομμυρίο) Ἀρμενίων…
Τὴν ἴδια τύχη ὑπέστη ὁ μαρτυρικὸς Ἑλληνισμὸς τοῦ Πόντου, ὁ ὁποῖος ἀντιστάθηκε μὲ τὰ ὅπλα στὴν (σχεδιασμένη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κεμᾶλ καὶ τὸν διαβόητο σαδιστή-δολοφόνο ὑπαρχηγό του Τοπᾶλ Ὀσμᾶν) γενοκτονία του ἀλλά, ἀπομονωμένος γεωγραφικὰ ὅπως ἦταν, ἐξοντώθηκε ἢ ἐκδιώχθηκε μαζικὰ καὶ διασκορπίσθηκε ὄχι μόνο στὴν Ἑλλαδα ἀλλὰ καὶ στὶς χῶρες τῆς (πρώην) Σοβιετικῆς Ἔνωσης. (Γιὰ νὰ ὑποστῇ καὶ ἄλλα δεινά ἀπὸ τὴν αἱμοσταγὴ Σταλινικὴ ἐξουσία…)
Ἀκολούθησε ὁ ἐξανδραποδισμός, τὸ ἔτος 1922, ἑνὸς ἑκατομμυρίου Ἑλλήνων τῆς Ἰωνίας, τῆς Κων/πολης καὶ τῆς Κύπρου καθῶς καὶ ἄλλων μεγάλων ἢ μικρότερων σὲ πληθυσμὸ ἀρχέγονων Λαῶν τῆς Μ.Ἀσίας καὶ ἀφ’ ἐτέρου ὁ ἐκτουρκισμὸς -«μὲ τὸ μαχαῖρι στὸ λαιμό»- τῶν ὑπολοίπων.
Ὠστόσο, καθ’ ὅσον ἀφορᾶ τὴν Μικρὰ Ἀσία (κυρίως δὲ τὶς παράλιες περιοχές της καὶ τὸν Πόντο) θὰ πρέπει νὰ (ξανα)γίνῃ γνωστὸ σὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες (γιατί, ὅπως φαίνεται, ἀρκετοὶ ἐπιθυμοῦν νὰ τὸ ξεχάσουμε…)
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΙΚΗΦ. ΚΟΣΣΥΒΑΚΗ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Ι Δ Ο Υ Ο Ι Τ Ο Υ Ρ Κ Ο Ι
(Μέ τήν απειλή τής ένταξης τους στήν Ευρωπαϊκή Ένωση)
ΕΚΔ. ΑΓΚΥΡΑ
Οἱ φωτογραφίες εἶναι ἀπὸ egolpio.wordpress.com
καὶ sitalkisking.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου