Σάλπισμα Πολεμιστήριον, Κοραῆ

     Πῶς ξεκινᾶνε οἱ Ἐπαναστάσεις; Πῶς δημιουργοῦνται ἄφοβες ψυχὲς; Ἀγάπη καὶ Σεβασμὸς στοὺς Προγόνους καὶ στὶς Γενεὲς ποὺ ἔρχονται. Περηφάνια, Ἀγάπη γιὰ τὴν Ἐλευθερία καὶ τὴν Πατρίδα! 

Ἀγάπη, Σεβασμὸς καὶ Περηφάνια! 

     § Ἀδελφοί, φίλοι καὶ Συμπατριῶται, Ἀπόγονοι τῶν Ἑλληνων, καὶ γενναῖοι τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἑλληνικοῦ γένους ὑπέρμαχοι, ὅσα ἀναγνώσετε εἰς τὴν παρούσαν ἐπιστολήν, μὴ τὰ νομίσετε συμβουλὰς ἰδικάς μου, ἀλλὰ παράπονα τῆς Ἑλλάδος· διότι ἄλλα δὲν γράφω πλὴν ὅσα ἤθελε σᾶς εἰπῇ ἡ κοινὴ μήτηρ ἡμῶν καὶ πατρίς, ἡ δυστυχὴς Ἑλλάς, ἂν ἐλάμβανε φωνὴν καὶ γλῶσσαν.

     «Τέκνα μου ἀγαπητά, οἱ πρόγονοί σας, ἦσαν οἱ πλέον φωτισμένοι, οἱ πλέον ἀνδρεῖοι ἄνθρωποι τῆς Οἰκουμένης. Τῆς ἐλευθερίας τὸ γλυκύτατον ὄνομα ἀπ’ ἐκείνους πρώτους ἠκούσθη, ἀπ’ ἐκείνων τὰ στόματα πρῶτον ἐξεφωνήθη. Αὐτοὶ πρῶτοι εὕρηκαν καὶ αὔξησαν τὰς τέχνας καὶ τὰς ἐπιστήμας καὶ τῶν χειρῶν αὐτῶν δημιουργήματα, ἔργα θαυμαστά.

Εἰς ἐμὲ τὴν Ἑλλάδα πρώτην ἐγεννήθησαν ποιηταί, ῥήτορες, φιλόσοφοι, τεχνῖται, στρατηγοί, τόσον μεγάλοι, τόσον παράδοξοι, ὥστε ὅσα λέγονται περὶ αὐτῶν, ἥθελαν ἀναμφιβόλως νομισθῆ μῦθοι, ἂν δὲν εἴχομεν τὴν ἀπόδειξιν ἀπὸ τὰ λείψανα τῆς μεγαλουργίας των. Αὐτοί, ὁλίγοι τὸν ἀριθμόν, καὶ νόμους εὕρηκαν, καὶ πολιτείας συνέστησαν, καὶ τὴν ἐλευθερίαν των μὲ μεγαλοψυχίαν ἀπίστευτον ὑπεράσπισαν ἐναντίον εἰς κραταιοὺς καὶ μεγάλους βασιλεῖς. 

     Μὴ συλλογισθέντες ὅτι τὰ παράδοξα καὶ σχεδὸν ἀπίστευτα ἀνδραγαθήματα τῶν προγόνων σας ἦσαν ἀποτελέσματα τῆς κοινῆς πάντων τῶν Ἑλλήνων ὁμονοίας· ἄρχισαν νὰ ζηλοτυποῦν καὶ νὰ φθονῶσιν ἀλλήλους, νὰ κατατρέχωσιν εἷς τὸν ἄλλον, νὰ σπείρουσι κατὰ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν τῆς διχονοίας τὰ ζιζάνια. Ἡ διχόνοια ὀλίγον κατ’ ὀλίγον ἔκαμε μικροψύχους τοὺς μεγαλοψύχους Ἓλληνας, κατέστησε τοὺς σοφοὺς ἄφρονας, ἐδίωξεν ἀπὸ τὰς καρδίας των τὴν ἀγάπην τῆς πατρίδος, καὶ ἔθηκεν εἰς τὸν τόπον τὴν δίψαν τῶν ἡδονῶν καὶ τοῦ πλούτου, ἐφυγάδευσε τὸν ἐνθουσιασμὸν τῆς ἐλευθερίας, καὶ ἔφερεν ἀντ’ αὐτοῦ τὴν μικροπρέπειαν, τὴν κολακείαν, τὸ ψεῦδος, τὴν ἀπάτην, καὶ τῆς ἀπάτης ὅλα τὰ βδελυρὰ παρακολουθήματα. Καὶ μὲ τοιαῦτα ἀγεννῆ καὶ δυστυχέστατα φρονήματα, πῶς ἦτον πλέον δυνατὸν νὰ μείνωσιν οἱ πρόγονοί σας ἐλεύθεροι;

Ἡ ἐλευθερία, δὲν ἀγαπᾷ νὰ κατοικῇ εἰς τόπους ὅπου δὲν βασιλεύει ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ χρηστοήθεια. 

     Ἔπεσαν μετὰ ταῦτα οἱ πρόγονοί σας, ὑποκάτω εἰς τὸν ζυγὸν τῶν Ρωμαίων, καὶ οἱ Ρωμαῖοι τοὺς ἐτίμησαν τοὺς Ἕλληνες ὡς σοφοτέρους των, καὶ λαβόντες ἐπιστῆμας καὶ τέχνας παρ’ αὐτῶν ἠξιώθησαν νὰ ὀνομασθῶσι καὶ αὐτοὶ τὸ δεύτερον σοφὸν ἔθνος τῆς οἰκουμένης μετὰ τοὺς Ἕλληνας. Ἀλλὰ καὶ οἱ Ῥωμαῖοι ἒπεσαν στὰ ἴδια πταίσματα μὲ τοὺς Ἓλληνες καὶ ὁ Ῥωμαϊκὸς ζυγὸς καὶ οἱ Ῥωμαῖοι αὐτοκράτορες ἐκρημνίσθησαν ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου τὸν θρόνον.

Ἀλλὰ τοὺς ἐκρήμνισαν τύραννοι βαρβαρότεροι καὶ σκληρότεροι ἀπ’ ἐκείνους· ἔθνος τρισβάρβαρον, ἔθνος μιαρὸν, ἔθνος τούρκικον, καὶ ἔπεσε εἰς ἐμὲ τὴν μητέρα σας Ἑλλάδα, ὡς ἓνας σφοδρὸς ἀνεμοστρόβιλος, καὶ κατέσβεσε τὰ μικρὰ καὶ ἀσθενῆ φῶτα, ὅσα τῶν Ῥωμαίων Αὐτοκρατόρων ἡ τυραννία δὲν εἶχεν ἀκόμη δυνηθῆ νᾲ σβέσῃ· ἐσκόρπισε τὸ ὀλίγα ἐκεινά μου τέκνα, τοὺς ἀδελφούς σας, ὅσοι ὁλίγον σοφώτεροι παρὰ τοὺς ἄλλους κατέφυγον ἂλλος ἀλλαχοῦ, φέροντες μεθ’ ἑαυτῶν τῆς προγονικῆς αὐτῶν σοφίας τὰ λείψανα.

     Ἐρωτῶ σας λοιπὸν τὴν σήμερον, ὑποφέρετε νὰ ἀφήσετε τόσα κακὰ ἀνεκδίκητα; Ὑποφέρετε νὰ ἀκοῦτε τοὺς στεναγμούς, νὰ θεωρεῖτε τὰ δάκρυά μου, νὰ μὲ βλέπετε σπαραττομένην, καὶ δὲν φοβεῖσθε μήπως ἡ τυραννία μοῦ ἀφαιρέσῃ καὶ τὴν ζωήν;

     Ἀλλὰ τώρα ὁ καιρὸς τῆς ἐκδικήσεως ἔφθασε, καὶ ἀπὸ τοῦτον καιρὸν ἄλλον ἀρμοδιώτερον ποτὲ δὲν θέλετε ἐπιτύχει. Εἰς τὰς χεῖρὰς σας εἶναι τέκνα μου νὰ ἐπιταχύνετε τῆν ἐκδίκησιν ταύτην· εἰς τὰ χεῖρὰς σας εἶναι νὰ ἰατρεύσετε τὸ γρηγορότερον τὰς πληγάς μου, νὰ μὲ ἐκδύσετε ἀπὸ τὰ σχισμένα τοῦτα καὶ μεμολυσμένα ῥάκια, καὶ νὰ μὲ στολίσετε πάλιν μὲ τὴν ἀρχαιαν μου δόξαν. Ἢ δὲν ἔμεινε πλέον εἰς τὰς καρδίας σας οὐδὲ παραμικρὸς σπινθὴρ ἀγάπης πρὸς ἐμὲ τὴν ἀθλίαν μητέρα σας;»

     Δύστυχη Ἑλλάς! Ἀλλ’ ἡμεῖς τί ἔχομεν νὰ ἀποκριθῶμεν πρὸς αὐτήν; Θέλομαι ἄρα φράξει τοὺς ὀφθαλμοὺς διὰ νὰ μὴν βλέπωμεν τὰς αἱματωμένας αὐτῆς πληγάς; Μὴ γένοιτο! φίλοι καὶ συμπατριῶται. Ὅστις ἐξ ἡμῶν ἔχει τοιαύτην ἄσπλαγχνον ψυχήν, ἐκεῖνος ἀπόγονος τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων γνήσιος δὲν εἶναι. Ἐκεῖνος εἶναι ἄνανδρον καὶ εὐτελὲς ἀνδράποδον, ἄξιος νὰ ῥαπίζεται καὶ νὰ ξυλοκοπῆται ὡς ἄλογον κτῆνος ἀπὸ τοὺς σκληροὺς Μουσουλμάνους.

Διὰ τοὺς οἰκτιρμοὺς τοῦ Θεοῦ, Ἕλληνες, τοιοῦτον ἐπιτήδειον καιρὸν μὴν ἀμελήσωμεν, ἂν δὲν θέλωμεν νὰ μείνουμε αἰωνίως δοῦλοι. 

  Μᾶς μεταχειρίζονται ὡς ἄλογα κτήνη, μᾶς καταβαρύνουσι μὲ φόρους ἀνυπόφορους, τοὺς κόπους τῶν χειρῶν ἡμῶν καὶ τοὺς ἱδρῶτας τοῦ προσώπου κατατρώγουσιν ἀναισχύντως.

Οἱ Ἠπειρῶται ἐνθυμήθητε τὰ κατορθώματα τῶν προγόνων σας. Ἐσεῖς καὶ παλαιὰ ἐφάνητε ἀνδρεῖοι, καὶ σήμερον ἀκόμην ἐδείξατε μὲ τὰς κατὰ τῶν ἀγρίων Πασάδων νίκας, ὅτι δὲν χάσατε τὴν προγονικὴν μεγαλοψυχίαν.

Οἱ Θεσσαλοὶ καὶ Μακεδόνες ἐνθυμήθητε ὅτι οἱ πρόγονοί σας κατετρόπωσαν τὸν Δαρεῖον, ὅστις ἦτον ἀσυγκρίτως φοβερώτερος βασιλεὺς ἀπὸ τὸν σημερινὸν ἄνανδρον καὶ γυναικώδη τύραννον τῆς Ἑλλάδος.

Οἱ Πελοποννήσιοι καὶ λοιποὶ Ἕλληνες μὴ λησμονήσετε τὰ τρόπαια, ὅσα κατὰ τῶν βαρβάρων ἀνέστησαν οἱ προπάτορές σας· καὶ σεῑς ἐξαιρέτως οἱ Μαϊνῶται συλλογίσθητε ὅτι εἶσθε αἷμα Σπαρτιατῶν.

  Ὅλοι ὁμοῦ, βάλετε καλὰ εἰς τὸν νοῦ σας ὅτι ἀφ’ ὅσας δυστυχίας δύναται νὰ πάθῃ ὁ ἄνθρωπος ἡ πλέον ἀπαρηγόρητος εἶναι ἡ δουλεία· ὅτι ὁ δοῦλος μήτ’ ἀρετήν, μήτε τιμὴν οὐδεμίαν δύναται νὰ ἀποκτήσῃ· ὅτι σιμὰ εἰς  τἄλλα κακὰ ὅσα καθ’ ἑκάστην πάσχει ἀπὸ τὸν τύραννον, ὑποφέρει ἀκόμη καὶ τὴν καταφρόνησιν ὅλων τῶν ἄλλων ἐθνῶν, τὴν φοβερὰν καταισχύνην τοῦ νὰ λογίζεται κτῆνος ἄλογον, καὶ ὄχι ἄνθρωπος.

     Πολεμήσατε λοιπὸν, ὦ μεγαλόψυχα καὶ γενναῖα τέκνα τῶν Παλαιῶν Ἑλλήνων, ὅλοι ὁμοῦ ἑνωμένοι τοὺς βαρβάρους τῆς Ἑλλάδος τυράννους.  Ὁ κόπος εἶναι μικρὸς παραβαλλόμενος μὲ τὴν δόξαν, ἡ ὁποία θέλει σᾶς ἐξισώσει μὲ τοὺς Ἥρωας τοῦ Μαραθῶνος, τῆς Σαλαμῖνος, τῶν Πλαταιῶν, τῶν Θερμοπυλῶν, τοὺς ἀκαταμάχητους προγόνους σας.

Πολεμήσατε φίλοι καὶ ἀδελφοί, ὄχι ὡς φονεῖς, ἀλλ’ ὡς γενναῖοι τῆς ἐλευθερίας στρατιῶται, ὡς ὑπερασπισταὶ τῆς πατρίδος. Ἂς ἦναι ἡ ἐκδίκησις ἡμῶν φοβερά, ἀλλὰ ἂς γένῃ μὲ δικαιοσύνην.

     Ἐπικαλεσάμενοι λοιπὸν τὴν ἐξ οὐρανοῦ βοήθειαν, καὶ ἀσπασάμενοι εἲς τὸν ἄλλον μὲ τὰ δάκρυα τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς χαρᾶς, οἱ νέοι μὲ τὰ ὅπλα, οἱ γέροντες μὲ τὰς εὐχὰς καὶ τὰς παραινέσεις, οἱ ἱερεῖς μὲ τὰς εὐλογίας, ὅλοι ὁμοῦ ἑνωμένοι, γενναῖοι τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος κληρονόμοι, πολεμήσατε γενναίως περὶ πίστεως, περὶ πατρίδος, περὶ γυναικῶν, περὶ τέκνων, περὶ πάσης τῆς παρούσης καὶ τῆς ἐπερχομένης γενεᾶς τῶν Γραικῶν, τὸν τρισβάρβαρον, τὸν ἄσπλαγχνον τύραννον τῆς Ἑλλάδος, ἂν θέλετε νὰ φανῆτε ἄξιοι τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων ἀπόγονοι, τὸ ὄνομά σας ἀείμνηστον εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Γένοιτο!

Ἀτρόμητος
ὁ ἐκ Μαραθῶνος (Ἀδ. Κοραῆς)§

Ὁλόκληρο τὸ κείμενο τοῦ Ἀδ. Κοραῆ www.snhell.gr

Εἰκόνες

Τὸ Ἐρέχθειον εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Dodwell, Views in Greece, London, 1821

Ἡ Ἑλλάς ῥακένδυτη, εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Κοραῆ, Σάλπισμα Πολεμιστήριον

Σκηνὴ μάχης ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, τοῦ Georg-Perlberg